«Η υποχρηματοδότηση και οι γραφειοκρατικές διαδικασίες για την εκτέλεση του προγράμματος δακοκτονίας θέτουν σε κίνδυνο την ελαιοπαραγωγή του νησιού».
Σε αυτό συμφωνούν επιστήμονες και φορείς, που συμμετείχαν στη χθεσινή ημερίδα που διοργανώθηκε από τον ΣΕΔΗΚ, την Περιφέρεια Κρήτης, το ΓΕΩΤΕΕ, το Ινστιτούτο Ελιάς, οργανώσεις παραγωγών, ελαιοτριβείων και τυποποιητών, στην οποία ωστόσο δεν παρευρέθηκε ούτε ένας εκπρόσωπος του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης για να ενημερωθεί για τα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν σε σχέση με το πρόγραμμα της δακοκτονίας.
Πάγιο αίτημα των φορέων της Κρήτης είναι να υπάρξει “αποκέντρωση” αρμοδιοτήτων και πόρων για το θέμα της δακοκτονίας, αφού δεν είναι δυνατόν να ρυθμίζεται κεντρικά ένα ζήτημα που αφορά όλη την Ελλάδα μεν, αλλά περιοχές με διαφορετικά κλιματολογικά δεδομένα και ως εκ τούτου διαφορετικές ανάγκες. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι στην Κρήτη οι δακοπροσβολές είναι μεγαλύτερες, λόγω των κλιματολογικών συνθηκών, επομένως απαιτούνται περισσότεροι ψεκασμοί και άρα μεγαλύτερης διάρκειας πρόγραμμα. Το αίτημα αυτό μέχρι σήμερα, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις Περιφέρειας, Δήμων και ΣΕΔΗΚ δεν έχει ικανοποιηθεί.
«Από το 2010 και μετά υπάρχει μία μεγάλη μείωση των χρημάτων για τη δακοκτονία, χωρίς να είναι το μοναδικό από τα θέματα, που προκαλούν πρόβλημα. Η γραφειοκρατία είναι απίστευτη για να γίνει η δακοκτονία, η οποία θα πρέπει να γίνεται στην ώρα της. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ο διαγωνισμός της δακοκτονίας σαν ένας οποιοσδήποτε διαγωνισμός για παροχή κάποιας υπηρεσίας. Γιατί ο δάκος δεν περιμένει να τελειώσουμε εμείς τις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Μιλάμε για έναν κυκεώνα, που εμποδίζει να είμαστε σωστοί και να ξεκινήσει η δακοκτονία στην ώρα της», σημείωσε η αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνου, Μαίρη Λιονή που πρόσθεσε: «Ζητάμε να γίνει πραγματική αποκέντρωση της δακοκτονίας, ώστε και τα χρήματα να τα έχουμε εγκαίρως και να ξεκινούν οι διαδικασίες στην ώρα τους και να ρυθμίζει κανείς τα του οίκου του και να μη ρυθμίζονται από τα κεντρικά».
Στις ουσιαστικές ενέργειες που πρέπει να γίνουν για να στηριχθεί η ελαιοκομία αναφέρθηκε ο δήμαρχος Ρεθύμνου και πρόεδρος του ΣΕΔΗΚ, Γιώργος Μαρινάκης. «Το θέμα δεν είναι σημερινό, είναι διαχρονικό, είναι διακομματικό. Γενική στρατηγική για το ελαιόλαδο και γενικά για τη γεωργία δυστυχώς δεν υπάρχει. Εφησυχάζουμε μόνο με τις επιδοτήσεις που κι αυτές για τους παραγωγούς της ελιάς έχουν περικοπεί και θα περικοπούν περίπου στο 50% και ουσιαστικά δεν γίνεται τίποτα που να αφορά την πραγματική πολιτική διαχείριση του θέματος.
Κάθε μονάδα οξύτητας που προσθέτουμε στο προϊόν μας είναι αφαίρεση 3 εκατομμυρίων ευρώ εισοδήματος από τους παραγωγούς μας. Αυτό που λέμε οικονομία δεν ισχύει. Νομίζουμε ότι κάνουμε οικονομία, όμως στην ουσία καταστρέφουμε ένα προϊόν που είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο διατροφικής αξίας. Αλλά πρέπει να το προστατέψουμε για να συνεχίσει να είναι έτσι».
120 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΝΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟ 2014 – 2015
Ως την καλύτερη χρονιά των τελευταίων χρόνων σε επίπεδο παραγωγής αλλά και ποιότητας χαρακτηρίζει το 2014 – 2015 ο επιστημονικός διευθυντής του ΣΕΔΗΚ, Νίκος Μιχελάκης. Η Κρήτη παρήγαγε περίπου 120 χιλιάδες τόνους ελαιολάδου και μάλιστα στην κατηγορία του εξαιρετικά παρθένου.
«Η χρονιά που διανύουμε είναι μία από τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων και από πλευράς παραγωγής και από πλευράς ποιότητας. H παραγωγή της Κρήτης θα πλησιάσει φέτος τους 120 χιλιάδες τόνους. Είναι μία από τις υψηλότερες παραγωγές των τελευταίων χρόνων. Παράλληλα, το ποιοτικό επίπεδο της παραγωγής φαίνεται να είναι αρκετά υψηλό και αυτό προκύπτει από τη δειγματοληπτική έρευνα που έκανε σε ελαιοτριβεία ο ΣΕΔΗΚ που φαίνεται ότι το 99% της ποσότητας που έχει παραχθεί ανήκει στην υψηλότερη ποιοτική κατηγορία του εξαιρετικού παρθένου και όχι απλά του εξαιρετικού παρθένου αλλά της ποιότητας extrissimo, δηλαδή ελαιολάδου που έχει οξύτητα κάτω από τέσσερις γραμμές.
Αυτά οφείλονται σε συγκυριακές συνθήκες, γιατί συνέπεσαν με τη μειωμένη παραγωγή της Ισπανίας και της Ιταλίας και από την άλλη στις καιρικές συνθήκες που επικράτησαν το περασμένο καλοκαίρι, οι οποίες δεν επέτρεψαν τις δακοπροσβολές», σημείωσε ο κ. Μιχελάκης.
Ο ίδιος τόνισε πως και η τιμή πώλησης βρίσκεται στα 3 ευρώ στις ιδιωτικές αγοραπωλησίες, όμως στις δημοπρασίες που γίνονται σε Συνεταιρισμούς η τιμή φτάνει το 3.20 ή και το 3.45 ευρώ. «Επομένως είναι η σωστή μέθοδος της διάθεσης του ελαιολάδου και πρέπει όλοι οι Συνεταιρισμοί και τα ιδιωτικά ελαιοτριβεία να ακολουθήσουν αυτή τη μέθοδο», κατέληξε.
