Ακατάσχετη φλυαρολογία, υποσχέσεις για μία “άλλη” Ελλάδα και μέτρα λιτότητας που αν μη τι άλλο θα συνεχιστούν, συνθέτουν το τοπίο της χώρας που πάσχει από λογική, σχέδιο και πρόγραμμα.
Από πού να ξεκινήσει κανείς και πού να τελειώσει. Από τις αποζημιώσεις προς τους πληγέντες από την πυρκαγιά στο Μάτι που έχουν χαθεί στα γρανάζια της γραφειοκρατίας ή στους ανέργους που δεν βλέπουν να αλλάζει κάτι, με δεδομένο ότι οι προσφερόμενες για αυτούς εργασίες είναι με χρήματα της τάξης των 300 ευρώ, χωρίς δικαιώματα και μόνο υποχρεώσεις; Από τους απολυμένους λόγω των περικοπών ή τους απασχολούμενους περιστασιακά με μεροκάματα της ντροπής;
Οχι όμως, για την αριστεροδεξιά κυβέρνηση, όλα βαίνουν καλώς. Πέρα από τους πανηγυρισμούς των εταίρων ότι η Ελλάδα βγήκε δήθεν από τα μνημόνια, πέρα από τις συνεχείς αντιπαραθέσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για τα μέτρα που λαμβάνονται και που επιβάλλονται στους πολίτες, η οδυνηρή πραγματικότητα αναδεικνύει περίτρανα την εχθρότητα του κράτους και των υπηρεσιών του απέναντι στους πολίτες. Τα παραδείγματα εξακολουθούν να είναι πολλά.
