Η τετράπορτη Flavia παρουσιάστηκε για πρώτη φορά επίσημα στο Σαλόνι Αυτοκινήτου στο Τορίνο, το 1960 και όπως πολλά άλλα αυτοκίνητα της εταιρείας είχε να επιδείξει αξιοσημείωτες για την εποχή τεχνολογικές καινοτομίες.
Η Flavia ήταν, ουσιαστικά, το πρώτο ιταλικό αυτοκίνητο (και ανάμεσα στα πρώτα αυτοκίνητα παγκοσμίως), το οποίο είχε μπροστινή κίνηση, δισκόφρενα και επίπεδο τετρακύλινδρο κινητήρα και γι’ αυτό αποτελεί ορόσημο στην ιστορία της εταιρείας, αφού το συγκεκριμένο μοντέλο σήμανε την αρχή της εποχής της μπροστινής κίνησης για τη Lancia. Συνοπτικά τα τεχνικά χαρακτηριστικά των πρώτων Flavia ήταν τα εξής: τερακύλινδρο επίπεδο κινητήρα 1500 κ.εκ. ισχύος 78 ίππων στις 5200 σ.α.λ. και δύο κυλινδροκεφαλές από αλουμίνιο, όπως και το μπλοκ και τα έμβολα. Η ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη εμπρός με εγκάρσιους βραχίονες, τηλεσκοπικά αμορτισέρ και αντιστρεπτική, όλα προσαρμοσμένα σε ξεχωριστό υποπλαίσιο. Στο πίσω μέρος τα πράγματα ήταν λιγότερο περίπλοκα, αφού οι τροχοί συνδέονταν με άκαμπτο άξονα, ενώ για την απορρόφηση των κραδασμών υπήρχαν ημιελλειπτικά φύλλα σούστας και αμορτισέρ. Τέλος, το σύστημα πέδησης περιελάμβανε δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς, με διπλό κύκλωμα και υποβοήθηση κενού. Η Flavia ήταν ένα μεσαίο αυτοκίνητο, εύκολο στην οδήγηση και φιλικό στον χρήστη, λόγω της σταθερότητας που επεδείκνυε τόσο στο στεγνό, όσο και στο βρεγμένο οδόστρωμα, που οφείλετο στην μπροστινή κίνηση. Αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη για τους Ιταλούς οδηγούς, ιδιαίτερα σε σχέση με ό,τι κυκλοφορούσε μέχρι τότε στην αγορά… και έγινε γρήγορα αγαπητό από τους πελάτες της Lancia. Ο αρχιμηχανικός και σχεδιαστής της Lancia Αντόνιο Φέσια, ο οποίος ήταν και “πατέρας” της Flavia, ήθελε από την αρχή να δημιουργήσει ένα όσο το δυνατόν πιο καλό, ασφαλές και αξιόπιστο οικογενειακό αυτοκίνητο. Το αποτέλεσμα ήταν το σχετικά αυξημένο -για την εποχή- βάρος του οχήματος, που ξεπερνούσε τα 1.000 κιλά. Δύο χρόνια μετά την παρουσίαση της τετράπορτης Flavia (το 1962 δηλαδή), ακολούθησε και το σπορ μοντέλο της σειράς, η Flavia Coupe που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον Πινινφαρίνα. Το αυτοκίνητο ήταν 200 κιλά ελαφρύτερο από το τετράπορτο μοντέλο, ενώ η ισχύς του κινητήρα του έφτασε στους 90 ίππους/5800 σ.α.λ. και η τελική ανέβηκε στα 170 χλμ/ώρα. Το 1962 ήταν η χρονιά που ολοκληρώθηκε η γκάμα των μοντέλων της μεσαίας Lancia, αφού μαζί με την Coupe παρουσιάστηκε και η ανοιχτή έκδοση του αυτοκινήτου, αυτήν τη φορά σχεδιασμένη από τον Vignale. Τον επόμενο χρόνο παρουσιάστηκε μια ακόμα σπορ έκδοση της Flavia, η έκδοση Sport με κλειστό κουπέ αμάξωμα σχεδιασμένο από τον Zagato με ακόμα πιο αναβαθμισμένο κινητήρα (95 ίππων/5800 σ.α.λ.) και καθώς ήταν πιο αεροδυναμική και σημαντικά ελαφρότερη από τα άλλα μοντέλα της σειράς και μπορούσε να φτάσει τα 180 χλμ./ώρα. Το 1965 η σειρά των Flavia ανανεώθηκε μηχανικά με την προσθήκη συστήματος τροφοδοσίας μηχανικού ψεκασμού του καυσίμου, η οποία αύξησε κατά 10% την ισχύ του 1800άρη κινητήρα (ο οποίος έφτασε αισίως τους 102 ίππους/5800 σ.α.λ.). Η τελευταία εξέλιξη της Flavia έγινε στα 1967, όπου το αμάξωμα του τετράθυρου μοντέλου ξανα σχεδιάστηκε τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά. Ανάμεσα στα άλλα, απέκτησε χωριστά μπροστινά καθίσματα, ενώ ο επιλογέας του κιβωτίου έπαψε να είναι στην κολόνα του τιμονιού και τοποθετήθηκε στο δάπεδο. Επίσης, η καλύτερη αεροδυναμική του νέου αμαξώματος επέτρεψε και μια μικρή αύξηση της τελικής ταχύτητας, η οποία έφτασε τα 170 χ.α.ω.
