Με την ευκαιρία της προβολής του θαυμάσιου ντοκιμαντέρ για τον μεγάλο Δημήτρη Μητρόπουλο στο Πνευματικό Κέντρο θ’ αναφερθώ με λίγα λόγια στην άλλη του, πέρα από τη μουσική, αγάπη και λατρεία του.
Δεν θα γνωρίζουν πολλοί ότι μετά τη μουσική η μεγάλη του αγάπη ήταν τα βουνά και η περιδιάβαση σε αυτά. Μπορεί να μην είχε πραγματοποιήσει κατορθώματα ορειβατικά, μπορεί να μη συμμετείχε σε ομαδικές αναβάσεις, αλλά το βουνό το απολάμβανε τις πιο πολλές φορές μόνος του χωρίς τυμπανοκρουσίες και γι’ αυτό είχε γράψει:
«Ανεβαίνω στα βουνά γιατί μου αρέσει να νικώ τα πράγματα, να κατακτώ. Οταν βρίσκομαι στην κορυφή ενός βουνού νιώθω ένα αίσθημα ζωής, αλλά επίσης και ένα αίσθημα θανάτου. Και σας λέγω ότι θα πεθάνω πέφτοντας από ένα βουνό».
Δεν τελείωσε όμως στο βουνίσιο περιβάλλον, αλλά στο περιβάλλον της άλλης του μεγάλης αγάπης, της μουσικής.