Αναβλήθηκε η χθεσινή εκδίκαση στο Συµβούλιο της Επικρατείας της προσφυγής της εταιρείας “Ελαφόνησος Α.Ε.” σε βάρος της Υπουργικής Απόφασης που ορίζει µια σειρά µέτρα προστασίας για την περιοχή του Λαφονησιού. Ανάλογη τύχη αναµένεται και για τη δεύτερη προσφυγή που πρόκειται να δικαστεί εντός των ηµερών αναφορικά µε την τοποθέτηση µπάρας που απαγορεύει την κίνηση οχηµάτων προς την προστατευµένη περιοχή.
Βλέπουµε άλλη µια περίπτωση που τα οικονοµικά συµφέροντα στρέφονται όχι τόσο απέναντι σε µια υπουργική απόφαση ή στην κοινή γραµµή των ∆ήµων Καντάνου – Σελίνου και Κισσάµου αλλά σε βάρος του περιβάλλοντος και της ίδιας της κοινωνίας. Έχουµε µια περιοχή όπως το Λαφονήσι, παραδεισένια που δέχεται την τελευταία 30ετία τεράστια πίεση την καλοκαιρινή περίοδο και κινδυνεύουν όλα αυτά που την κάνουν ιδιαίτερη: Κέδροι, αµµοθίνες, ελεύθεροι χώροι, σπάνια χλωρίδα κ.ά. Έρχεται το κεντρικό κράτος µε καθυστέρηση δεκαετιών και κάνει το αυτονόητο. Βάζει όρους, διαµορφώνει συνθήκες προστασίας της περιοχής ώστε να παραµείνει και για τις επόµενες γενιές… Και τι κάνουν ορισµένοι επιχειρηµατίες; Προσπαθούν να ανατρέψουν τις αποφάσεις για να γίνει τι ακριβώς; Να επιστρέψουµε στο προηγούµενο χάος, στα οµπρελοκαθίσµατα παντού; Στα αυτοκίνητα παρκαρισµένα κάτω από τους κέδρους; Στα παράνοµα κτίσµατα και στα µόνιµα παρκαρισµένα τροχόσπιτα; Στη ιδιωτικές καντίνες που πουλούσαν ένα µπουκάλι νερού στην τιµή του… χαβιαριού; Ναι, το προσπαθούν και δεν έχουν κανένα πρόβληµα να το δείξουν µε την καθηµερινή τους πρακτική, χαρακτηριστικό παράδειγµα η διαχείριση ανάλογων επιχειρήσεων για χρόνια στα Φαλάσαρνα. Η τοπική κοινωνία έχει αντιληφθεί τι ακριβώς συµβαίνει, παρά τις προσπάθειες σοβαρών ή και γραφικών παράκεντρων εξουσίας να “πετάξουν αλλού την µπάλα”. Μένει να δούµε τι θα πράξει και η δικαστική εξουσία…
