Κραυγή αγωνίας για το εκπαιδευτικό σύστημα

Σάββατο 10 Ιουνίου, προβληματιστήκαμε με το άρθρο στα “Χ.ν.” «Λέξεις που χάθηκαν». Όντως χάσαμε πολλά πράγματα όλα αυτά τα επτά (7) χρόνια του μνημονίου. Λέτε, ξεχάσαμε την “αξιοπρέπεια”, την “υπερηφάνεια”. Κανείς δεν αντέχει να ψελλίσει στον άλλο “υπομονή”.
Την υπομονή που πρέπει να έχουμε όλοι μας για ν’ αντιμετωπίσουμε τα όσα συμβαίνουν, στη ζωή μας, στην εργασία μας, στην οικογένειά μας. Όλα αυτά έχουν επηρεάσει την οικογένεια, τα παιδιά που όσο μεγαλώνουν και αρχίζουν να μπαίνουν στον αγώνα της ζωής, βλέπουν ότι οι δυσκολίες για σπουδές τους και την μετέπειτα εξέλιξή τους είναι ανυπέρβλητες και ο αγώνας άνισος και εξουθενωτικός, δίχως κάποια ελπίδα ή προοπτική αναγνώρισης αξίας, ή επαγγελματικής αποκατάστασης.
Απόδειξη, η συγκλονιστική επιστολή υποψήφιας μαθήτριας των Πανελληνίων Εξετάσεων προς την Επιτροπή επιλογής θεμάτων.
Μια μαθήτρια Γ’ Λυκείου, βγάζει όλο το άγχος που βιώνουν χιλιάδες μαθητές αυτές τις ημέρες, μαζί με τους ακόμη χιλιάδες γονείς τους που αγωνιούν για το αν τα θέματα θα είναι “βατά”, αν τα παιδιά θα έχουν την ψυχραιμία και την αντοχή μετά από εξουθενωτικό διάβασμα μηνών και μηνών να δώσουν το σωστό γραφτό.
Η μαθήτρια αυτή αναλύει το πόσο ψυχοφθόρο είναι το εκπαιδευτικό σύστημα, τα λάθος επιλεγμένα θέματα που απευθύνονται σε “διάνοιες” και όχι μαθητές που δυστυχώς προετοιμάζονται από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που χωλεύει. Αν είναι τυχερά κάποια παιδιά με οποιοδήποτε κόστος, υλικό και ψυχολογικό των γονιών τους, να βοηθηθούν από κάποια αξιόλογα φροντιστήρια (παραπαιδεία κατ’ άλλους) που θα τους μεθοδεύσει την ύλη, να την εξηγήσει και να τα βοηθήσει και ηθικά να αντιμετωπίσουν τις Πανελλήνιες εξετάσεις.
Η επιστολή του κοριτσιού αυτού είναι κραυγή αγωνίας όλων των υποψηφίων για μια θέση σε κάποιο ανώτερο – ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Θέλοντας να βοηθήσω λίγο, όλα αυτά τα παιδιά, γιατί κι εγώ έζησα παρόμοια αγωνία με τα δικά μου παιδιά και θα ζήσω άμεσα με τα εγγόνια μου, πάλι, τις ίδιες άσχημες στιγμές, αναφέρω τις ευχές που έδωσε προ ημερών μέσω της εφημερίδας σας ο κ. Μυριδάκης Σταύρος σε όλους τους υποψηφίους: «Μην αποθαρρύνεσθε και μην απογοητεύεσθε σε τυχόν αναποδιές και φαινομενικές αποτυχίες, διότι μην ξεχνάτε, ότι επιτυχία στη ζωή, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ένας σοφός, δεν είναι το πόσα κερδίζεις, αλλά το πόσο προσφέρεις πραγματικά μέσα στην κοινωνία…»
Και εγώ εύχομαι σε όλα τα παιδιά, δύναμη, ψυχραιμία και πίστη στον εαυτό τους και σίγουρα θα πετύχουν. Θα πετύχουν να γίνουν επιστήμονες με εφόδια, δύναμη και θέληση για προσφορά. Εύχομαι στο μέλλον να μην γίνεται αυτή η εξαγωγή Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό (προδοτών κατά τον κ. Καζάκο…)
Εύχομαι τα επόμενα χρόνια, η Ελλάδα να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της όπως έγινε και σε άλλες περιόδους της ιστορίας, και να δείξει σεβασμό στους ηλικιωμένους με αξιοπρεπές συντάξεις, στους νεότερους εργασία, στους αρρώστους σωστό σύστημα υγείας και στους μαθητές σωστή εκπαίδευση.
Παιδιά μας, μην χάνετε το κουράγιο σας.
Η ζωή θέλει αγώνα. Ο αγώνας ανταποδίδει δάφνες…