Ενδημεί κρίση πανδημίας, κρίση πολέμου, κρίση ενεργειακή, κρίση εκπαιδευτική, κρίση θεσμών και αξιών. Τώρα προκύπτει και κρίση χρέους, μεγαλύτερη του 1929 και χειρότερη του 2009 που επεκτάθηκε στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουμε από Grexit, αποδεχθέντες τους όρους τριών μνημονίων των δανειστών. Επίσης το 2012 η κρίση απείλησε και την Ευρωζώνη, για να ‘ρθει το Ουκρανικό να εκτοξεύσει τον πληθωρισμό στο 8%.
Η κρίση χρέους πιστοποιείται και από την E.Κ.T., η οποία έσπευσε να παρέμβει πυροσβεστικά μετά την απότομη αύξηση των κρατικών ομολογιακών εκδόσεων στην Ιταλία για ν’ αποτρέψει τα χειρότερα που συνέβησαν το 2009. Το χρέος των Ιταλών ανέρχεται στα 200 δισ. ευρώ πληρωτέο μέχρι το τέλος του 2022 και στα 300 δισ. ευρώ για το 2023. Πέραν τούτου μέσα σ’ ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα τα επιτόκια, που είχαν αρνητικό πρόσημο, έγιναν θετικά με πολλές μονάδες.
Οι εκρηκτικές τιμές των πετρελαιοειδών και του φυσικού αερίου επέδρασαν κατ’ ακολουθίαν δυσμενώς στις μεταφορές, στο κόστος των αγαθών, στον πληθωρισμό, επιβαρύνοντας το χρέος. Τα πάντα θα αυξάνονται, όσο διαρκεί ο Ρωσοουκρανικός πόλεμος. Επειδή δεν φαίνεται στον ορίζοντα το τέλος του φαινομένου, οι διεθνείς αγορές παρακολουθούν τις εξελίξεις επισταμένως στις υπερχρεωμένες χώρες, όπως είναι και η δική μας. Η επιλογή απ’ την κυβέρνηση οριζόντιων επιδοματικών μέτρων φορτώνει τον Π/Υ, οπότε θα πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια εντοπισμού και ενίσχυσης των πτωχότερων πολιτών και ταυτόχρονα να μην απογυμνωθούν οι επενδύσεις απ’ τα κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης. Πρωτεύοντα ρόλο θα παίξουν και οι τράπεζες που πρέπει ν’ αναλάβουν την υποχρέωση χρηματοδότησης των επενδύσεων από το να παραμένουν οι καταθέσεις σε ακινησία, χωρίς ν’ αποδίδουν.
Η οικονομία υποφέρει. Η Ευρώπη δεν λαμβάνει δραστικά μέτρα. Πόσο θ’ αντέξει με τιμές ρεκόρ στα καύσιμα; Έκλεισε τις στρόφιγγες ο Πούτιν, για να “συντηρήσει”(!) τον αγωγό Nord Stream 1, απ’ τον οποίο τροφοδοτείται η Ευρώπη και η Ελλάδα. Αν μετά τη λήξη της “συντήρησης” (21 Ιουλίου) δεν τον επαναλειτουργήσει ο Ρώσος πρόεδρος, τι γίνεται; Η χώρα μας καλύπτει μέρος των αναγκών της απ’ το Αζέρικο αέριο μέσω του Turkstream (TAP) και από τη Ρεβυθούσα με το αμερικανικό LNG.
Ωστόσο για να εξισορροπήσουμε τις απώλειες και να απεξαρτηθούμε από ξένες επιρροές, θα πρέπει να επιστρέψουμε στο λιγνίτη, με τον οποίο θα δουλεύουν συνεχώς 5-7 λιγνιτικές μονάδες. Έχουν αρχίσει οι εργασίες προετοιμασίες των, αλλά θα χρειαστούν μερικούς μήνες ν’ αποδώσουν έργο. Παράλληλα, θα πρέπει να μειώσουμε ή να καταργήσουμε τις εξαγωγές ενέργειας, να καταναλώνουμε περισσότερο πετρέλαιο, ελάχιστο αέριο και πιο πολύ λιγνίτη και το κράτος να μειώσει του υπέρογκους φόρους στα καύσιμα.
Η Ευρώπη προσανατολίζεται με ταχύτητα χελώνας, να αντιμετωπίσει τον γενικευμένο ενεργειακό πόλεμο, που προετοιμάζει η Μόσχα, σε αντιστάθισμα των κυρώσεων εις βάρος της και ας κερδίζει ένα δισ. δολάρια την ημέρα κατά τη διάρκεια της κρίσης. Στη χώρα μας λειτουργεί η Ομάδα Διαχείρισης Κρίσεων στο Υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας είναι με το βλέμμα στραμμένο μετά την 21η Ιουλίου, που λήγει η “συντήρηση” του ρωσικού αγωγού να προετοιμαστεί για την επαναφορά στην κανονικότητα και στην επάρκεια πρώτων υλών παραγωγής ενεργειακών πόρων.
