Πολλές λαϊκές -ή δήθεν λαϊκές- ιστορίες περί ζώων και ανθρώπου κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Είναι δύσκολο να βρει κανείς την πρωταρχική πηγή τους. Για το λόγο αυτό, τόσο οι αποδόσεις της “πατρότητάς” τους σε “ανωνύμους” ή και επώνυμους, όσο και η δυσκολία ανεύρεσης του “πρώτου” που την έγραψε, καθιστούν το διαδίκτυο, ειδικότερα το fb, αναξιόπιστο.
Ψάχνοντας, λοιπόν, μια ανάλογη ιστορία κατέληξα σε έκπληξη. Η πηγή της είναι κρητική. Ρεθυμνιώτικη, καταγραμμένη πριν από 53 χρόνια! Λέει:
“Όντεν έκαμε ο Θεός τον κόσμο έδωσε πενήντα χρόνια ζωή του ανθρώπου, άλλα πενήντα του γαδάρου. Ο γάδαρος αρνήθηκε τα πενήντα χρόνια κ’ ήθελε να ζήση μόνο εικοσπέντε, να μη κοπιάζη. Λέει ο άθρωπος. Μου δίνεις τα εικοσπέντε εμένα; Και του τα ‘δώσανε. Το ίδιο είχε δώσει και στην αρκούδα πενήντα και πήρε ο άθρωπος τα εικοσπέντε. Λοιπόν ο άθρωπος ζή τα πενήντα χρόνια απου του ‘δωσε ο Θεός. Από τα πενήντα μέχρι τα εβδομηνταπέντε ζή τα χρόνια του γαϊδάρου και από τα εβδομηνταπέντε και πέρα ζή τα χρόνια τσ’ αρκούδας”.
[Τόπος Καταγραφής, Κρήτη, Ρέθυμνο/Μαργαρίτες. Πηγή: Λ. Α. αρ. 3359, σελ. 83, Γεωργίου Ν. Αικατερινίδης, Μαργαρίται Ρεθύμνης Κρήτης, 1968]
Ανέκαθεν οι λαϊκές αφηγήσεις περιείχαν σοφία προερχόμενη από αιώνων εμπειρίες. Και οι κρητικές λαϊκές αφηγήσεις διανθίζονται από ένα λεπτό χιούμορ και κρυφή… πολιτική. Έτσι, κάθε πολίτης μέχρι τα 50 του ζει κανονικά εργαζόμενος και φορολογούμενος υποτίθεται δίκαια! Από κεί και πέρα αρχίζουν οι φορομπηχτικές παλινωδίες. Πληρώνεις σαν γάιδαρος ό,τι πρόσθετα σου στείλουν. Ειδικά, μετά τα 75, αν ζεις μέχρι τότε, αφού σου έχουν “κατακλέψει δέκα μισθούς και δώρα” από τη σύνταξη (οικονομική κρίση), σε προκαλούν σαν την αρκούδα να “χορεύεις” με προσφυγές στα δικαστήρια, για να σου επιστρέψουν, αν σου επιστρέψουν ποτέ, ελάχιστα από τα κλοπιμαία τους.
