Με το να λες όσα λέει ο νόµος, ειδικά στους προέφηβους και έφηβους, η απάντηση που συνήθως εισπράττεις είναι «λέγε εσύ…». Το δέχοµαι γιατί αυτό ορίζει -κατά κάποιο τρόπο- η φύση της αντίληψης των νέων. Αυτό που δεν µπορώ να δεχτώ, είναι η αδιαφορία στο ενδεχόµενο σοβαρού τραυµατισµού ακόµα και του θανάτου.
Μπροστά από τη ∆ηµοτική Αγορά που τα ντουβάρια της χάσκουν αποκαµωµένα από την αναµονή… πάνω σε ένα ηλεκτρικό πατίνι, δύο µαθητές µε τις τσάντες τους κατευθύνονται προς Σκαλίδη, η ταχύτητα είναι αυξηµένη και το χειρότερο είναι πως βρίσκονται ανάµεσα σε αυτοκίνητα.
Τα σταυρώνω να είναι καλά και πάνω που σκέφτοµαι να τους πω µία κουβέντα, τσουπ περνάνε µε το κόκκινο στο φανάρι της ∆ηµοτικής. Και πάνω που πάω να ισορροπήσω τις αρνητικές σκέψεις, στο Φανάρι της Χάληδων µε Πλατεία 1866, ένα δεύτερο ηλεκτρικό πατίνι, είναι καβαληµένο από δύο έφηβες κοπέλες, η µία εκ των οποίων βρισκόταν µπροστά και κρατούσε δύο πακέτα µε πίτσες και η πίσω της, ήταν εκείνη που κρατούσε το τιµόνι και οδηγούσε, φορώντας ακουστικά.
Στο φανάρι που ξεκινάει η Κισσάµου, λέω στις κοπέλες ότι αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό. Η απάντηση που έλαβα αφορούσε στο ρόλο µου… «Γιατί µας µιλάς, µπαµπάς µας είσαι; Άντε ξεκόλλα».
Πες µου εσύ τώρα, τι σκέφτεσαι, τι πρέπει να πράξεις, πόσο να προσευχηθείς και σε ποιο σηµείο της πόλης να αρχίσεις να ουρλιάζεις.
Παίδες… οκ µε την εφηβεία, αλλά η διασπορά πανικού κι η εκτόξευση αγωνίας προς γονείς και Θεό, δε θεραπεύονται µήτε µε δάκρυα µήτε µε κραυγές. Χαλαρώστε λίγο…
Απλά για το τυπικό του θέµατος, ο νόµος, ο ΚΟΚ αναφέρει ρητά, «Οι χρήστες Ηλεκτρικών Πατινιών απαγορεύεται να έχουν ακουστικά στα αυτιά τους και φυσικά να µιλάνε στο κινητό τηλέφωνο, παρά µόνο µε ανοικτή ακρόαση. Απαγορεύεται η µεταφορά δεύτερου ατόµου».
Πολλές φορές γίνονται τέτοια από αγόρια και κορίτσια. Δεν ακούνε τίποτα μόνο βγάνουνε και γλώσσα χυδαία. ‘Αστους/ες να πάνε στον διάολο μια ώρα αρχίτερα.. Θα γεννηθούνε άλλοι να πάρουνε τη θέση τους…