Λευκορωσία – Γεωργία: Η τύχη των πολιτικών κρατουµένων και η ελπίδα για το µέλλον

Την στιγµή που τα αυταρχικά κράτη πολλαπλασιάζονται, ακολουθώντας πιστά το δικτατορικό µοντέλο της Ρωσίας, την ώρα που ο Πούτιν προσπαθεί µε κάθε τρόπο και µέσον να προσκαλέσει εσωτερικούς τριγµούς στην Ευρώπη µε την υποστήριξη της ακροδεξιάς και την σαφέστατη ανοχή της Αριστεράς, οι προσπάθειες για την αλλαγή πολιτικής σε χώρες µε αντίστοιχα δικτατορικά καθεστώτα – στενούς συµµάχους της Ρωσίας – καταβάλλεται προσπάθεια εκδηµοκρατισµού κυρίως από αντικαθεστωτικούς που βρίσκονται στην εξορία αλλά και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωµάτων.
Η Λευκορωσία, για παράδειγµα, όπου βρίσκονται εκατοντάδες πολιτικοί κρατούµενοι στις φυλακές, γίνεται προσπάθεια να δηµοσιοποιηθεί το πρόβληµα, καθώς δεν είναι και λίγοι οι αντιφρονούντες εντός και εκτός της χώρας.
Στα πλαίσια αυτά, εκπρόσωποι της λευκορωσικής κοινωνίας των πολιτών συναντήθηκαν στη Βιέννη στο τέλος της προηγούµενης εβδοµάδας για να ζητήσουν υποστήριξη στις προσπάθειες για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουµένων στη Λευκορωσία.
∆ιάφορες λευκορωσικές πρωτοβουλίες έχουν ενώσει τις δυνάµεις τους για να πείσουν τους δυτικούς εταίρους να επωφεληθούν από τις τρέχουσες συνθήκες και να συµβάλουν στην απελευθέρωση των πολιτικών κρατουµένων στη Λευκορωσία. Ο Kawaleuski, διπλωµάτης καριέρας, ο οποίος ζει σήµερα εξόριστος στη Βαρσοβία, αναφέρθηκε στην απονοµή χάριτος σε 207 Λευκορώσους από τον Ιούνιο του 2024 και στην απελευθέρωση πέντε Ουκρανών από τις φυλακές της Λευκορωσίας σε σχέση µε µια ρωσο-ουκρανική ανταλλαγή κρατουµένων.
Τόνισε ότι η απελευθέρωση των ανθρώπων αποτελούσε πάντα προτεραιότητα για το δηµοκρατικό κίνηµα στη Λευκορωσία. «Αυτό είναι σωστό από ηθική άποψη και η επίλυση αυτού του προβλήµατος θα µπορούσε επίσης να µας επιτρέψει να προχωρήσουµε σε πιο δύσκολα ζητήµατα – όπως η καταστολή ή η έναρξη ενός διαλόγου για την επίλυση της εσωτερικής κρίσης στη Λευκορωσία», εξήγησε.
Ο Kawaleuski ήταν υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική στο Ενιαίο Μεταβατικό Υπουργικό Συµβούλιο της ηγέτιδας της αντιπολίτευσης Sviatlana Tsikhanouskaya µέχρι τον Ιούνιο του 2024 και τώρα ασχολείται, µεταξύ άλλων, µε τον διατλαντικό προσανατολισµό µιας µελλοντικής Λευκορωσίας στο πλαίσιο της ΜΚΟ του «Euro-Atlantic Affairs Agency».
Σε συνέντευξή του στο Αυστριακό πρακτορείο Ειδήσεων, ο Kawaleuski προκάλεσε αίσθηση µε τη σύστασή του ότι τα δυτικά κράτη θα πρέπει να στείλουν και πάλι πρεσβευτές στο Μινσκ µετά τις προεδρικές εκλογές στη Λευκορωσία τον Ιανουάριο του 2025.
Προκειµένου να αποφύγουν την αναγνώριση του Αλεξάντερ Λουκασένκο ως αρχηγού κράτους, τα κράτη της ΕΕ, συµπεριλαµβανοµένης της Αυστρίας, µε εξαίρεση την Ουγγαρία, είχαν αποφύγει να στείλουν νέους πρεσβευτές στη Λευκορωσία µετά τις εκλογές νοθείας του 2020.
Σύµφωνα µε το πρωτόκολλο, οι τελευταίοι θα έπρεπε να παραδώσουν έγγραφα στον Λουκασένκο ως πρόεδρο, αλλά αυτό δεν ήταν απαραίτητο για τους διορισµένους επιτετραµµένους. Εκείνη την εποχή, κορυφαίοι Λευκορώσοι πολιτικοί στην εξορία είχαν επίσης απαιτήσει να µην σταλούν πρεσβευτές.
«Οι πολιτικοί κρατούµενοι σε όλο τον κόσµο περιµένουν από τα δηµοκρατικά κράτη να ενδιαφερθούν για την τύχη τους και να εµπλακούν στην υπεράσπισή τους. Οι Λευκορώσοι δεν αποτελούν εξαίρεση», δήλωσε η ακτιβίστρια Χαρµπούνοβα, πρώην πολιτική κρατούµενη η ίδια και ιδρύτρια ενός ταµείου για την υποστήριξη αυτής της οµάδας ανθρώπων.
Αναφερόµενη στους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωµάτων, η Χαρµπούνοβα έκανε λόγο για περίπου 1.300 πολιτικούς κρατούµενους στη Λευκορωσία αυτή τη στιγµή.
Ωστόσο, ο αριθµός αυτός δεν είναι οριστικός- σε πολλές περιπτώσεις, οι διώξεις µε πολιτικά κίνητρα γίνονται γνωστές µόνο µε σηµαντική καθυστέρηση ή και καθόλου.
Ταυτόχρονα, µίλησε για τάσεις αποκλιµάκωσης, οι οποίες θα µπορούσαν να αναγνωριστούν σε πολλές περιπτώσεις µέσω ηπιότερων ποινών. Στο παρελθόν, οι συµµετέχοντες σε διαδηλώσεις αντιφρονούντων έτειναν να καταδικάζονται σε φυλάκιση βάσει του άρθρου 342, ενώ τώρα υπάρχουν περισσότεροι περιορισµοί στην ελευθερία, όπως η καταναγκαστική εργασία σε µεγάλο βαθµό.
Η ακτιβίστρια δικαιολόγησε επίσης τις αλλαγές λέγοντας ότι το 90% του πληθυσµού της Λευκορωσίας δεν δείχνει καµία συµπάθεια για την υπερβολικά σκληρή καταστολή. «Ακόµη και οι υποστηρικτές του καθεστώτος λένε ότι ήταν υπερβολική», είπε.
Υπάρχουν αν κατακλείδι κάποιες ελπίδες ή προοπτικές στην Λευκορωσία ακριβώς για τον λόγο ότι εκεί ο κόσµος αντιδρά όπως και στην Γεωργία;
Θα µπορούσαν κάποιες χώρες µε δικτατορικά καθεστώτα να παίξουν τον ρόλο του ρυθµιστή στις τρέχουσες εξελίξεις µιας και οι λαοί εκεί είναι στην πλειοψηφία του αντίθετη µε τις δικτατορίες των συµµάχων του Πούτιν; ∆εν το γνωρίζουµε.
Γεγονός όµως είναι ότι οι Λευκορώσοι, που φηµίζονται για την κουλτούρα και την αντίθεσή τους στον ολοκληρωτισµό, θα µπορούσαν από κοινού αν αλλάξουν τα δεδοµένα για την µεγάλη απειλή κατά της ανθρωπότητας που ακούει στο όνοµα Ρωσία.
Και σαφέστατα τα πράγµατα εκεί δεν είναι όπως στην Ρωσία όπου η πλειοψηφία αποδέχεται δια της τροµοκρατίας ή της αποδοχής το καθεστώς Πούτιν.
Λευκορώσοι και Γεωργιανοί έχουν αποδείξει πως θέλουν άλλη προοπτική για τη ζωή τους. Η ελπίδα λοιπόν µπορεί να προέλθει από εκεί και η επιβίωση των κρατών αυτών εξαρτάται άµεσα από τους λαούς τους.
Και µιλάµε για χώρες όπου η παρατεταµένη δικτατορία έχει εξουθενώσει τους πολίτες, σε σηµείο όπου οι ίδιοι οι δικτάτορες – σύµµαχοι του Πούτιν να προβαίνουν αναγκαστικά σε µετριασµό των ποινών και παραχώρηση κάποιων δικαιωµάτων.
Βλέπετε, τα πράγµατα για τον Πούτιν δεν είναι τόσο εύκολα. Οι λαοί νοιώθουν στο πετσί τους τι θα πει αυταρχισµός και είναι αποφασισµένοι να αλλάξουν τα δεδοµένα.
Ίσως τότε ενδεχοµένως να δούµε επαγωγικά και κάποιες κοσµογονικές αλλαγές ακόµη και στην ίδια τη Ρωσία. Την ανατροπή δηλαδή του δικτατορικού καθεστώτος και την αποκατάσταση της δηµοκρατίας που τόσο λείπει από την εν λόγω χώρα.