Ο δικομματισμός είναι ένας πολιτικός μηχανισμός, που αποτελούσε άμυνα της δημοκρατίας, και συνέβαλλε στο να ισορροοπεί το πολιτικό σύστημα μιας χώρας. Αυτό το φαινόμενο είδαμε να εφαρμόζεται για πρώτη φορά από το δίδυμο Ν.Δ. επί Καραμανλή και ΠΑΣΟΚ επί Παπανδρέου. Μισός αιώνας πέρασε από τότε και οι εκλογείς δείχνουν, ότι ξαναγυρίζουμε στα παλιά.
Οι ψηφοφόροι αντιπροσωπεύονται απ’ τους πολιτικούς. Οι τελευταίοι θεωρούν, ότι η Διοίκηση και οι θεσμοί στα χέρια τους είναι για την εξυπηρέτηση των φίλων με τους οποίους βάσει του πολιτικού συστήματος αναπτύσσονται διάχυτες πελατειακές σχέσεις. Όμως τα κόμματα χρησιμοποιούν το κράτος σαν μηχανισμό για την πολιτική και τη φυσική τους επιβίωση.
Υπάρχουν πολλοί, που υποστηρίζουν ότι στη χώρα μας ζούμε με ψέματα μέσα από φάρσες. Από τότε, που καταφέραμε, να είμαστε, αυτό που είμαστε, μετά την επανάσταση του 1821, είναι γεγονός, ότι “ανήκομεν εις την Δύσιν”, αυξάνουμε την παρουσία της με αδιαφανή ανταλλάγματα σμπαραλιαζόμαστε, ταπεινωνόμαστε και είμαστε έτοιμοι, να υποστούμε κι άλλες συνέπειες των πράξεών μας.
Το 1989 ο Κων/νος Καραμανλής έλεγε ότι «η Ελλάς μετεβλήθη σε απέραντο φρενοκομείο». Τότε συζητούνταν με πολιτικούς όρους. Τώρα, οποιοδήποτε θέμα, συζητείται πάνω σε βάσεις ψευδολογιών. Οι εκλογές της 21ης Μαΐου ήσαν η αρχή της αποδόμησης του παραλογισμού. Οι εκλογές της 25ης Ιουνίου θα είναι το τέλος των υποσχέσεων προς τους πολίτες που θα τους ζητήσουν να μην κρίνουν, να μην αμφισβητούν και να μην ελέγχουν τους μηχανισμούς διαχείρησης των δημοσίων πραγμάτων.
Έχουμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα, που γίνεται από πολλούς προσπάθεια, να ερμηνευθεί με ποια αξιοπιστία ψηφίζει ο κάθε πολίτης, για να υπερασπίσει τα συμφέροντά του μέσα σε μια συσκοτισμένη πραγματικότητα.
Οι εκλογές δεν γίνονται για να κρίνουν οι πολιτικοί τους ψηφοφόρους, αλλά οι ψηφοφόροι τους πολιτικούς. Με τη συζήτηση, που έχει ανοίξει η αξ/κη αντιπολίτευση, έγινε παραδεκτό, ότι έκαναν λάθη και ο κόσμος μπερδεύτηκε. Πρόκειται για άλλου είδους προπαγάνδα ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Η προσπάθεια της αντιπολίτευσης να περάσει κάποια πολιτική στο εκλογικό σώμα μέσω της τηλεπικοινωνίας απέτυχε. Μήπως δεν φταίει ο τρόπος της προσπάθειας, αλλά επειδή υπάρχει κάποιο βαθύ πρόβλημα στην αντιπολίτευση;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε γιατί έγιναν λάθη, εν αντιθέσει με τη Ν.Δ., που κέρδισε παρά τα δικά της λάθη.
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλυψε το μεγάλωμα μιας ρωγμής, που προϋπήρχε και μετετράπη σε χάσμα. Το κόμμα του κ. Τσίπρα χωρίς συγκεκριμένο αριστερό πρόσημο, με συνεχείς μεταβολές απόψεων και συμπεριφορές στελεχών του απερίσκεπτες, προχώρησε σε ένα άτολμο οραματισμό. Η εξουσία περνάει στα χέρια των ισχυρών, που στοχεύουν στο κέρδος και τούτο είναι μη αναστρέψιμο.
