Κραυγή αγωνίας από εργαζόμενους για τις ελλείψεις στον ΔΕΔΔΗΕ Χανίων

Κραυγή αγωνίας για τις ελλείψεις και τα προβλήματα σε ό,τι αφορά τα δίκτυα ηλεκτροδότησης και το τεχνικό προσωπικό βγάζουν οι τεχνικοί του Διαχειριστή Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΔΔΗΕ) σε επιστολή που απηύθυναν στον αναπληρωτή διευθύνων σύμβουλο του ΔΕΔΔΗΕ Χρ. Σπίγκο, με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψή του στα Χανιά.
Στην επιστολή της Ένωσης Τεχνικών Χανίων ΔΕΔΔΗΕ γίνεται αναφορά στην έλλειψη προσωπικού με αποτέλεσμα, κατά την πρόσφατη βαρυχειμωνιά με τις εκατοντάδες βλάβες στο δίκτυο, «πολλοί από εμάς, προκειμένου να βοηθήσουμε τους συναδέλφους μας, αλλά και την κοινωνία δίπλα μας, αφήσαμε τις οικογένειες μας, τα παιδιά μας, τους φίλους μας, και βάλαμε πλάτη για να ξεπεραστεί το πρόβλημα των ημερών». Τονίζουν ότι «από τις πρώτες ημέρες του χρόνου έως και σήμερα έχουν παρουσιαστεί περισσότερες από 500 βλάβες, μόνο στην έδρα».
Επισημαίνουν επίσης ότι «το δίκτυο μας είναι κάτι ζωντανό : κατασκευάζεται, λειτουργεί, παλαιώνει, γερνάει. Εμείς οι τεχνικοί του ΔΕΔΔΗΕ (της παλιά διανομή, της πάλαι ποτέ κραταιάς ΔΕΗ), που εργαζόμαστε εδώ για δεκαετίες, που ζούμε ‘‘μέσα’’ στο δίκτυο, πονάμε βλέποντας την έλλειψη υλικών, την υπο-στελέχωση, τις περικοπές, αλλά και ακούγοντας τις φήμες για την πλήρη διάλυση της ΔΕΗ και των θυγατρικών της.
Τα προβλήματα είναι πολλά. Από να αρχίσει κανείς : Από την τρομερή έλλειψη υλικών; Από το γερασμένο προσωπικό ή την έλλειψη νέου; Από την έλλειψη οργάνωσης και προγράμματος για το μέλλον, που μας οδηγεί στον μαρασμό και την απαξίωση; Από την μεθοδευμένη και απροκάλυπτη επίθεση της κορυφής της διοίκησης του ΔΕΔΔΗΕ προς το πιο νευραλγικό κομμάτι του, αυτό των βλαβών; Από την ‘‘κοροϊδία’’ της διοίκησης, σχετικά με την πληρωμή των ρεπό προηγουμένων ετών; Είναι φως φανάρι ότι το κλείσιμο των πρακτορείων, η συγχώνευση/συρρίκνωση των περιοχών, η μείωση του προσωπικού στις βάρδιες σε όλη την επικράτεια, κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, με έναν στόχο : την απαξίωση της μεγαλύτερης εταιρείας της Ελλάδος, μια από τις μεγαλύτερες σε όλα τα βαλκάνια, και την συνακόλουθη παράδοση των υπηρεσιών της στους ιδιώτες/εργολάβους».
Σημειώνουν επίσης ότι «η δύναμη της περιοχής Χανίων, δηλαδή οι μάχιμοι εναερίτες, είναι 13 άτομα στις βλάβες, και 3 άτομα μέσα σε άλλα συνεργεία. Εικόνα αποκαρδιωτική, που χρόνο με το χρόνο γίνεται χειρότερη. Τα τελευταία χρόνια, δεκάδες συνάδελφοι συνταξιοδοτήθηκαν χωρίς ποτέ να αντικατασταθούν με νέους».
Υπογραμμίζουν μάλιστα ότι «το τελευταίο διάστημα όμως, δυστυχώς, η διοίκηση, κάνοντας απεγνωσμένες – και νευρικές – κινήσεις μείωσης του μισθολογικού κόστους, έκανε περικοπές στο ποιο δυνατό χαρτί της : στα συνεργεία βλαβών, ανά την επικράτεια!! Αναλογιστήκαν άραγε τι μπορεί να σημαίνει αυτό ; Δεν μπορεί να λειτουργεί βάρδια συνεργείου με 2 ή 4 άτομα, για μια περιοχή με 150 χιλιάδες καταναλωτές (που πολλαπλασιάζονται κατά την τουριστική περίοδο), στην οποία περιλαμβάνεται και η πόλη των Χανίων, την στιγμή που υπάρχει άλλη υπηρεσία που λειτουργεί με 25 άτομα συν …!! Μόνο στα Χανιά έχουμε πάνω από 300 υποσταθμούς, 1.250 υποσταθμούς στην περιφέρεια, και εκατοντάδες χιλιόμετρα δικτύου.
Είμαστε κάθετα αντίθετοι στο να γίνεται η νυχτερινή βάρδυα με ένα μόνον άτομο».
Τονίζουν ότι η περιοχή Χανίων για να λειτουργήσει αδιάλειπτα, «χωρίς να προκληθούν άλλα προβλήματα σε άλλες περιοχές ή να απορυθμίζονται άλλα συνεργεία, πρέπει να λειτουργεί με 2 συνεργεία των 2 ατόμων το πρωί, με 2 συνεργεία των 2 ατόμων το απόγευμα, και 1 συνεργείο των 2 ατόμων το βράδυ, συν την παρουσία 2 εργοδηγών, ένας το πρωί και ένας το απόγευμα.
Είναι θέμα ασφάλειας.
Όσον αφορά τα πρακτορεία, είναι παραπάνω από προφανές ότι η συνεισφορά τους στην ομαλή ηλεκτροδότηση του Νομού μας είναι πάρα πολύ σημαντική. Εργαζόμενοι/ακρίτες, με χιλιάδες αποκαταστάσεις βλαβών στο ενεργητικό τους, το πρωί βάρδια και το απόγευμα με ένα κινητό στο χέρι. Διανύουν καθημερινά εκατοντάδες χιλιόμετρα, σε παλαιά και επικίνδυνα οδικά δίκτυα, από την μια πλευρά του Νομού στην άλλη, συν τα Αντικύθηρα, όπου κάθε αποκατάσταση βλάβης στοιχίζει χρυσάφι».
Καταλήγοντας τονίζουν:
«Αλήθεια, τι άλλο περιμένουμε από αυτούς; Δεν μας ενδιαφέρει πια η περιφέρεια; Για τον παράγοντα ασφάλεια δεν έχει κανείς ακουστά ;
Τι θα γίνει αν πέσει ένα σύρμα το Σάββατο ή την Κυριακή σε πρακτορείο όπου δεν θα έχουμε βάρδυα, και προκληθεί ένα θανατηφόρο ατύχημα ; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη ;
Αν πεθάνει κάποιος που χρησιμοποιεί οξυγόνο, και αποδειχθεί ότι υπάρχει υπαιτιότητα του ΔΕΔΔΗΕ λόγω καθυστερημένης επέμβασής μας, ποιος θα λογοδοτήσει;
Μην θυσιάζουμε στον Καιάδα του μισθολογικού κόστους τα χρήματα των υπερωριών και των εξαιρεσίμων, από ανθρώπους που δίνουν και την ψυχή τους για την επιχείρηση, νύχτα και μέρα, με ήλιο και βροχή, με χιόνια και με κρύο. Ας βρούμε άλλους τρόπους να κάνουμε περιστολή δαπανών, γιατί αν ‘‘πέσουμε’’ εμείς, γνωρίζετε πολύ καλά, ότι θα πέσουμε όλοι μαζί».