Στις δημοκρατίες όλα ξεκινούν από τη λαϊκή βούληση. Ο λαός ψηφίζει και οι κυβερνήσεις ασκούν για λογαριασμό του την εξουσία. Εάν τον ικανοποιούν, τους δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, αλλά εάν τον απογοητεύουν ή δεν τηρούν τις υπεσχημένα, με την ψήφο του πάλι θα προσπαθήσει να τους αλλάξει.
Στη διάρκεια της κοινοβουλευτικής θητείας μιας κυβέρνησης, οι λαοί είναι θεατές των όσων αποφασίζουν και κάνουν οι στο όνομά του εκλεγμένες κυβερνήσεις. Κάποιοι πολίτες χαίρονται, όταν η κυβέρνηση παίρνει μέτρα υπέρ τους, και ορισμένοι άλλοι ξεσηκώνονται, όσες φορές νομίζουν πως προωθούνται νόμοι και μεταρρυθμίσεις που τους βλάπτουν ή τους «ξεβολεύουν» από χρόνιες «συνήθειες».
Επειδή, όμως, μολονότι τα καθημερινά προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών στη συντριπτική τους πλειοψηφία αφορούν όλους τους πολίτες, όπως η κοινωνική περίθαλψη, η ανεργία, η δημόσια εκπαίδευση ας πούμε, συχνά βλέπουμε επαγγελματικές ως επί το πλείστον συντεχνίες να ξεσηκώνονται και όχι όλη η κοινωνία μαζύ, πολλοί είναι όσοι αντί να συστρατεύονται με τους ξεσηκωμένους τους ψέγουν και τάσσονται απέναντί τους. Λάθος, μέγα λάθος! Τα κοινωνικά προβλήματα του καιρού μας απαιτούν για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά εθνική ομοψυχία και λαϊκή ενότητα, γιατί, είτε συμφωνούν κάποιοι είτε όχι, όλοι οι πολίτες, ανεξάρτητα από την κοινωνική, οικονομική ή άλλη διαφορά τους, είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας και η ομόνοιά τους δίδει κύρος και ισχύ στις λαϊκές διεκδικήσεις και στους καθημερινούς αγώνες των κοινωνιών.
Αυτός είναι ο λόγος, θαρρώ, εξαιτίας του οποίου επιβάλλεται να ξυπνήσουν οι λαοί από το λήθαργο και να τεθούν σε εγρήγορση, προστατεύοντας αφενός τα από ετών και με αγώνα κεκτημένα και αγωνιζόμενοι για ακόμη περισσότερα δικαιώματα στο πολιτικό κοινωνικό τους περιβάλλον αφετέρου. Ταυτόχρονα, δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν πως έχουν χρέος οι λαοί με κάθε τρόπο ενωμένοι να εμποδίζουν κάθε πολυαίμακτο πόλεμο εντός ή εκτός των γεωγραφικών τους συνόρων, να θέτουν φραγμούς στην οικονομική και πολιτική διείσδυση των πιο «δυνατών» στη χώρα τους και σε κάθε κράτος να αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις για την ειρήνη, για υγεία, παιδεία και εργασία για όλους τους πολίτες και για την απαλλαγή τους από το ζυγό των κάθε λογής ξενόφερτων επίδοξων δυναστών. Μόνο έτσι είναι δυνατό να συμβάλουν οι λαοί στην πρόοδο ατόμων και κοινωνιών.
Οι πολίτες πρέπει να μην καμφθούν από τα πλήγματα της προ ετών οικονομικής κρίσης και της εν εξελίξει πανδημίας του κορωνοϊού, μα να βγουν μονοιασμένοι στους δρόμους και τις πλατείες όλου του κόσμου και να βροντοφωνάξουν με μια φωνή: Οι άνθρωποι και τα κοινωνικά σύνολα, για να ευημερούν πραγματικά και όχι πρόσκαιρα, θέλουν ή μάλλον έχουν ανάγκη σήμερα κυβερνήσεις που, πρώτον, θα ενισχύουν την δημόσια παιδεία και την περίθαλψη όλων ανεξαιρέτως των μελών της κοινωνίας, που, δεύτερον, θα δίνουν δουλειά με αξιοπρεπή μισθό και σε σύγχρονες και όχι μεσαιωνικές εργασιακές συνθήκες σε όλους τους πολίτες, που, τρίτον, με ειρήνη και ανιδιοτέλεια θα συμπορεύονται με τις γείτονες χώρες, που, τέταρτον, δεν θα εφαρμόζουν το «διαίρει και βασίλευε» στο εσωτερικό της χώρας για ψηφοθηρικούς λόγους και που, πέμπτον, θα είναι πρωτοπόροι στην επιστημονική και στην τεχνολογική επανάσταση της εποχής μας με σεβασμό στις πολιτικές ελευθερίες και στο φυσικό και το ανθρωπογενές περιβάλλον και καταδικάζοντας την όπου γης ωμή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων …
