[Γεώργιος Ξενουδάκης, Βουλευτής των εν τω Δήμω Αδάμαντος Κρητών (1818 – 1888)].
Η Κρήτη, στο διάβα των αιώνων, γέννησε κι ανέδειξε, και σήμερα ακόμη εξακολουθεί, ισχυρές προσωπικότητες της πολιτικής, των γραμμάτων, του πνεύματος και της διανόησης. Γέννησε Πρωθυπουργούς, που μεγάλυναν και λάμπρυναν την Ελλάδα ως και πλειάδα φωτισμένων πολιτικών, που πρωτοστάτησαν στον αγώνα για την ένωση της Κρήτης με τη Μητέρα-Πατρίδα. Πολιτικούς-πρότυπα ανθρωπιάς, πολιτισμού, λεβεντιάς και ύψιστης προσφοράς προς την Κρήτη, προς την ίδια την Ελλάδα. Γέννησε κι ανέδειξε ήρωες-λιοντάρια στα πεδία των μαχών, οσάκις η σωτηρία τής Πατρίδας τούς καλούσε ή απρόκλητοι εχθροί αισχρά βυσσοδομούσαν εναντίον μας !
Στη χορεία των ξεχωριστών αυτών Ελλήνων τοποθετείται -από την ίδια την ιστορία- ο Γεώργιος Ξενουδάκης, Βουλευτής των εν τω Δήμω Αδάμαντος Μήλου Κρητών, στο ελληνικό Κοινοβούλιο, γνήσιος Κρης εκ Σφακίων ορμώμενος, πολλά προσενεγκών στην Πατρίδα κι ευεργέτης τής Παιδείας μας !
Για τον βίο, την προσωπικότητα, τους αγώνες και την πολυσχιδή προσφορά του στην Ελλάδα και τη γενέθλια γη τής Κρήτης αρκετές γνώσεις αποκομίζουμε από πονήματα πανεπιστημιακών και εκπαιδευτικών, απ’ τον τύπο τής εποχής του και απ’ τον τόμο “Λόγοι Γεωργίου Ξενουδάκη”, τον οποίον φίλος καλός μάς απέστειλε τιμητικά από δεκαετίας.
Ο Γ. Ξενουδάκης υπήρξε ο φλογερός Έλλην πολιτικός, ανιδιοτελής, του κοινού συμφέροντος κηδόμενος, υπερκομματικός, ελληνοπρεπής και ακέραιος! Υπήρξε ένθερμος θιασώτης και κήρυκας της ένωσης τη Κρήτης με την τροφό Ελλάδα! Οι λόγοι του, εντός κι εκτός τού Κοινοβουλίου, εμφορούνταν απ’ αυτό το όραμα ζωής του, όταν διεκήρυττε πως «…Η Κρήτη, ουδέν έχει, εάν μη έχη την Ένωσή της μετά τής ελευθέρας Ελλάδας…» , ενώ σφόδρα ενοχλούνταν από τη συμπεριφορά των πολιτικών τής ελεύθερης τότε Ελλάδας, και όταν απευθύνονταν σ’ αυτούς απ’ τη Βουλή τους προειδοποιούσε θαρραλέα «…Ιστοριογράφοι και πολιτικοί τής ελευθέρας Ελλάδας (!), νοθεύοντες την ιστορία, κηλιδώνετε την Ελλάδα! …».
Αυτός ήταν ο Γ. Ξενουδάκης, ο πολιτικός τού ήθους, της ευπρέπειας και της ελληνοφροσύνης. Και αναλόγου σοβαρότητας οι σοφές παρακαταθηκες του στους επιγενόμενους πολιτικούς τής Χώρας !
Αρκετές προσωπικότητες, πανεπιστημιακοί, συλλογικοί φορείς και Αυτοδιοικητικοί έχουν κατά καιρούς δημόσια εξάρει τον βίο, τις ευεργεσίες και την ανιδιοτελή προσφορά στον τόπο και την Παιδεία τού Κρητός Βουλευτού. Δίκαια αξιώνουν, λοιπόν, όλοι αυτοί από την Πολιτεία, το Υπουργείο Παιδείας, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και από κάθε αρμόδιο εθνικό φορέα, να αποφασίσουν κι αυτοί με τη σειρά τους να τον τιμήσουν επιτέλους. Να μεριμνήσουν, ώστε ο βίος, και οι εθνικές παρακαταθήκες του να καταστούν κτήμα τής μαθητιώσας νεολαίας μέσα από τα σχολικά βιβλία τής ιστορίας τού τόπου μας.
Ενώνουμε μαζί τους και τη δική μας σύμφωνη γνώμη. Διότι μια τέτοια δημόσια αναγνώριση δεν αποτελεί απλά απόδοση τιμής στον επίλεκτο αυτόν κοινοβουλευτικό μας πρόγονο. Θ’ αποτελέσει κυρίως τηλαυγή φάρο ο ίδιος και πρότυπο ζωής τής δικής μας σύγχρονης νεολαίας. Μιας νεολαίας, που θα διδαχθεί τα μέγιστα -και μάλιστα εξ απαλών ονύχων (!)- από τη θλιβερή διαπίστωση που έκανε εντός τής Βουλής το 1886, πριν από 134 χρόνια δηλαδή (!!), πως «…Τα μεγάλα κράτη εργάζονται να κατακτήσωσι, ουχί και να ελευθερώσωσι. Μη, λοιπόν, παρ’ αυτών περιμένωμεν, αλλά από τον πατριωτισμόν και την ομόνοια…».
Πέρασαν τόσα χρόνια και πάντα την ίδια πολιτική ακολουθούν τα «μεγάλα κράτη» απέναντί μας. Με τον Γ. Ξενουδάκη να κρούει, από τότε, τον κώδωνα κινδύνου στην Ελλάδα από το βήμα της Βουλής και προφητικά να προειδοποιεί τους επιγενομένους του. «…Μη λοιπόν από την άπληστον πολιτικήν της Ευρώπης περιμένετε… αλλά από την αυταπάρνησιν και την γενναιότητα…».
