Οι πεζοπορίες μας στα βουνά της Ελλάδας συνεχίστηκαν, με την οργανωμένη ομάδα του Ορειβατικού Χανίων. Σειρά αυτή τη φορά είχε η ανάβαση στα πυκνά ελατοδάση με τα κρυμμένα φωτεινά βοσκοτόπια του ΚΟΖΙΑΚΑ.
Βουνό όχι πολύ ψηλό, στα 1900 μέτρα η κορφή του, αλλά κατάφυτο με ατέλειωτα λιβάδια και μαιάνδρους ρυακιών. Για να φθάσουμε στη ρίζα του βουνού αρχικά κάναμε πολύωρη στάση στα Τρίκαλα.
Το λεωφορείο αφού πέρασε την Πύλη και την Ελάτη μας άφησε στις εγκαταστάσεις του μικρού χιονοδρομικού κέντρου, που αυτό τον καιρό είναι έρημες… λίγο πριν το Περτούλι, το κεφαλοχώρι της περιοχής. Η πεζοπορία στην αρχή κινείται μέσα σε πυκνό, ζωντανό δάσος την επιμέλεια του οποίου έχει το τμήμα Δασολογίας και Φυσικού περιβάλλοντος, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα οφέλη από την παρουσία αυτού του φορέα, είναι πολλά για την περιοχή, όπως μέτρα για τη λαθροθηρία, πρακτική άσκηση φοιτητών, έρευνα και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, δασοτεχνικά έργα και άλλα. Μεγάλη ανηφοριά μας περιμένει μέχρι το καταφύγιο. Η σήμανση είναι εξαιρετική και η συνάντηση με κοπάδια από ογκωδέστατες αγελάδες είναι αναπάντεχη για εμάς τους Χανιώτες. Όπως συνήθως είμαστε η πολυπληθέστερη ομάδα καθώς οι 21 συμμετέχοντες βαδίζαμε για την περιοχή που θα γινόταν η 78η Πανελλήνια Ορειβατική συνάντηση. Μετά από 2,30 ώρες ανάβασης φθάσαμε σένα μεγάλο πλάτωμα. Εκεί ήταν το καταφύγιο του Κόzιακα.
Στον περιβάλλοντα χώρο του καταφυγίου έγινε το άπλωμα των αντίσκηνων και όλες οι εκδηλώσεις που είχε οργανώσει ο σύλλογος των Τρικάλων. Χαιρετισμοί ακούστηκαν από τους εκπροσώπους των Ορειβατικών συλλόγων όλης της Ελλάδας καθώς και παραδοσιακό κέρασμα και προσφορά δώρων από τους διοργανωτές. Χορτάσαμε ύπνο, με μια ευχάριστη δροσιά να μας σκεπάζει κατά τη διανυκτέρευση μας εκεί. Το πρωί με θαυμάσιο καιρό σε λιγότερο από 1 ώρα πατήσαμε την κορυφή Αστραπή. Σε δύσκολο πεδίο, τελείως γυμνό από δέντρα, αλλά και ψαχνό, λιβαδερό με λίγη κλίση.
Ο Κόζιακας είναι ασυνήθιστο βουνό. Είναι πολύ μακρόστενο και σε μήκος πολλών χιλιομέτρων οι πλαγιές του γκρεμίζονται απότομα προς τον κάμπο των Τρικάλων και δυτικότερα προς το Περτούλι. Το πανόραμα από την κορυφή του είναι ο ορισμός του ορίζοντα.
Μετά τη λήξη όλων των εκδηλώσεων σε αυτό το βουνό η ομάδα του Ορειβατικού Χανίων, αυτόνομη περιηγήθηκε για ακόμα τρεις μέρες στα θαυμάσια χωριά του Ασπροπόταμου, που τα τελευταία χρόνια εξελίσσονται σε ένα δημοφιλή προορισμό κυρίως τους χειμερινούς μήνες, καθώς οι Έλληνες προτιμούν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού τις υψηλές θερμοκρασίες των παραθαλάσσιων περιοχών, στερούμενοι τη δροσιά και την ομορφιά των ορεινών περιοχών….
Στο Νεραϊδοχώρι , στο εξαιρετικό ξενοδοχείο του χωριού μείναμε και περπατούσαμε κάθε μέρα στο πλούσιο ανάγλυφο της περιοχής. Μια ομάδα ανέβηκε στο Αβγό (υψ. 2148 μ.) , άλλη ομάδα περπάτησε εύκολα μονοπάτια μέχρι τη γραφική Πύρρα. Αλλά και με το λεωφορείο φτάσαμε μέχρι τους Καλαρρύτες στα σύνορα Θεσσαλίας και Ηπείρου.
Η περιποίηση και η φιλοξενία ήταν απερίγραπτη. Με τη βοήθεια και του Χρήστου Ντινόπουλου καταγόμενου από την Πύρρα είχε κινητοποιηθεί όλη η ορεινή περιοχή για την καλύτερη διαβίωση των Χανιωτών. Τα λόγια είναι λιγοστά για να εκφράσουμε τα ευχαριστώ μας, τόσο για την καλοφαγία μας όσο, και για τις πολλές εξυπηρετήσεις των κατοίκων, κυρίως για τις πληροφορίες για τις διαδρομές με τα πόδια.
Μια φύση σχετικά άγνωστη και αμόλυντη αλλά πλούσια σε βουνά και ψηλές κορυφές είχαμε την ευκαιρία να γευτούμε σε αυτή την πενθήμερη οργανωμένη εξόρμηση του Ορειβατικού Χανίων. Ανανεώσαμε την αστείρευτη όρεξή μας για τα μακρινά όρη, τα αρκετά τριήμερα του 2019 που έρχεται……
Ως τότε κάθε Σαββατοκύριακο τα Λευκά Όρη μας αναμένουν…
Μείνετε συντονισμένοι
