Κραυγές Ονείρων

Στη γαλήνη της βαθιάς νύχτας
φωνές και εικόνες – έχουν στήσει χορό
Αθλια κορνιζομένα συμβόλαια -συμφωνίες και λόγια-
πέφτουν στο πάτωμα.
Ζητούνε ένα καρφί να στηθούνε στο τοίχο.
Ζητούνε ένα συρτάρι – να μπούνε σε τάξη
όμως ουδέν και ξημερώνει.
Η ταχύτητα των παλμών έχει φθάσει ψηλά.
Τα όνειρά μου καυγαδίζουν συνέχεια.
Ο θόρυβος κάνει τα μάτια μου ν’ ανοίξουν.
Προσπαθώ να συλλέξω ακούσματα
της καινούργιας ημέρας.
Ολα είναι τυλιγμένα σε τσαλακωμένα χαρτιά
γεμάτα μουτζούρες – φαντασιώσεις – απόγνωση
Η ομορφιά της αυγής γίνεται εφιάλτης
χωρίς τέλος.
Γίνεται θολό τοπίο στην ομίχλη της διαπλοκής.
Φοβάμαι, μήπως τα χελιδόνια-
θα φύγουνε φέτος με κόκκινες γραμμές.
Οι σκοτεινές σκέψεις της χώρας
θα λερώσουν το λευκό τους όπου υπάρχει
Ισως του χρόνου να μην έρθουν καθόλου
Στην όμορφη – φωτεινή – γαλάζια Ελλάδα.