Μερικές φορές νομίζω ότι στην Ελλάδα -μετά την επικίνδυνη κλιμάκωση των σχέσεών μας με την Τουρκία- κάποιοι παίζουν ένα νταούλι που παίζει «όλα τα μίλια, όλα τα λεφτά».
Και μπορεί αυτή η γράδα φανατίλας να ντοπάρει τους πατριδοκάπηλους των καφενείων, αλλά όταν κυβερνάς τον τόπο με πολιτικό ένστικτο και ψυχραιμία, κάνει πολύ κακό.
Υπάρχουν και κάποιοι που αυτοσυστήνονται ως «βράχοι ψυχραιμίας», ίσα – ίσα για να τσιμπήσουν καμιά επευφημία, σε μεταγενέστερο πολιτικό χρόνο.
Και οι δυο (αν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια συσσωμάτωση) σταματούν να αξιολογούν καθημερινά τις εξελίξεις με το ORUC REIS, μέχρι εκεί που τους βολεύει ή μέχρι εκεί που “κονταίνει” η πολιτική πρεσβυωπία τους.
Η Ελλάδα πηδά από κρίση σε κρίση.
Χρειάζονται σύνθετες και ενσυνείδητες πολιτικές αποφάσεις που θα θωρακίζουν τη χώρα και για τους επόμενους 12 μήνες.
Νομίζω ότι μια από τις πιο δύσκολες δουλειές στην Ευρώπη, τούτες τις ώρες είναι να είσαι πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Τα έθνη καμιά φορά πεθαίνουν ή από “λαιμαργία” ή από “νηστεία”.
Αξιότιμε κύριε, καλό θα είναι για τους αναγνώστες σας να διαβάσουν με πολύ προσοχή το εξαιρετικό,ρεαλιστικό,αντικειμενικό και χωρίς περικοκλάδες άρθρο του κ.Παπαδάκη. Δίνει στον καθένα την δυνατότητα να αντιληφθεί πως έχουν τα πράγματα στο μέγα Εθνικό μας ζήτημα και τον βοηθούν να αγνοήσει τις φανφάρες και τα νταούλια των μη εχόντων σχέση με το αντικείμενο….Με εκτίμηση