Είθισται κάθε Πάσχα να μιλάμε για τον συμβολισμό του περάσματος σε μια νέα εποχή. Και φέτος αυτός ο συμβολισμός δείχνει πιο έντονος.
Κλείνει, βλέπετε, μια εποχή που πολλά πράγματα τα θεωρούσαμε δεδομένα στη “γειτονιά” μας και στον δυτικό κόσμο γενικότερα. Με πρώτο και κυριότερο την ειρήνη. Οι εικόνες του πολέμου από την Ουκρανία κι όλες οι σύνοδες επιπτώσεις του, δείχνουν πόσο εύθραυστη είναι η ασφάλεια και η σταθερότητα στην καθημερινότητά μας.
Δείχνει όμως να κλείνει κι ο κύκλος των μέτρων της πανδημίας, που δυο χρόνια τώρα άλλαξαν ριζικά τη ζωή μας, τις συνήθειες, τις συμπεριφορές μας, δημιουργώντας την αβεβαιότητα για το αν θα επιστρέψουμε ποτέ σε αυτό που θεωρούσαμε κανονικότητα ή αν θα φτιάξουμε μια νέα.
Δεν έχουμε παρά να ελπίζουμε ότι τώρα ζούμε «στην εποχή των τεράτων».
Στο μεταίχμιο δηλαδή που όρισε ο Ιταλός φιλόσοφος Αντόνιο Γκράμσι, μεταξύ του παλιού κόσμου που πεθαίνει και του καινούριου που παλεύει για να γεννηθεί.
Με την ευχή να είναι πολύ καλύτερος και πολύ πιο δίκαιος.
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα.
