Η παράσταση «Τάξη» στο θέατρο «Κυδωνία» είναι µια ξεκάθαρη προβολή των αδιέξοδων ανθρώπινων σχέσεων Η σχολική τάξη είναι απλώς το «ενδιαίτηµα» όπου κινούνται και αναπτύσσονται τα πρόσωπα των γονέων και όπου ξετυλίγονται οι αδυναµίες και οι µαταιώσεις τους µε αφορµή µια συνάντηση µε τον δάσκαλο του παιδιού τους. ∆εν αφορά µόνο στη σχολική ζωή, αφορά στην όλη ζωή µικρών και µεγάλων. Η σχολική τάξη είναι ο «κοινός τόπος» ανθρώπινης αλληλόδρασης όπου συναντώνται οι προσδοκίες και οι απογοητεύσεις των µεγάλων, αλλά και η συγκεκαλυµµένη εξουσία που ασκεί ο ένας στον άλλο, η σύγχηση για το τι πραγµατικά σηµαίνει «αγωγή» και όλα αυτά που γίνονται για το «καλό» του νέου ανθρώπου.
Πίσω από τις µαθησιακές δυσκολίες του µαθητή είναι οι τραυµατικές οικογενειακές δυσκολίες και οι τεθλασµένες ζωές των ενηλίκων. Πίσω από τον ευσυνείδητο δάσκαλο που πιστεύει ότι η µάθηση χρειάζεται εσωτερικά κίνητρα για να πετύχει και που ακολουθεί έναν συµµετοχικό σχεδιασµό στην προσέγγισή του, κρύβεται η απέραντη µοναξιά. Ένας ηρωϊσµός που µπορεί και να τον αφανίσει.
Το έργο των Γκόλντεν και Χόραν που για πρώτη φορά παρουσιάζεται στη χώρα µας έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που το κάνουν να ξεπερνά τα γεωγραφικά όρια της Ιρλανδίας και να προσγειώνεται στα «οικεία» µέτρα. Ίσως οι συγγραφείς διάλεξαν επίτηδες µια σχολική τάξη για τη δράση του έργου διότι το σχολείο δίνει τα «κλειδιά» για να ανοίξουµε όλοι εµείς στη συνέχεια την πόρτα στην ανεκτικότητα, το διάλογο και εν τέλει στην έξοδο από το «εγώ». Ίσως γιατί το «ελεύθερο» και «αυτόνοµο» πεδίο σκέψης µέσα στο σχολικό τοπίο πρέπει να έχει τις ρίζες του για να απλωθεί στην κατοπινή ζωή των παιδιών.
Η παράσταση του θεάτρου «Κυδωνία» είναι µια άρτια παράσταση. Οι ηθοποιοί που παίζουν τους τρεις ρόλους Αιµίλιος Καλογερής, Παναγιώτης Νικολιδάκης και Ρίτα Μαρτσάκη, στέκονται άξια στις απαιτήσεις των χαρακτήρων που υποδύονται και δίνουν όλες τις αποχρώσεις των ψυχικών τους εντάσεων. Ο Μιχάλης Βιρβιδάκης έκανε για άλλη µια φορά µια παράσταση «απαιτήσεων» µε το θηριώδες ένστικτο που διαθέτει ως σκηνοθέτης. Με λιτότητα και σκηνική ευφϊα. Στο πλευρό του, βοηθός, ο καλός ηθοποιός και µαθητής του Φώτης Κοτρώτσος.
Μια παράσταση που αξίζει να δεί κανείς. Που τιµάει την πόλη. Ένα σκηνικό γεγονός άξιο να συµπεριληφθεί στις καλύτερες παραστάσεις της χώρας για τη χρονιά που φεύγει.
Βούλα Αντωνιάδου,
συνταξιούχος εκπαιδευτικός
