«Με λένε Οδυσσέα και κάνουμε κατάληψη…»

» Με λένε Οδυσσέα, είμαι 16 ετών και κάνουμε κατάληψη στο σχολείο. Ολη μου τη ζωή την πέρασα ανάμεσα στα βιβλία, στο παιχνίδι και στο ίντερνετ. Τώρα κάτι με πνίγει με όλα αυτά που ακούω γύρω μου. Σα να διακόπτεται η ζωή μου κάθε μέρα με τα προβλήματα. Πώς να τα φέρουν “βόλτα” οι γονείς μου… Είναι και όλα αυτά που ακούω στην τηλεόραση και όλοι εκείνοι που φρόντισαν για να φτάσουμε εδώ. Είναι οι ίδιοι που τώρα μου λένε (περίλυποι!) πως δεν μου δίνουν ευκαιρίες. Προχθές άκουσα πως υπάρχει κίνδυνος από την κρίση να χάσουμε μια γενιά και σκέφτηκα πως για πρώτη φορά έγινα διάσημος και γράφουν για μένα οι εφημερίδες. Χθες στην κατάληψη παίξαμε ρακέτες στο προαύλιο. Κάτι χαρτιά με συνθήματα μάς μοίρασε μια κοπελιά. Αλλα κατάλαβα, άλλα όχι, μα σήμερα στην πορεία στην Αγορά η Τζένη μου φαινόταν γελαστή. Θα ’ναι που της αρέσουν τα συνθήματα, φαίνεται… Ή θα είναι εκείνη η τσαντίλα που ένιωσα εγώ, όταν μας φώναξε κάποιος στο ρολόι: «Στο σχολείο να πηγαίνετε για να μαθαίνετε γράμματα…». Το σχολείο, να ξέρει, είναι το σπίτι μου. Γι’ αυτό σας χτυπάμε… το “καμπανάκι του κινδύνου” για να γίνει καλύτερο το σχολειό μας.