β’ μέρος
Απευθύνομαι σε ανθρώπους που κάποια στιγμή της ζωής τους πέρασαν απ’ τα ελληνικά πανεπιστήμια και τους υποβάλλω τα παρακάτω ερωτήματα προς προβληματισμό: Πόσοι απ’ τους πανεπιστημιακούς «δασκάλους» της χώρας διδάσκουν σε μηνιαία βάση τις προβλεπόμενες απ’ τον νόμο ώρες και πόσο συχνά κάνουν οι ίδιοι τη διδασκαλία κι όχι οι βοηθοί τους η οι συνεργάτες τους; Πόσοι ενημερώνουν το περιεχόμενο των διαλέξεων τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα με τα πιο έγκυρα πορίσματα των σχετικών ερευνών; Κατά πόσο η διδασκαλία τους συντελεί στην αποτελεσματική μετάδοση των πράγματι ουσιαστικών και κρίσιμων γνώσεων του επιστημονικού τους χώρου; Πόσο συχνά και σε τι βαθμό είναι διαθέσιμοι για τους μεταπτυχιακούς και προπτυχιακούς τους φοιτητές για την επίλυση διαφόρων ακαδημαϊκών προβλημάτων τους; Πόσοι απ’ τους πανεπιστημιακούς «δασκάλους» και πόσο συχνά δημοσιεύουν ερευνητικές εργασίες σε έγκριτα περιοδικά της Αμερικής η της Ευρώπης που προωθούν με ουσιαστικό τρόπο καίρια και σημαντικά θέματα της επιστήμης τους; Πόσο συχνά δημοσιεύουν τέτοιες εργασίες που είναι προϊόν και προσωπικού μόχθου και θυσιών; Πόσο συχνά συμμετέχουν σε συνέδρια της αλλοδαπής η της ημεδαπής και με τι ποιότητα εργασιών; Πόσοι έχουν γράψει πανεπιστημιακό σύγγραμμα υψηλών ποιοτήτων κι έκτακτης επιστημονικής αξίας που αποτελεί ταυτόχρονα κι αντικείμενο προσωπικής και μόνον εργασίας κι αφοσίωσης; Πόσοι με πανεπιστημιακό σύγγραμμα στο ενεργητικό τους έχουν προβεί στην ανανέωση της ύλης του επανειλημμένως; Και τέλος, πόσοι πανεπιστημιακοί «δάσκαλοι», αδιαφορώντας για την περιβόητη «συναδελφική αλληλεγγύη», αποφασίζουν να μην ψηφίσουν μέτριους η κακούς – από ακαδημαϊκής απόψεως και κατά τεκμήριο – συναδέλφους τους κατά τη διαδικασία της εξέλιξής τους η της εκλογής τους; Πόσοι δεν έχουν κάνει κατάχρηση κονδυλίων που προορίζονται για σοβαρές ακαδημαϊκές υποθέσεις όπως η έρευνα; Πόσοι δεν ενδίδουν στις πιέσεις κομματικών νεολαιών για εύκολο προβιβασμό συγκεκριμένων φοιτητών και γι’ άλλες περίεργες εξυπηρετησούλες; Έχω μια φρικτή υποψία (και μακάρι να διαψευστώ): αυτός ή αυτοί που θα αδιαφορήσουν για απειλές, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή, και θα τολμήσουν ν’ ανερευνήσουν τα παραπάνω ζητήματα, νομίζω ότι θα βρεθούν προ εφιαλτικών εκπλήξεων…
