Από το απόγευμα θα μπούμε, αγαπητοί μου αδελφοί, στη Μεγάλη Εβδομάδα. Η Μεγάλη Εβδομάδα αποτελεί την καρδιά της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και κατ’ επέκταση ολόκληρου του εκκλησιαστικού έτους.
Μελετώντας όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία της εβδομάδας αυτής και ζώντας αυτά, μπορούμε να ζήσουμε την ορθοδοξία και να αποκτήσουμε το ορθόδοξο ήθος, το οποίο είναι καθαρά σταυροαναστάσιμο. Αυτό σημαίνει πως η πνευματική ζωή είναι βίωση, με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, της ζωής του Χριστού, οπότε ο άνθρωπος αξιώνεται να μετέχει στα πάθη και την Ανάστασή Του. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ζούμε τον Σταυρό του Χριστού χωρίς την Ανάστασή Του, ούτε την Ανάσταση χωρίς το πάθος και τον πόνο του Σταυρού, αλλά ο Σταυρός είναι το «γλυκύ έαρ» της Εκκλησίας και η Ανάσταση είναι η λάμψη του Σταυρού. Αυτός ο υπέροχος συνδυασμός μάς προφυλάσσει από την απελπισία, που είναι άρνηση της σωτηρίας, την οποία μας χάρισε ο Υιός του Θεού με τη σταυρική του θυσία.
Η Ανάσταση του Λαζάρου, την οποία εορτάσαμε χθες, αποτελεί προτύπωση της Αναστάσεως του Χριστού, όπως μαρτυρείται στο Απολυτίκιο της εορτής: «Τήν κοινήν Ἀνάστασιν πρό τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος». Η Ανάσταση του Λαζάρου παρουσιάζεται στα πρόθυρα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος, ως διαβεβαίωση της νίκης του Χριστού έναντι του θανάτου, προαναγγέλλοντας τόσο τη δική του Ανάσταση, όσο και την Ανάσταση των νεκρών.
Η είδηση της έγερσης του Λαζάρου προκάλεσε το θαυμασμό και τον ενθουσιασμό του πλήθους. Με την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, το πλήθος ξέσπασε σε ξέφρενο πανηγυρισμό, υποδεχόμενοι με κλάδους δέντρων και στρώνοντας τα ιμάτιά τους, για να περάσει ο Ιησούς επί πώλου όνου καθήμενος.
Παρ’ όλα αυτά, ο ενθουσιασμός του πλήθους δεν προερχόταν από το αίσθημα της πίστης προς το πρόσωπο του Ιησού ως Κυρίου της ζωής και του θανάτου. Θεώρησαν περισσότερο την Ανάσταση του Λαζάρου ως ένα υπερφυσικό γεγονός που προήλθε από τη δύναμη ενός υπερφυσικού μεσσία που θα έσωζε τον Ισραήλ από τα δεσμά των Ρωμαίων και όχι από τα δεσμά της δουλείας της πτώσεως και της αμαρτίας. Γι’ αυτό, όταν γίνεται αντιληπτό ότι ο Χριστός δεν είναι ο εγκόσμιος λυτρωτής του Ισραήλ από τους Ρωμαίους, ένας μεσσίας που θα επανέφερε τον Ισραήλ σε μια εγκόσμιο δόξα, το «Ὠσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις» αντικαταστάθηκε από το «ἄρον ἄρον σταύρωσον αὐτόν».
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ζει την Ανάσταση, που είναι συνέχεια του Σταυρού, δηλαδή εορτάζουμε συγχρόνως τα γεγονότα της Σταύρωσης και της Ανάστασης, τους δίνουμε την σταυροαναστάσιμη μορφή. Η Ορθόδοξη Σταύρωση παρουσιάζει την μεγαλοπρέπεια του Χριστού, που πάνω στον Σταυρό νίκησε τον διάβολο, γι’ αυτό αντικαταστάθηκε στην Ορθοδοξία το «Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων» με το «ο Βασιλεύς της δόξης». Η Ορθόδοξη υμνογραφία και μουσική μιλά για την οδύνη της φύσεως, αλλά και για την χαρά της λυτρώσεως. Η ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής στην Ορθοδοξία είναι ημέρα σωτήριος, αφού τότε στον Άδη συνέτριβε ο Κύριος τον θάνατο και ελευθέρωνε τους δικαίους ανθρώπους από την φρικτή τους τυραννία.
Αυτές τις μέρες, λίγο πολύ, όλοι εμείς, που καλούμαστε χριστιανοί, θα τρέξουμε στις εκκλησίες. Ο καθένας με διαφορετική διάθεση. Πλήθη κόσμου θα τρέξουν στους ναούς να ζήσουν την κατάνυξη των Παθών και να εορτάσουν την Ανάσταση. Η ουσία, όμως, είναι πόσοι θα σταθούμε με πίστη απέναντι στον σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο; Λίγοι είναι αυτοί που κατανύγονται και συναισθάνονται ότι βρίσκονται μπροστά στην αλήθεια της Αναστάσεως και της σωτηρίας της ψυχής. Ταπεινή μας ευχή είναι να μπορέσουν όλοι οι Ορθόδοξοι την Εβδομάδα αυτή να σταυρωθούν μαζί με τον Χριστό και να αναστηθούν μαζί Του σε μια νέα ευλογημένη ζωή.
Ας αφήσουμε τη θυσία του Θεού να φτάσει στις καρδιές μας, δείχνοντας έτσι υπακοή και πίστη στο Θείο Λόγο και την προσφορά του Θεού, μια σταυρική προσφορά, που δεν μπορούμε να ξοφλήσουμε με μια τυπική σχέση με την Εκκλησία. Το πραγματικό νόημα των αγίων ημερών που έρχονται είναι να συναντηθούμε με τον Κύριο, να συσταυρωθούμε με Αυτόν για να μπορέσουμε να συναναστηθούμε μαζί του.
