Κρίσιμες οι στιγμές για τη χώρα – σε δύσκολη θέση η κυβέρνηση

Ολα τα τελευταία γεγονότα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι διανύουμε μια από τις κρίσιμες στιγμές για τη χώρα και τις μελλοντικές της προοπτικές. Την ίδια στιγμή που οι πιέσεις από την Ευρώπη είναι ασφυκτικές, το σενάριο επιστροφής της χώρας στη δραχμή φουντώνει από μέρα σε μέρα.
Οι πληροφορίες μου από τις Βρυξέλλες επιβεβαιώνουν τις φήμες πως οι εταίροι μας θεωρούν «τελειωμένη υπόθεση» ή τουλάχιστον αυτό το μήνυμα αφήνουν να διαρρέει αναφορικά με την παραμονή μας στην Ευρωζώνη. Εχουν, λένε, από καιρό επεξεργαστεί το σχέδιο μετά το Grexit και όλα είναι κανονισμένα. Είναι χαρακτηριστικές οι ρήσεις περί αναγκαίας αποχώρησής μας από το ευρώ, που δεν συνοδεύεται αυτή τη φορά από φήμες περί εξελίξεων – ντόμινο.
Το γεγονός ότι η χώρα έχει εισέλθει σε μια παρατεταμένη περίοδο έντονης κρίσης, που διαφέρει σε αρκετά σημεία από την προηγούμενη, διακρίνεται σε πολλούς τομείς της κρατικής λειτουργίας. Αισθάνεται κανείς μέρα με τη μέρα πως το κράτος έχει παραλύσει εντελώς, οι συναλλαγές έχουν μπει σε κυκεώνα και η ρευστότητα στην αγορά δεν υπάρχει.
Αποτελεί καθημερινό φαινόμενο το κλείσιμο δεκάδων επιχειρήσεων, οι απολύσεις, τα φέσια και η εκτόξευση της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει η τωρινή κυβέρνηση για την τιθάσευσή της. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η κυβέρνηση προσπαθεί να κερδίσει το τελευταίο στοίχημα παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη και η όλη ιστορία δημιουργεί μεγάλη ανησυχία στους πολίτες που αγωνιούν για την τελική κατάληξη.
Ολα κρέμονται από μια κλωστή στη χώρα όπου επί χρόνια η ασυδοσία και η διαφθορά αποτελούσαν το εκρηκτικό μίγμα, που κάποια στιγμή θα προκαλούσε ανεπανόρθωτες ζημιές στον κοινωνικο-οικονομικό ιστό της. Ολοι έχουν έναν λόγο και μια αιτία να ξεστομίσουν για το τωρινό κατάντημα και αποσείουν τις δικές τους ευθύνες ή το ποσοστό συνευθύνης.
Είναι κάτι παραπάνω από συχνό φαινόμενο οι κατηγορίες κατά συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων και η απαίτηση για διαφάνεια σε έναν τόπο που όμως συνεχίζει να τρέφεται πάραυτα από τη διαφθορά. Γιατί και τώρα που μιλάμε, κανείς από τους διαμαρτυρομένους πολίτες δεν έχει την παραμικρή υπομονή και σε ό,τι τον αφορά τον εαυτό του ψάχνει εναγωνίως σε κάθε του υπόθεση και συνδιαλλαγή το απαραίτητο «μέσον» ή «γνωστό».
Ο κυκεώνας είναι, λοιπόν, απύθμενος και οι κάθε λογής δοσοληψίες συνοδεύονται από το απαραίτητο ντεκόρ της δωροδοκίας και της παράνομης συναλλαγής. Αυτό αποτελεί δείγμα κράτους υπό διάλυση όπου τα πάντα έχουν παραδοθεί στους εκάστοτε νονούς της διαφθοράς.
Η ίδια κατάσταση όμως επικρατούσε και τα παλιά χρόνια της «δοξασμένης» ευημερίας, όπου το κάθε τι εξαρτιόταν από το πόσοι και με ποιο τρόπο εμπλέκονταν στις υποθέσεις ως μεσάζοντες. Οχι, η Ελλάδα και τώρα που βρίσκεται στο χείλος της οριστικής κατάρρευσης, αλλά και τότε που ευημερούσε, δεν έκανε τίποτε άλλο σαν κράτος παρά να σπαταλά ασύστολα τους πόρους της σε βάρος των μελλοντικών συμφερόντων της.
Κάποιοι δεν έχουν την παραμικρή ιστορική μνήμη και ζουν στο απόλυτο σκοτάδι όταν αναγνωρίζουν μονάχα το τεχνητό φως των περασμένων δεκαετιών. Θέλω να πω πως όλοι μας ήμασταν και είμαστε μάρτυρες ενός διεφθαρμένου κράτους που ποτέ δεν στόχευε  στην  αναπτυξιακή προοπτική, ένα κράτος που ανελλιπώς δίδασκε στους πολίτες του με ποιον τρόπο να φοροδιαφεύγουν, να κλέβουν και να καταληστεύουν το διπλανό τους.
Αυτό το κράτος που τώρα περνά τις πιο κρίσιμες στιγμές στην ιστορία του, ζητά την βοήθεια των εταίρων και εισπράττει ειρωνείες ή ρήσεις και αξιώσεις περί συμμόρφωσης με το νοικοκύρεμα και την νομιμότητα, στέρηση, λιτότητα αντί δανεικών.
Και αυτό φυσικά δίδει το δικαίωμα σε κάποιους να μας θεωρούν αποικία και να μας δανείζουν με καπάρο. Το σφάλμα λοιπόν έγινε από παλιά και η νοοτροπία υποτέλειας δεν έχει ξεπεραστεί. Η τωρινή κυβέρνηση προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και όλα τα τελευταία γεγονότα συγκλίνουν πως είμαστε λίγο πριν ή στο παρά πέντε του πλέον συντριπτικού χτυπήματος.
Αν οι φήμες των Βρυξελλών επιβεβαιωθούν, βρισκόμαστε ήδη και με τα δύο πόδια στη δραχμή. Αν όλα αυτά δεν είναι παρά εκβιασμοί για να λαμβάνουμε κάθε φορά και πιο σκληρά μέτρα, αυτό δεν θα αργήσει να φανεί αν παραμένοντας η χώρα στην ίδια κατάσταση, συνεχίζει να ακροβατεί εντός ευρώ στο σχοινί της πτώχευσης, που ποτέ όμως δεν ανακοινώνεται επίσημα για ευνόητους λόγους.
Και στις δύο περιπτώσεις, η αλήθεια θα λάμψει πολύ σύντομα. Στο μεταξύ όμως, έχετε το νου σας σε ότι ανακοινώνεται καθώς υπάρχει πάντα λόγος. Εν ολίγοις μην αφήνεστε στα πελάγη της χαλαρότητας όταν ο πολιτικός κόσμος βρίσκεται από καιρό σε πυρετώδη εγρήγορση. Σας το λέω χωρίς καμία επιφύλαξη.