“Κρήσσαι ηρωίδες”

Η γυναίκα  γιορτάζει σήμερα τη ξεχωριστή της μέρα!
Κόρη, αδελφή, μητέρα, σύζυγος…
Κι εδώ και δεκαετίες εργαζόμενη σκληρά, όχι μόνο μέσα, αλλά κι έξω απ’ το σπίτι!
Παλεύοντας ν’ αντεπεξέλθει στις πολλαπλές υποχρεώσεις, να τα φέρει βόλτα, να κρατήσει τις ισορροπίες στην οικογένεια, στη δουλειά, στα κοινωνικά…
Από πάντα έτσι ήταν βέβαια, ειδικά στο πολυπαθές  νησί μας!
Απ’ την επαναστάτρια Μινωίτισσα Αριάδνη, τη Σφακιανή Χρυσομαλλούσα που αντιστάθηκε στον βενετό Φρούραρχο, τις αμέτρητες ηρωίδες των συνεχών Κρητικών επαναστάσεων, την αντάρτισσα του βουνού στη Κατοχή, μέχρι και τη σημερινή γυναίκα που παλεύει με κάθε μέσο τις αντίξοες συνθήκες των καιρών της…
Αναζητώντας στοιχεία  για ηρωικές γυναίκες του παρελθόντος βρεθήκαμε στο «Ιστορικό Αρχείο Κρήτης», ανακαλύψαμε στο δεκαπενθήμερο περιοδικό “ΑΣΤΗΡ ΚΡΗΤΙΚΟΣ” του Φεβρουαρίου-Μαρτίου 1907 -στα τεύχη 6, 7, 9 και 10- μια ενδιαφέρουσα μελέτη του Γ.ΙΑ. Καλαϊσάκη με τίτλο “ΚΡΗΣΣΑΙ ΗΡΩΙΔΕΣ” αφιερωμένη στο γυναικείο φύλο, και στρωθήκαμε στο διάβασμα…
Δύσκολο να περιγράψει κανείς την οδύνη και τα δυσάρεστα συναισθήματα που σε καταλαμβάνουν όταν διαβάζεις και ξαναζείς τις φριχτές λεπτομέρειες των παθών των σκλαβωμένων γυναικών της Κρήτης!
Όμως παρά τα «δεινοπαθήματά» τους δεν μπορείς παρά να νοιώσεις υπερήφανη για την μεγαλοψυχία, την ευψυχία και την αυτοθυσία τους!
Για το ότι μεγάλωναν παιδιά, δούλευαν στα χωράφια, στον αργαλειό, στην σηροτροφία, γεννούσαν ήρωες, αλλά και μ’ απαράμιλλη δύναμη ψυχής πολεμούσαν τον κάθε κατακτητή που πέρασε απ’ το όμορφο νησί μας!
Τι να πει κανείς για τη μάνα του Καπετάνιου που τρεις φορές ύψωσε τη σημαία -που κατέρριπταν τα εχθρικά βόλια- κι όταν δεν μπορούσε να κάνει  διαφορετικά τη δίπλωσε ευλαβικά και την έκρυψε στον κόρφο της, για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού…
Για εκείνη τη γερόντισσα που έσυρε έξω απ’ την κρυψώνα της ο Αγάς, για να την ανακρίνει, η οποία με απαράμιλλη ψυχραιμία του έδωσε τις ψευδείς πληροφορίες που τον οδήγησαν στην ήττα;
Με τι λόγια να περιγράψεις τις γυναίκες, τις αδελφές, τις θυγατέρες, τις συγγένισσες, τις χωριανές των αγωνιστών, που κουβαλούσαν πολεμοφόδια και τρόφιμα στο πεδίο της μάχης, με κίνδυνο της ζωής τους μετέφεραν μηνύματα απ’ το ένα στρατόπεδο στο άλλο, ενίσχυαν οικονομικά τον αγώνα, επισκεύαζαν τα τείχη, γέμιζαν τα όπλα, εμψύχωναν τους επαναστάτες, έπιαναν θέση στη πολεμίστρα όταν κάποια άδειαζε κι έβαλαν κατά του εχθρού;
Πού τη βρήκε τη δύναμη εκείνη η κοπελιά, που με το καλάθι τα σταφύλια στο ένα χέρι και το λαήνι στο άλλο,  περιφερόταν ανάμεσα στους πολεμιστές μέσα στο κατακαλόκαιρο και τους προσέφερε τη λίγη δροσιά που χρειαζόταν, η οποία,  παρά το ότι ένα βόλι έκανε χίλια κομμάτια το σταμνί της δεν πτοήθηκε, εξακολούθησε να τριγυρίζει και να μοιράζει σταφύλια στους μαχόμενους;
Τι διεργασία έλαβε χώρα στο μυαλό της αλυσοδεμένης καλλονής, που στον δρόμο για το χαρέμι ζήτησε να την αφήσουν να πιει λίγο νερό απ’ τη βαθιά στέρνα, κι έδωσε τέλος στη ζωή της, πέφτοντας μέσα;
Καθόλου δεν θα χρειάστηκε να το σκεφτεί νομίζω, όπως κι  η άλλη κοπελιά που ενώ την οδηγούσαν στην αιχμαλωσία είδε κάποιο νέο -τον αδελφό της!- να τον έχουν δεμένο, όρθιο σ’ έναν τοίχο και να διαγωνίζονται πάνω  του στο ρίξιμο του μαχαιριού, που έτρεξε, τον κάλυψε με το σώμα της και βρήκε κι αυτή φριχτό θάνατο…
Ανώνυμες κι επώνυμες -κάποιες φορές ντυμένες μ’ ανδρικά ρούχα- άλλαξαν το ρου των γεγονότων, έσωσαν ζωές, συμπαραστάθηκαν με κάθε τρόπο στους αγωνιστές, αντιστάθηκαν γενναία, έπεσαν στο καθήκον…
Θρηνήθηκαν κι υμνήθηκαν απ’ τη λαϊκή μούσα οι ηρωικές γυναίκες της Κρήτης!
Απειρες, σχετικές μαρτυρίες καταγράφηκαν ή μεταφέρθηκαν από στόμα σε στόμα, κι οι μικρές ή μεγάλες ιστορίες τους έφθασαν έτσι μέχρι τις μέρες μας, για να μας τις θυμίσουν, να διδάξουν και να ενθαρρύνουν…
Για τη Γιορτή της Γυναίκας, για τις αγωνίστριες του τότε, του τώρα και του μέλλοντος…