Για το μόνο που μπορούμε να είμαστε σίγουροι πια στα Χανιά είναι ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να αλλάξουν οι ισορροπίες και οι συσχετισμοί στην τοπική πολιτική ζωή.
Συνεπακόλουθα αυτή η ρευστοποίηση προκαλεί μια αναστάτωση στην πόλη που αντικατοπτρίζεται στη μάχη που δίνει για να εξέλθει μιας κρίσης και να πατήσει γερά στα πόδια της.
Προφανέστατα πια και οι χθεσινοί φίλοι είναι αυριανοί εχθροί, ήδη δυνάμεις (έστω και ολίγιστες) κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Η εσωστρέφεια υποκατέστησε τον αρχικό εφηβικό ενθουσιασμό.
Κανείς δεν κοιμάται και δεν ξυπνά ήσυχος πια, οι πρώτες ημέρες της εγωπάθειας, του “μη μου άπτου”, το υφάκι το πολλά βαρύ και ασήκωτο πάει, ανήκει στο παρελθόν. Οι μισοί υποψιάζονται τους άλλους μισούς και όλοι μαζί φοβούνται… το θεριό.
Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Γιατί απλούστατα ποτέ δεν ξεκίνησαν στην υγιή βάση των έντιμων συμβιβασμών. Καθένας πήγαινε να κερδίσει το πιο μεγάλο κομμάτι από μια πολύ μικρή πίτα (τι απέμεινε, ποιος ξέρει;)
Και τώρα πού βρισκόμαστε;
Οσες φορές κι αν προσπαθούν να κρυφτούν, θα τους ανακαλύπτουμε.
