Λευκό μπαστούνι και κοινωνία

Στο σημερινό μου άρθρο θα αναφερθώ σε ένα θέμα, το οποίο δυστυχώς δεν είναι ούτε καινούριο ούτε πρωτότυπο, αλλά ούτε άγνωστο στους κατοίκους της πόλης μας.   Αφορμή και αιτία για την αναμόχλευση του συγκεκριμένου ζητήματος αποτελεί η 15η Οκτωβρίου, η διεθνής ημέρα λευκού μπαστουνιού.
Η προαναφερθείσα παγκόσμια ημέρα θεσπίστηκε, για να τιμηθεί το βοήθημα, με το οποίο τα άτομα με σοβαρό πρόβλημα όρασης ή τυφλοί δύνανται να γίνουν ανεξάρτητοι και ελεύθεροι όπως οι υπόλοιποι συμπολίτες τους.
Κυριολεκτικά Ανεξάρτητοι, καθότι δεν θα χρειάζονται τη συνδρομή κανενός για την μετακίνησή τους και πραγματικά ελεύθεροι, διότι δεν θα περιορίζονται αφενός η βούλησή τους αφετέρου οι δυνατότητες και οι επιλογές τους, ώστε ο συνδυασμός των δυο προαναφερομένων λέξεων (ανεξαρτησία και ελευθερία), εφόσον περιοριστούν οδηγήσουν τα άτομα με σοβαρό πρόβλημα όρασης ή τυφλούς, να μετεξελιχθούν στους δεσμώτες του Πλατωνικού σπηλαίου, δηλαδή στους ανθρώπους που θα βρίσκονται στο περιθώριο και θα υφίστανται ενδεχόμενος και άδολα τον κοινωνικό αποκλεισμό, διότι αμφότεροι (άτομα με πρόβλημα όρασης ή τυφλοί και βλέποντες) δεν έλαβαν την απαιτουμένη εκπαίδευση, για να βοηθήσει ο ένας τον άλλο για μια αρμονική συμβίωση, εντός του κοινωνικού ιστού.
Στις επόμενες παραγράφους θα αναφερθούμε αφενός στη  χρησιμότητα του λευκού μπαστουνιού αφετέρου στην αρμονική συμβίωση μεταξύ ατόμων με σοβαρό πρόβλημα όρασης ή τυφλούς και βλέποντες.
Το λευκό μπαστούνι συνήθως είναι κατασκευασμένο από μέταλλο και συγκεκριμένα από αλουμίνιο, ώστε να είναι ελαφρύ και εύχρηστο. Αντιθέτως συναντάμε κατά κύριο λόγο σε λογοτεχνικά κείμενα από την αρχαιότητα μέχρι πριν τη μεταπολίτευση τυφλούς να χρησιμοποιούν ξύλινο ραβδί για τη μετακίνησή  τους.
Ονομάστηκε λευκό από το χρώμα του, το οποίο δεν είναι τυχαίο, γιατί το συγκεκριμένο χρώμα διακρίνεται στο σκοτάδι από τους βλέποντες. Εξαιτίας του προαναφερθέντος λογού η καθιέρωση του λευκού μπαστουνιού ως μέσο μετακινήσεις των ατόμων με πρόβλημα όρασης ή τυφλών θα εξασφάλιζε την αδιάκοπτη και απεριόριστη μετακίνηση του χρήστη του και τις νυχτερινές ώρες.
Το προαναφερόμενο εργαλείο αποτελεί τον αγαπημένο, χρήσιμο, ασφαλή και ανεξάρτητο τρόπο για να κινείται κάποιος τυφλός καθότι χρησιμοποιώντας ιδία μέσα (τα πόδια του και το μπαστούνι) έχει τη δυνατότητα να βαδίζει μονός του πάνω στα πεζοδρόμια, εφόσον υπάρχουν στις πόλεις της χώρας μας, να φτάνει στην στάση του λεωφορείου και να επιβιβάζεται και αντιθέτως, να αποβιβάζεται από αυτό, να διασχίζει σταυροδρόμια και πλατείες, να πηγαίνει στα λιμάνια για να επιβιβαστεί σε πλοία ή στα αεροδρόμια, ώστε να ταξιδέψει με αεροπλάνο, να κατεβαίνει και να ανεβαίνει σκαλοπάτια και να χρησιμοποιεί, χωρίς τη συνδρομή κανενός, ελεύθερος και ανεξάρτητος το τραμ, το μετρό, το τρένο και κάθε άλλο μέσο μαζικής μεταφοράς.
Ο χρήστης του λευκού μπαστουνιού είναι ένας άνθρωπος σαν και εμάς τους υπόλοιπους διότι απέκτησε την ελευθερία του και την ανεξαρτησία του. Ελαβε τη ζωή στα χέρια του, το οποίο αποτελεί ένα απαράλλακτο και απαραβίαστο κεκτημένο. Από τις προηγούμενες προτάσεις κατανοήσαμε ποσό σημαντικό είναι το προλεγόμενο εργαλείο για μια ομάδα συμπολιτών μας, άλλα και για έναν αριθμό περισσότερων ατόμων, τους οποίους  εξυπηρετεί καθημερινά σε ολόκληρο τον κόσμο γι’ αυτό αξίζει να γιορτάζεται μια ημέρα τον χρόνο.
Οπως, είδαμε παραπάνω το λευκό μπαστούνι δεν αποτελεί μονάχα ένα εργαλείο, αλλά επιπλέον, συμβολίζει την ανεξαρτησία και την ελευθερία κάποιας κοινωνικής ομάδας. Οι φορείς του λευκού μπαστουνιού είναι συμπολίτες μας. Εχουν τα ιδία δικαιώματα και υποχρεώσεις εκ του συντάγματος και των νόμων.
Το κράτος οφείλει να μερίμνα για τη διευκόλυνση της ζωής τους θεσπίζοντας νομοθετήματα με θετικότερα (νόμους, που θα εξασφαλίζουν την πραγματική ένταξή τους στην κοινωνία και στις δράσεις της) αλλά και δρώντας με υλικές ενέργειες όπως είναι η τοποθέτηση οδηγών όδευσης στα πεζοδρόμια ή συσκευών παράγωγης ηχητικού σήματος στους φωτεινούς σηματοδότες της πόλης μας, άλλα και σε κάθε άλλη πόλη της ελληνικής επικράτειας.
Περάν, όμως, της πολιτείας και των οργάνων της κεντρικών και περιφερειακών σπουδαίο ρολό για την ομαλή και αρμονική συμβίωση των χρηστών του λευκού μπαστουνιού και των βλεπόντων κατέχει ο σεβασμός των δεύτερων (βλεπόντων) απέναντι στους πρώτους (άτομα με πρόβλημα όρασης ή τυφλούς).
Ο σεβασμός εξασφαλίζεται εφόσον οι βλέποντες σκέπτονται πως ζουν ανάμεσά τους άτομα με δυσκολία στην όραση, τα οποία δεν μπορούν να προσπελάσουν με ευκολία τα εμπόδια, που τοποθετούν οι συμπολίτες τους με όραση.
Για παράδειγμα μοτοσυκλέτες, αυτοκίνητα, κολόνες, δέντρα, τραπεζοκαθίσματα και κάθε άλλο αντικείμενο πάνω στα πεζοδρομία δυσκολεύει την ανεξάρτητη, ελεύθερη και ανεμπόδιστη διέλευση του τυφλού.
Τέλος ζώντας μέσα σε ένα έντονα μεταβαλλόμενο κοινωνικό περιβάλλον το οποίο θα ψάξει να βρει μια καινούργια ταυτότητα και έναν διαφορετικό τρόπο ζωής τα επόμενα χρονιά, εύχομαι και ευελπιστώ οι άνθρωποι να αλλάξουν τόσο πολύ ή λίγο νοοτροπία, ώστε να σέβονται ο ένας τα δικαιώματα του αλλού χωρίς να εμποδίζει ο ένας την αρμονική συμβίωση του αλλού.
*δικηγόρος