Ο Οργανισµός Ηνωµένων Εθνών (Ο.Η.Ε.) περνά, ίσως, την πιο µεγάλη κρίση ταυτότητας της ιστορίας του.
Ο µεγαλύτερος Οργανισµός που στοχεύει στη διαφύλαξη της παγκόσµιας ειρήνης και ασφάλειας, εµφανίζεται πλέον όχι απλά αδύναµος να καταστείλει τις παράνοµες πράξεις του Ισραήλ, αλλά κοµπάρσος σε µια σύγκρουση που απειλεί να προκαλέσει γενικότερη ανάφλεξη µε απροσδιόριστες συνέπειες σε παγκόσµιο επίπεδο.
Προφανώς και δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουµε να αγνοούνται ψηφίσµατα ή καλέσµατα του Οργανισµού. Τα έχουµε ζήσει µε την Τουρκία στην Κύπρο και πιο πρόσφατα µε τη Ρωσία στην Ουκρανία.
Αυτή τη φορά όµως, η απαξίωση του Οργανισµού είναι πιο “εκκωφαντική” δεδοµένου ότι γίνεται από ένα από τα “καλά παιδιά” της ∆ιεθνούς Κοινότητας. Και το “παιδί” αυτό µάλλον αποδεικνύεται… κακοµαθηµένο, καθώς επιδεικτικά βγάζει τη γλώσσα στην παγκόσµια Κοινότητα.
Το µήνυµα που εκπέµπεται από τον πόλεµο στη Γάζα δηµιουργεί ένα επικίνδυνο “δεδικασµένο” . Αν απέναντι στο Ισραήλ ο Ο.Η.Ε. δεν έχει απάντηση, τότε πώς θα µπορέσει να αντιµετωπίσει αντίστοιχες µελλοντικές προκλήσεις από χώρες που δεν θεωρούνται “καλά παιδιά” όπως η Β. Κορέα για παράδειγµα;
Αντίστοιχα, αν ο Νετανιάχου αγνοεί επιδεικτικά συνθήκες και µιλά απαξιωτικά για την ηγεσία του Ο.Η.Ε., τι αντιµετώπιση θα έχουν µελλοντικοί ηγέτες που έχουν αποδείξει ότι δεν παίρνουν και πολύ στα σοβαρά τις διεθνείς συνθήκες, όπως ο Ντόναλντ Τραµπ;
Η κρίση αυτή του Ο.Η.Ε. είναι µια κρίση που µε τον έναν ή τον άλλον τρόπο αντιµετωπίζουν πολλοί θεσµοί, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Είναι µια γενικότερη αµφισβήτηση της νοµιµότητας στον πλανήτη, που προκαλεί αβεβαιότητα για την επόµενη µέρα της ανθρωπότητας.
