Λαϊκή αυτοπροστασία – αλληλεγγύη αλλά όχι φίμωση

Κύριε διευθυντά,
αν δεχτούμε πως πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν επιδημίες και πανδημίες, δεν είμαστε ωστόσο υποχρεωμένοι να δεχτούμε ότι στον 21ο αιώνα με την εκρηκτική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας ένας κορωνοϊός είναι μοιραίο να προκαλεί τον τρόμο στους λαούς και να απειλεί με τα χειρότερα την υγεία, το μεροκάματο, τα δικαιώματα, τη ζωή τους. Οχι ο covid 19 δεν είναι τόσο ισχυρός για να καταβάλει τις δυνατότητες που θεωρητικά θα μπορούσε να αντιπαραβάλλει η ανθρωπότητα στις μέρες μας. Οι προσφυγοπούλες έφτιαξαν για αυτοπροστασία αρκετές μάσκες στα κάτεργα της Μυτιλήνης. Ολόκληρες υφαντουργίες μήνες τώρα δε μπόρεσαν να φτιάξουν απλές μάσκες και έγιναν έτσι είδος μαύρης αγοράς μαζί με τα αντισηπτικά και έχουν το θράσος να μιλάνε στο λαό για ατομική ευθύνη.
Η Δύση αντί να κηρύξει μήνες τώρα πανδημία κορόιδευε την Κίνα και ο σύμμαχος Τραμπ το συνεχίζει για να υπηρετήσει τον εμπορικό του πόλεμο και για τον ίδιο λόγο συγκρούεται με τη Μέρκελ για το εμβόλιο.
Στην Ευρώπη και τη χώρα μας έχει ήδη ξεδιπλωθεί η συζήτηση και παρατίθενται συνεχώς στοιχεία για το ξεθεμελίωμα των συστημάτων υγείας. Η συζήτηση είναι πολύτιμη και αναγκαία από κάθε άποψη, αρκεί να ακουστούν κάποιες αλήθειες. Αυτές μπορούν να υπηρετήσουν την ταξική πάλη από την εργατική πλευρά και όχι γενικά την επιστροφή του κράτους ή τον κρατισμό των κινέζων αστών που συνέτριψαν τις σπουδαίες κατακτήσεις του λαού της Κίνας και συνδράμουν μετά το θάνατο του Μάο στην παγκόσμια επίθεση του κεφαλαίου.
Το ξεθεμελίωμα των συστημάτων υγείας για όλο το λαό είναι αποτέλεσμα της πολιτικής αναίρεσης των κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων που απέσπασε με την πάλη της η εργατική τάξη σαν πρωτοπορία όλου του κόσμου της δουλειάς στα χρόνια εκείνα που η πάλη των εργαζόμενων λαϊκών μαζών συνολικά εμπνέονταν από τις κομμουνιστικές ιδέες και δυνάμωνε και γινόταν πραγματική απειλή για το σύστημα της εκμετάλλευσης και των πολέμων. Η κομμούνα του Παρισιού το 1871, το Σικάγο το 1886 και η Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 ήταν σταθμοί σ’ αυτή την πορεία συγκρότησης του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, ενώ στα 1945 η πάλη των λαών νικά το φασισμό, που έγινε κυρίαρχη επιλογή του καπιταλισμού στην εναγώνια προσπάθειά του να αποφύγει την υπαρκτή απειλή ανατροπής που ρίζωνε στην Ευρώπη και απλώνονταν στην Ασία και σ’ όλο τον κόσμο. Αυτή η πραγματικότητα των σφοδρών ταξικών συγκρούσεων ιδιαίτερα στην Ευρώπη ήταν η αιτία που επέβαλε στο καπιταλιστικό σύστημα να «σπαταλά» λεφτά για περίθαλψη, ασφάλιση και σύνταξη για όλους και για μια σειρά ακόμη κοινωνικές δαπάνες. Ο μεγάλος αντικομμουνιστής, ο Τσώρτσιλ, μετά τη νίκη των λαών το 1945 δήλωνε πως «αν δε μιμηθούμε σε κάποια πράγματα το σιδηρούν παραπέτασμα, θα τα χάσουμε όλα». Πράγματι το 1948 η Κίνα γίνεται κόκκινη, ενώ μετά το 1945 στην Ευρώπη υπάρχει ισχυρό σοσιαλιστικό στρατόπεδο στην Ανατολή, αλλά και γερό εργατικό κίνημα στη Δύση που αποσπούσε κατακτήσεις ακριβώς γιατί η εργατική τάξη και το εργατικό επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα ήταν αδιαμφισβήτητη απειλή.
Τόνοι λάσπης, συκοφάντησης και διαστρέβλωσης από τους μετέπειτα – τωρινούς νικητές κάνουν όλα τα παραπάνω να φαίνονται , ιδιαίτερα στη νέα γενιά, μακρινά ξένα και…. άσχετα με τη συζήτηση για τη συμφορά που μας βρήκε με τον κορωνοϊό. Γιατί ναι, η εργατική τάξη σήμερα είναι αποσυγκροτημένη και το κομμουνιστικό κίνημα σε ήττα. Όμως ιδιαίτερα στις μέρες μας μπορεί ν’ ανοίξει ξανά η συζήτηση για το σοσιαλιστικό όραμα!! Γιατί δεν αντιστοιχεί στις δυνατότητες της ανθρωπότητας η εικόνα της φρίκης στη γειτονική Ιταλία, αλλά και στην Ισπανία κ.ο.κ. Αν το θεωρήσουμε μοιραίο είμαστε κοντά στα αφηγήματα αυτών που πουλούσαν κηραλοιφές και αυτών που θεωρούσαν τη θεία κοινωνία αντίδοτο στον κορονοίό.
Η αντικειμενική πραγματικότητα σ’ ότι αφορά τη ζωή των λαών καθορίζεται από την έκβαση της ταξικής πάλης η οποία επιδρά εντέλει καθοριστικά και στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων υπέρ του ανθρώπου. Ναι, είμαστε σαφώς από κάτω. Όμως θα ξανάρθουν ανατροπές. Ο Μητσοτάκης αντί να προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτές προσέλαβε αστυνομικούς και έτσι αρκείται στις απαγορεύσεις παραβλέποντας τη μαύρη αγορά σε μάσκες – αντισηπτικά, την απουσία τεστ και ΜΕΘ και γιατρών. Όμως ακόμη και αν μας σώσει π.χ. η ζέστη σα χώρα από την πανδημία, φάνηκε ήδη σε πολύ κόσμο πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Ο λαός μας με μεγάλη κοινωνική ευθύνη δίνει τη μάχη της αυτοπροστασίας του και θα εκδηλώσει ξανά και την αναγκαία και σωτήρια αλληλεγγύη γιατί ξέρει καλά τι έχει υποστεί το δικαίωμα για δωρεάν περίθαλψη για όλους, όπως και η σύνταξη και τα εργασιακά του δικαιώματα.
Η αντιδραστική συναίνεση ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ και όλου του αστικού πολιτικού προσωπικού συνεχίζεται και εν μέσω υγειονομικής κρίσης οι απαντήσεις δίνονται από κοινού και με τρόπο ώστε να μείνει στο απυρόβλητο αλλά και να επιταχυνθεί η επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της δουλειάς. Οχι κανένας τους δε θα διορθώσει τα κακώς κείμενα στην υγεία, ούτε θα υπερασπιστεί φυσικά τα δικαιώματα των εργαζομένων που λεηλατούνται με την κρίση του κορωνοϊού ευκαιρία. Ακριβώς το αντίθετο θα πράξουν. Πέρυσι που εκτινάχτηκε ο τουρισμός οι εργαζόμενοι πήραν μισθούς πείνας για 5-6 μήνες. Φέτος απειλούνται να πεινάσουν κυριολεκτικά!
Οι εργαζόμενοι μένουν σπίτι με τους περισσότερους να συνωστίζονται σε μικρά και ανήλιαγα διαμερίσματα γέροι, άρρωστοι και παιδιά, ενώ τεστ για να απομονωθούν τα κρούσματα υπάρχουν μόνο για τους έχοντες. Να διεκδικήσουμε τεστ και πλήρη και δωρεάν πρόληψη και περίθαλψη για όλους και άμεση απομόνωση των κρουσμάτων σε ασφαλής χώρους και όχι στοιβαγμένοι και χωρίς εξετάσεις. Για να προστατέψουμε ουσιαστικά την υγεία και τη ζωή μας πρέπει να παλέψουμε ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης που θρέφει την αρρώστια, τον πόλεμο και το φασισμό, χωρίς καμιά αυταπάτη γι’ αυτό.
Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό.
Να μην υποτιμήσουμε τον κίνδυνο. Να εκδηλώσουμε την αλληλεγγύη μας, να επικοινωνήσουμε, να βρούμε τρόπους αντίστασης και πάλης για το δικαίωμα στη ζωή ΤΩΡΑ! Οι αγώνες του λαού της Χιλής, των Γάλλων εργαζόμενων και όλων των λαών έχουν δώσει ήδη το στίγμα της μαχητικότητας και της επιμονής για το δίκιο. Τα δεινά της πανδημίας δεν είναι καθόλου ίδια για όλους. Αφορούν τους ανθρώπους της δουλειάς και μετά την υγειονομική κρίση δε τελειώνουν. Αλληλεγγύη- επικοινωνία- αντίσταση για την υπεράσπιση της ζωής μας. Παλεύουμε για τη ζωή μας και ταυτόχρονα επενδύουμε στους νέους γύρους της πάλης των λαών για την προοπτική μας, για τον κόσμο που αντιστοιχεί στον άνθρωπο της εποχής μας.
Χανιά 24-3-20
Ν. Κοκολαντωνάκης,
μέλος του ΚΚΕ (μ-λ) και
της Πρωτοβουλίας Αντίστασης