Λέξεις πίσω από τον μύθο: Οι θάλασσες του “είναι”

Καταφεύγεις στη λογική όταν δεν μπορείς ν’ αντέξεις το συναίσθημα. Καταφεύγεις στο μύθο όταν θέλεις η κραυγή, να γίνει πέταγμα. Όταν το αμορφοποίητο πρέπει να πάρει μορφή μέσα στη συλλογική μνήμη. Η αλληγορία είναι η αποτύπωση, εκεί που δεν υπάρχουν χνάρια. Ή που δεν θέλεις να φανούν τα χνάρια από τα δικά σου βήματα. Τα οποία θα ήθελες να περάσουν από το ασυνείδητο στο συνειδητό, χωρίς όμως να γίνουν αμέσως αντιληπτά από τους αναζητητές.
Που ψάχνουν τις αλήθειες μιας αλληγορικής ιστορίας. Κρυμμένες σε γραφές που δεν έχουν διαβαστεί ακόμη. Και που ίσως να κρύβουν την απάντηση στην επίκληση του Όλου. Στην επίκληση του συνόλου. Στην επίκληση ενός σημείου αναφοράς μέσα στο σύνολο. Ένα άπειρο σύνολο που συνεχώς μετασχηματίζεται, ψάχνοντας να βρεί επικεφαλίδες σε άγνωστα κεφάλαια. Σε άγνωστα περιεχόμενα της ίδιας του της υπόστασης.
Ένα άπειρο που αναζητά τις καταβολές του. Η αναζήτηση των πηγών. Η αναζήτηση της πηγής των πηγών. Σε μια προσπάθεια κατανόησης του αρχέγονου εαυτού. Η γνώση δίνει ασφάλεια στο ακατέργαστο. Κι η αναζήτηση μορφή στο αμορφοποίητο. Έχει ανάγκη η αρχέγονη ψυχή από μορφές, που θα ταξινομήσουν το άπειρό της. Μέχρις ότου η ίδια να γίνει μορφή, ξεχωριστή, μοναδική. Όπως της πρέπει. Το δοξάρι του ταξιδευτή στην αναζήτηση είναι η ράβδος που ψάχνει ατέρμονα για τις προαιώνιες πηγές..
Ο ταξιδευτής στην αναζήτηση είναι ένας ραβδοσκόπος. Με το ξύλινο, διχαλωτό, φτωχό, μα τόσο πλούσιο ραβδί του, ψάχνει τους αρχέγονους στεναγμούς, που είναι κρυμμένοι καλά, σε λυκήθους της γης που γεννά. Αποτυπωμένες στα ιερογλυφικά των αστερισμών. Που αν τις διαβάσεις, όντας, στις θάλασσες του είναι, Οδυσσέας, θα σου δείξουν τον δρόμο. Κι ο δρόμος δεν είναι ο ιδιος για όλους. Είναι ξεχωριστός για τον καθένα.
Ανάλογα με την ερμηνεία που θα δοθεί κάθε φορά. Μια ερμηνεία- χρησμός για τους άλλους. Μα τόσο κατανοητός γι’ αυτόν που διαβαίνει τους δρόμους τους δικούς του. Μέσα στο δικό του άπειρο. Γιατί το άπειρο δεν είναι ένα. Είναι πολλά. Όσα και οι αναζητήσεις. Μερικές φορές θαρρείς πως το Όλον είναι ακόμα αγέννητο. Γιατί γεννιέται συνέχεια. Κάθε στιγμή. Κάθε αναπνοή.