Λεφτά υπάρχουν (και για σχολεία…)

Κύριε διευθυντά,

ως γνωστό, το πού θα πάνε τα λεφτά των φορολογούµενων πολιτών εξαρτάται από τις αποφάσεις της εκάστοτε εξουσίας τόσο κεντρικής όσο και τοπικής. Αυτές οι αποφάσεις αφορούν στο ζήτηµα των δαπανών για την υγεία, την παιδεία, την άµυνα, τον πολιτισµό.
Πριν µερικές µέρες ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης περηφανευόταν σε συνέντευξή του ότι έκλεισε 7 νοσοκοµεία. Την ίδια στιγµή µέσω του «Αναπτυξιακού νόµου» επιδοτούνται µε ζεστό χρήµα από το κράτος µέχρι και 75% τα ιδιωτικά ξενοδοχεία. Την ίδια στιγµή που µειώνουν τις δαπάνες για την εκπαίδευση κάθε βαθµίδας, σχεδιάζουν ιδιωτικά πανεπιστήµια. Την ίδια στιγµή που επιδοτούν 5άστερα πολυτελή ξενοδοχεία, οι σεισµοπαθείς στο Αρκαλοχώρι ζουν ακόµα σε κοντέινερ.
Αλλά και σε τοπικό επίπεδο τα έργα που προωθούν οι δηµοτικές αρχές έχουν άµεση σχέση µε το µοντέλο που θέλουν να εφαρµόσουν στο χώρο, που όµως έχει συνέπειες στους κατοίκους. Και για να µην πάµε µακριά, ο ∆ήµος Χανίων µε το τελευταίο έργο Open Mall (‘‘Ανοιχτό Κέντρο Εµπορίου’’) που αφορά στα έργα ανάπλασης στο κέντρο της πόλης, µε προϋπολογισµό σύµφωνα µε δηµοσιεύµατα 1.660.000 €, (που δεν ξέρουµε πού θα φτάσει) γίνονται για την τόνωση της επιχειρηµατικότητας. Τα αποτελέσµατα αυτής της ανάπλασης φαίνονται ήδη, αφού η µελέτη δεν προβλέπει θέσεις στάθµευσης για τους µονίµους κατοίκους, που ουσιαστικά τους διώχνει, φέρνοντας στο κέντρο τουριστικές και εµπορικές χρήσεις. Τώρα οι κάτοικοι εκδιώκονται για ένα παραπάνω λόγο, δεν χωράνε τα παιδιά τους στα σχολεία!
Ποιος αποφασίζει λοιπόν για το πού θα επενδυθούν τα χρήµατα των φορολογούµενων πολιτών; Γιατί ο ∆ήµος Χανίων δεν έχει φτιάξει 20 χρόνια τώρα ούτε ένα σχολείο, µε ευθύνη όλων των µέχρι τώρα δηµοτικών αρχών; Γιατί έχει επαναπαυθεί στις Σ∆ΙΤ (συµπράξεις δηµόσιου και ιδιωτικού τοµέα) για ένα τόσο ευαίσθητο θέµα όπως τα σχολεία; Κανείς δεν είναι αθώος, ιδίως όποιος διαχειρίζεται δηµόσιο χρήµα. Αυτό ισχύει για όλους, ιδίως για αυτούς που ψηφίστηκαν τελευταία να διοικήσουν το ∆ήµο.
Τίποτα όµως δεν έχει τελειώσει γιατί τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του, αφού από την ένταση των αγώνων των πολιτών και από τις διεκδικήσεις τους εξαρτάται και το αποτέλεσµα των αποφάσεων τοπικής και κεντρικής εξουσίας. Γιατί από αυτούς τους αγώνες εξαρτάται η ζωή τους και η ζωή των παιδιών τους.

Γιάννης Τσουκάτος