Κρίση και Παιδεία

Η είδηση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη: «Ενας βρετανικός εκδοτικός οίκος (ο “Pearson”) ανέθεσε στο περιοδικό “Economist” την εκπόνηση για λογαριασμό του μιας μελέτης για τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο. Η μελέτη βασίστηκε στις επιδόσεις των φοιτητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, στο ποσοστό των αποφοίτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, σε δύο αμερικανικές εκπαιδευτικές μελέτες καθώς και στα στοιχεία του Ο.Ο.Σ.Α. (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) που προκύπτουν από τα pisa tests (τεστ συνήθως σε μαθηματικά προβλήματα ανάμεσα σε μαθητές διαφορετικών χωρών). Το δυσάρεστο για τη χώρα μας είναι ότι, ανάμεσα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, ήρθε τελευταία!, ενώ σε παγκόσμια κατάταξη βρίσκεται δίπλα σε χώρες αναπτυσσόμενες, όπως η Ινδονησία, το Μεξικό και η Βραζιλία.

Για πολλούς τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας δείχνουν τη στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην οικονομική κατάσταση μιας χώρας και στο εκπαιδευτικό της σύστημα. Δεν έχουν άδικο. Οπου φτωχός και η μοίρα του. …Ομως, μια παράμετρο που θα πρέπει οι ιθύνοντες να εξετάσουν για την αποτυχία του ελληνικού εκπ/κού συστήματος, είναι ότι η κρίση άρχισε να πιέζει την ελληνική κοινωνία για μια “διορθωτική” κίνηση στις προτιμήσεις των παιδιών. Ετσι, από τις “ανθρωπιστικές/νομικές επιστήμες” έχουμε στροφή των προτιμήσεων προς τις ανάγκες της αγοράς.

Τώρα η ανάγκη είναι οδηγός και όχι πια οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες των γονιών που απέβλεπαν στο πτυχίο ενός Α.Ε.Ι. περισσότερο για το… prestige και το κύρος του, παρά για την επαγγελματική αποκατάσταση. Αυτή γινόταν με το πολιτικό μέσον…