Δευτέρα βράδυ στον πανέμορφο κήπο του Porto Veneziano, ιδιοκτησία – διευθυντή Γιάννη Πλατσιδάκη, με τον ολοστρόγγυλο δίσκο του φεγγαριού στον έναστρο ουρανό, ο εξαίρετος Δαυίδ Ναχμίας στο πιάνο και ο ταλαντούχος στο τραγούδι Θάνος Πολύδωρας, μάς γύρισαν χρόνια πίσω.
Eνα δίωρο ταξίδι με τα ωραιότερα τραγούδια που σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή και παραμένουν ζωντανά, ανθεκτικά και αγαπημένα. Τανγκό, Φοξ τροτ, Σουίνγκ, Βαλς, Αττίκ, Γιαννίδης, Χαιρόπουλος, Σουγιούλ, Δανάη, Βέμπο, Γούναρης. Επιτυχίες που όταν ήμουν μικρό παιδί, καθημερινά ακούσματα στο σπίτι μας, καθ’ ότι ο πατέρας μου ήταν λάτρης όλων αυτών.
Από οικογένεια μουσικόφιλη, έπαιζε βιολί η γιαγιά μου, ο πατέρας μου έπαιζε ακορντεόν και όλοι στην οικογένεια ήταν καλλίφωνοι, τραγουδούσαν μαντολινάτα, χορωδιακά τραγούδια και όλες αυτές τις επιτυχίες. Η βραδιά με τον Δαυίδ και τον Θάνο για μένα ήταν ένα ταξίδι αναμνήσεων στα παιδικά μου χρόνια.
Λες και ήταν χθες… Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Και όμως όλα τα τραγούδια ήταν για όλους μας σημερινά τραγούδια που έκρυβαν τον έρωτα, το πάθος, τη ζήλια, τον πόθο, την αγάπη.
“Καλώς όρισες έρωτα”, “Μάτια καστανά”, “Τα τελευταία γιασεμιά”, “Όταν γελάς”, “Δύο πράσινα μάτια”, “Να το πάρεις το κορίτσι”, “Μοναξιά”, “Μητέρα”, “Μη σε τρομάζουν τα γκρίζα μαλλιά”…
Δεν πρέπει να μας τρομάζουν τα γκρίζα μαλλιά που κρύβουν τη ζωή μας όλη και αρκετή σοφία. Και η ζωή μας είναι ωραία όσο και αν είναι δύσκολη. Ο άνθρωπος πρέπει να δημιουργήσει, να τραγουδά για να μπορεί να ζει.
«Έκλαψα για να γράψω
Έγραψα για να τραγουδήσω
Τραγούδησα για να ΖΗΣΩ».
Λόγια του Αττίκ.
Αξιέπαινη η προσπάθεια του κ. Πλατσιδάκη, που χαρίζει μαζί με τους συνεργάτες του τέτοιες στιγμές στους Χανιώτες.
