Λέσβος… Ραγίσματα στη σάρκα της, και “ραγίσματα” στις καρδιές…

Αγρίεψε ο Eγκέλαδος άγνωμος άξεστος και σκληρός, και τίναξε την καταστροφή, τον τρόμο και την αγωνία, πρόθυμος από τα υποδόρια διαφεντέματά του, για να “πράξει” το κακό!
Και το πανέμορφο λατρεμένο νησί της Μυτιλήνης, πόνεσε, μάτωσε, ζημιώθηκε, κατατρόμαξε, κι έπεσε σε συλλογή…
Για το τι επιφυλάττει η επόμενη μέρα…
Εχουμε και μια νεκρή, δυστυχώς. Μια νέα γυναίκα, ανέσυραν από τα σωριασμένα ερείπια του «εγκελάδειου μένους»….
Τοίχους διαρρυγμένους, οροφές, αποκολλημένες, αέτητα (;) σίδερα, απογυμνωμένα από το σκυρόδεμά τους, σφυρήλατα σίδερα τέχνης ακόμη, σε κουφώματα, δηλωτικά τεχνοτροπίας ευαισθησίας, σε φιλόξενες πόρτες…
Κουρτίνες ανεμίζουν θλιβερά σε λιολουσμένα παράθυρα, ως θρήνημα και παράπονο στον ουρανό. Με διασχίσεις όλα, μα όλα, «πολυτραυματισμένα» όπως η καθημερινή γαλήνη των κατοίκων…
Τα νησιά τα δροσερά και μυρωδικά με την επισκεψιμότητα την ιστορία και το «αγλαΐζον κύρος» τους στο ανατολικό και βόρειο Αιγαίο, με ταλαιπωρία και θλίψη… «αναλογίζονται»!!
Την προϊστορία τους, στο σεισμικό προηγούμενο…
Διασχίσεις και θάνατοι, ισοπεδώσεις και όλεθροι, καταστροφές κι απόγνωση…
Απ’ όλα είχε, και ως φαίνεται πάντα, όλο και κάποια σχετικά γεγονότα με τον τραχύτατο άρχοντα των εγκάτων στο προσκήνιο, θα θυμίζουν στον κόσμο, πως οι «σημαδεμένοι» τόποι, πρέπει να μαθαίνουν να ζουν με το δυσάρεστο ενδεχόμενο…
Τον κίνδυνο του σεισμού…
Με όλα τα δαιδαλώδη συμπαραμαρτούντα που ακολουθούν.
…Από τον Οκτώβρη του 1845, καταγράφεται λέει ισχυρότατος σεισμός, 6,8 ρίχτερ, και με νεκρό…
Σε είκοσι χρόνια ακριβώς, το 1865, οι νεκροί στα δολοφονικά Ρίχτερ των 6,7 φτάνουν τους 10(!)… για να ανέλθουν στο βαρύ θρήνο για 36 νεκρούς, στα 1889, πάλι τον μαύρο πονεμένο Οκτώβρη…
Ιδιαίτερη μνεία όμως στο δράμα του χωριού Νάπη που, το 1867, «δίνει» 550 ψυχές!..
Ισοπεδωμένοι τόποι Αλαφώνας, Κολομηδάδος αλλά και Καλλονή, στα μέσα του εικοστού αιώνα, που παραχωρεί στο «εγκελάδειο θεριό» όλο το δομικό της πλούτο… Δεν συζητούμε για την Χίο, που δεν υπολείπεται η «μυροβόλα σάρκα», της ανάλογες πληγές…
Τέλος του 19ου αιώνα, 4.000(!) νεκροί και 7.000 τραυματίες καταγράφονται την άνοιξη την πικρή, και οι μετασεισμοί που έπονται, ξεπερνούν τους 422…
Τέλος, στα μέσα του εικοστού αιώνα, τα Καρδάμυλα, πληρώνουν “φόρο” 11 νεκρών και την κατάρρευση όλων σχεδόν των σπιτιών τους.
…Καλοκαίρι του 2017. Ελπιδοφόρα είσοδος, για τον τουρισμό των νησιών μας… Αναστολή, καταστολή ενδεχομένως, δυστυχώς…
Προέχουν τα τραύματα…
Η “ανάσχεση” των αιμάτων τους, η “επίδεση” των πληγών…. Ιδωμεν…
Ο Θεός, στο καλύτερο….
Το δυνατόν καλύτερο…