Σε κρίσιμη καμπή βρίσκεται η πανδημία στην Ελλάδα, με την προσοχή να είναι στραμμένη (και) στις μεταλλάξεις του κορωνοϊού, οι οποίες έχουν αρχίσει να κάνουν έντονη την παρουσία τους.
Σε κρίσιμη καμπή, όμως, βρίσκεται και η ψυχική κόπωση της κοινωνίας λόγω των απανωτών απαγορευτικών μέτρων, γεγονός που οδηγεί σε αψυχολόγητες πολλές φορές συμπεριφορές, με ανυπακοή και αποποίηση της ατομικής μας ευθύνης.
Και αν τα επιδημιολογικά δεδομένα δείξουν ότι χρειάζονται επιπρόσθετα μέτρα, περαιτέρω περιοριστικές αποφάσεις για την ανάσχεση της πανδημίας -που, σαφώς, μας πλήττουν όλους οικονομικά, ηθικά και ψυχολογικά- άραγε πού θα οδηγηθούμε; Και πώς θα πορευθούμε;
Θα κληθούμε να μπούμε σε ακόμα μεγαλύτερη δοκιμασία. Με κάθε “ασυνείδητη” πράξη του καθενός μας, να επιδρά και στους άλλους.
Και η… αλυσίδα με τις πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις να μεγαλώνει.
Είναι γεγονός, ότι πλέον καμία αμέλεια δεν συγχωρείται. Οπως και μία χαλαρότητα, δεν επιτρέπεται.