Των κάστρων το γύρω, γύρισε. Σα τ’ αδράχτι που γυροφέρνει τα σύµπαντα. Και του παραµυθιού το νεφέλωµα. Κι είναι πολύχρωµα όλα. Όπως του ήλιου το στέφανο σα το δεις απο κοντά. Μα αποκοτιά θέλει να είσαι κοντά. Αποκοτιά. Το µακριά είναι ασφαλές. Μια ασφαλής ψευδαίσθηση.
Μα το κοντά… Τα κάνει όλα χειροπιαστά. Θα ‘λεγε κανείς, πως το κοντά, είναι η φθορά της αιωνιότητας. Μα θα πεις, είναι δυνατόν αυτό ; Είναι δυνατόν να φθαρεί η αιωνιότητα ; ∆εν ξέρω. Μπορεί και να ‘ναι. Μα τότε αιωνιότητα δεν θα ‘ναι πια, η αιωνιότητα που φθάρηκε. Και τι είναι προτειµότερο άραγε ; Μια ασφαλής και ολοκαίνουργια πάντα αιωνιότητα ή µια φθαρµένη αιωνιότητα. Μα γεµάτη ζωντάνια. Που δε φοβάται θνητή να γίνει. Γιατί σαν είσαι θνητός, όµορφος είσαι µέσα στη φθαρµένη αιωνιότητά σου. Και τι να ‘ναι άραγε η ζωή ; Παρά µια φθαρµένη αιωνιότητα, απλά. Αλλά όχι και τόσο απλά θα έλεγα. Όταν ζεις τη ζωή, είναι σα να χρειάζεσαι διαρκώς καινούργια ρούχα. Γιατί αυτά που φοράς φθείρονται απο την διαρκή καθηµερινότητα. Και είναι αυτό πολύ όµορφο σα το σκεφτείς. Σα να χρειάζεσαι διαρκώς καινούργια ζωή. Και είναι πολύ όµορφο αυτό, σα το σκεφτείς. Μέσα στη θνητότητα µια διαρκής αρχή. Με τη χαρά της αρχής. Με την ζωντάνια του καινούργιου ξεκινήµατος. Γδύνεσαι µια ζωή και φοράς µια άλλη. Που κι η µιά κι αλλη, δικές σου είναι. ∆ικά σου ξεκινήµατα. Κι ο δρόµος µακρύς. Όµορφος και κακοτράχαλος.
∆υσπρόσητος, γι’ αυτό πανέµορφος. Γεµάτος απο µια διαρκή αυγή. Ένα διαρκές ξηµέρωµα. Ένα διαρκές ξύπνηµα. Κι είναι όµορφο να ξυπνάς αξηµέρωτα. Και µε το όνειρο τυλιγµένο βιαστηκα στο σακίδιο της καρδιάς, να ξεκινάς. Γιατί εχεις να προλάβεις. Τη ζωή. Τη φθαρµένη αιωνιότητά σου. Που είναι τόσο όµορφη όσο παλιώνει. Γιατί τη ζεις. Κι ότι χρησιµοποιείς παλιώνει. Και παλιώνει όµορφα. Αλλάζεις χρώµατα, όπως η άνοιξη, το φθινόπωρο, ο χειµώνας, το καλοκαίρι. Όλα τα χρώµατα όλων των εποχων σα τατουάζ ανεξίτηλο επάνω στο σώµα σου. Πόσο όµορφο είναι να αλλάζεις χρώµατα, καθώς όλα περνούν. Και τίποτα δε µένει. Μα όλα µένουν.
Εκεί που είναι η θέση τους. Στη γοητεία της φθαρµένης σου αιωνιότητας.
