Κύριε διευθυντά,
πόσοι συµβασιούχοι ορισµένου χρόνου και έργου έχουν µείνει στην Τοπική ∆ιοίκηση; Πόσοι µόνιµοι; Πάντως πολύ κάτω από τα προβλεπόµενα στους οργανισµούς τους, πολύ κάτω από τις ανάγκες κάθε ∆ήµου. Οι ∆ήµοι σήµερα υπολειτουργούν.
∆ίπλα σε αυτούς διαµορφώνεται ένα τοπίο ευέλικτης, προσωρινής εργασίας χωρίς δικαιώµατα, µε διάφορες µορφές.
Οι εργαζόµενοι µέσω των προγραµµάτων «κοινωφελούς εργασίας»
Είναι εργαζόµενοι που δουλεύουν για µόλις πέντε µήνες, αµείβονται µέχρι 490 ευρώ το µήνα αν είναι 25 ετών και πάνω και 427 ευρώ αν είναι κάτω από 25 ετών. ∆εν λογαριάζονται, δηλαδή, και εδώ η ειδικότητα, η προϋπηρεσία, η οικογενειακή κατάσταση.
Πολύ συχνά αντιµετωπίζουν σοβαρά προβλήµατα, µε την καθυστέρηση των δεδουλευµένων, µε τη µη παροχή των αναγκαίων ατοµικών µέσων προστασίας, την ανάθεση εργασιών για τις οποίες δεν έχουν προσληφθεί ή την ανάθεση περισσότερων του ενός εργασιακών αντικειµένων. Όταν, δε, αντιδρούν απειλούνται από τις δηµοτικές αρχές µε απόλυση.
• Συµβάσεις ορισµένου χρόνου ή έργου µε αντίτιµο. Οι εργαζόµενοι δεν έχουν ένα σταθερό µισθό, αλλά πληρώνονται κυριολεκτικά µε το κεφάλι! Απασχολούνται κυρίως στον αθλητισµό και τον πολιτισµό και οι αποδοχές τους εξαρτώνται από το πόσοι δηµότες – πελάτες θα ζητήσουν τις υπηρεσίες τους και τι συνδροµές ή δίδακτρα πληρώνουν..
• Στους δήµους υπάρχουν οι συµβάσεις ορισµένου χρόνου ή έργου για την κάλυψη υπηρεσιών µε ανταποδοτικό χαρακτήρα. ∆ηλαδή, για υπηρεσίες όπου το κόστος το επωµίζεται και πάλι ο λαός.
• Εργαλείο εκµετάλλευσης των νέων είναι οι συµβάσεις µαθητείας. Σπουδαστές από τα ΙΕΚ και τις Επαγγελµατικές Σχολές (ΕΠΑΣ) του ΟΑΕ∆ απασχολούνται στους δήµους και µε το πρόσχηµα της µαθητείας αµείβονται πιο χαµηλά από τα κατώτερα µεροκάµατα, ενώ δουλεύουν κανονικό ωράριο.
Οι εργαζόµενοι µε αυτή τη µορφή λαµβάνουν το 75% του κατώτατου µισθού.
• Ένας άλλος «δρόµος» για γενικευµένες εργασιακές ανατροπές και παραπέρα ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών είναι οι λεγόµενες Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ), µε τις οποίες οι δηµοτικές αρχές συνάπτουν συµβάσεις για την παροχή υπηρεσιών σε πλήθος τοµέων.
Οι ΚΟΙΝΣΕΠ αποτελούν όχηµα για εύρεση φτηνών εργαζοµένων, δίχως δικαιώµατα, ανακύκλωση της ανεργίας και αναδιανοµή της φτώχειας, διάσπαση των εργαζοµένων. Ταυτόχρονα, διευκολύνουν την είσοδο ιδιωτών σε κρίσιµες υπηρεσίες, ενώ οι δήµοι απαλλάσσονται από τα όποια «βαρίδια» τούς προκαλούν οι απευθείας προσλήψεις (διεκδίκηση µόνιµης και σταθερής εργασίας, µισθοί, συγκροτηµένα δικαιώµατα).
Η γενίκευση των ελαστικών µορφών εργασίας, το προσωρινό προσωπικό, η ιδιωτικοποίηση και εµπορευµατοποίηση υπηρεσιών έχουν αρνητικές συνέπειες και για τον ίδιο το λαό.
Ας σκεφτούµε, για παράδειγµα, πόσο επιζήµιο είναι για τα παιδιά το γεγονός ότι ο παιδαγωγός τους στον παιδικό σταθµό απασχολείται µε σύµβαση δύο µηνών και µετά τη λήξη της θα έρθει ένας άλλος στη θέση του. Με ποιο τρόπο µπορεί να αντεπεξέλθει ένας εργαζόµενος σε ένα τόσο σοβαρό έργο, όταν ζει στην ανασφάλεια, ξέροντας ότι σε λιγότερο από 60 µέρες θα απολυθεί και όταν παίρνει ψίχουλα αντί για µισθό;
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγµα είναι οι καθαρίστριες στα σχολεία που αµείβονται ελάχιστα και οι ώρες που απασχολούνται δε φθάνουν για να διασφαλίσουν τους όρους υγιεινής. Επίσης, παιδιά και ενήλικες καλούνται να πληρώσουν δίδακτρα από 60 έως και 150 ευρώ το µήνα σε δηµοτικά ωδεία, οι γονείς πληρώνουν τροφεία κ.ά.
΄Ολες οι κυβερνήσεις, µηδέ µιας εξαιρουµένης έφτιαξαν το νοµοθετικό πλαίσιο οµηρίας των συµβασιούχων. Σταθµό αποτελεί η συνταγµατική αναθεώρηση του 2001 που, µεταξύ άλλων, απαγόρευσε τη µετατροπή συµβάσεων ορισµένου χρόνου σε αορίστου.
Από τότε βέβαια ισχυρίζονται, ότι οι σχετικές οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβάλλουν τη µετατροπή των συµβάσεων ορισµένου χρόνου σε αορίστου. Ισχυρισµό που έχει επανειληµµένως διαψεύσει η ίδια η ΕΕ απαντώντας σε σχετικές Ερωτήσεις το 2007 και το 2008.
Αλλά και σε επίπεδο Κεντρικής Ένωσης ∆ήµων Ελλάδας (πρώην ΚΕ∆ΚΕ) και τοπικών δηµοτικών αρχών, Ν∆ – ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έπαιξαν καθοριστικό (και πολλές φορές πρωταγωνιστικό) ρόλο για το πέρασµα των ευέλικτων µορφών εργασίας. Ορισµένα χαρακτηριστικά παραδείγµατα:
Πολύ πριν την ψήφιση του νόµου 3250/2004 για την επέκταση στο ∆ηµόσιο και στους δήµους της µερικής απασχόλησης, είχαν αρχίσει να εφαρµόζονται ελαστικές σχέσεις εργασίας. Η ηγεσία της ΚΕ∆ΚΕ – ΠΑΣΟΚ, Ν∆, ΣΥΝ – πήρε απόφαση µε την οποία δήλωσε τη συµφωνία τους σε αυτές.
Στις 18/1/2005 η τότε ΚΕ∆ΚΕ είχε ζητήσει περισσότερα χρήµατα για την εφαρµογή του προγράµµατος της µερικής απασχόλησης.
Στις 16/2/2006 (κυβέρνηση Ν∆), η ΚΕ∆ΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση, µε την οποία αναγνώρισε την αναγκαιότητα της µερικής απασχόλησης ως «κατεύθυνση και επιταγή της ΕΕ».
Και έπεται συνέχεια. Η σηµερινή ΚΕ∆Ε συνεχίζει στην ίδια ρότα, ζήτησε η ίδια να γίνει αξιολόγηση των υπηρεσιών και του προσωπικού των δήµων, όπως ζήτησε και τη «διαδηµοτική κινητικότητα». Πρωτοστατεί, δηλαδή, σε µέτρα που οδηγούν σε απολύσεις και χειροτερεύουν τους όρους απασχόλησης συνολικά για το προσωπικό στους δήµους. Τόσο η ΚΕ∆Ε όσο και η Ένωση Περιφερειών έχουν πρόσφατα πάρει αποφάσεις για την προώθηση της σύµπραξης δηµόσιου και ιδιωτικού τοµέα (Σ∆ΙΤ), που προωθεί την παραπέρα ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών.
Υποστηρικτικό ρόλο στα παραπάνω έχουν οι αντίστοιχες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, που «νοµιµοποιούν» τα αντεργατικά µέτρα και βάζουν φραγµούς στην ανάπτυξη ταξικών αγώνων. Χαρακτηριστικό παράδειγµα αποτελεί η θέση να µην αναγνωρίζονται συνδικαλιστικά δικαιώµατα στους συµβασιούχους ορισµένου χρόνου, να εµποδίζεται η οργάνωσή τους και η κοινή δράση τους µε το σύνολο των εργαζοµένων σε κάθε κλάδο.
Ενιαίο το κριτήριο ψήφου
Εµείς λέµε ότι το κριτήριο ψήφου πρέπει να είναι ενιαίο στις τοπικές και στις κεντρικές εκλογές και στις ευρωεκλογές. Όπως φάνηκε από τα παραπάνω, οι δηµοτικές αρχές παίζουν σηµαντικό ρόλο στην εφαρµογή των αντιλαϊκών πολιτικών που συνδιαµορφώνουν σε επίπεδο ΕΕ οι κυβερνήσεις των κρατών – µελών.
Ως τέτοιες πρέπει να αντιµετωπιστούν και να καταδικαστούν, όχι µόνο από τους εργαζόµενους στους δήµους, που ζουν από πρώτο χέρι την ανασφάλεια και τη µισοδουλειά – µισοζωή, αλλά και από το σύνολο των εργαζοµένων στον ιδιωτικό και δηµόσιο τοµέα, που αντιλαµβάνονται το ρόλο των ∆ήµων και Περιφερειών ως φυτώριο γενικευµένων ανατροπών στα εργασιακά. Το ίδιο ισχύει και για τους δηµότες από τα λαϊκά στρώµατα, που γίνονται δέκτες της πολιτικής της εµπορευµατοποίησης – ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών, για τις οποίες ούτως ή άλλως έχουν πληρώσει τα µαλλιά της κεφαλής τους σε φόρους και χαράτσια.
Τελικά και οι πολιτικές επιλογές των ∆ήµων και της Κεντρικής Κυβέρνησης ,µε οδηγίες της ΕΕ στην ίδια τσέπη του πολίτη καταλήγουν και την αδειάζουν…….
Βρύσες 26 Σεπτέµβρη 2023
Ζώης Σταύρος
υποψήφιος δηµοτικός σύµβουλος
Λαϊκής Συσπείρωσης Αποκόρωνα
