Η Λευτεριά δεν βασανίζεται. Τι κι αν βασανίσεις τον λεύτερο κι αν τον φυλακίσεις, μήπως μπορείς να βασανίσεις και να φυλακίσεις τη λευτεριά; Σκέφτηκαν να τη φυλακίσουν λέει, για να ξεμπερδέψουν μια και καλή μαζί της. Ωραίο και τούτο πάλι.
Aν και εδώ που τα λέμε, για τύραννος πάλι καλά που σκέφτεσαι κι’ όλας.
Πάρε δέκα, εκατό, χίλιους λεύτερους και βάλτους φυλακή. Αν καταφέρεις από αυτούς να φυλακίσεις έστω μια σταγόνα της λευτεριάς τους, θα σε παραδεχτώ για την τακτική σου. Η Λευτεριά είναι μαζί τους, τούς ακολουθεί και μέσα στην φυλακή, δεν τους εγκαταλείπει, παραμένει εκεί και τους συντροφεύει, χωρίς η ίδια να είναι φυλακισμένη.
Την σκλαβιά μάλιστα, αυτήν μπορείς εύκολα να την έχεις φυλακή, μιας και είναι από μόνη της φυλακισμένη. Δεν το μπορεί το οξυγόνο και ο καθαρός αέρας, της κάνει κακό στον πνεύμονα.
Σε μια άλλη διάσταση, όταν ο άνθρωπος σκλαβώνεται από τα πάθη του, τις ενοχές του, τα επαναλαμβανόμενα λάθη του, ή τις προκλήσεις των σειρήνων, τότε η Ελευθερία τον εγκαταλείπει στην φυλακή που διάλεξε και αυτή μένει απ έξω. Όταν ο άνθρωπος πάψει να αγωνίζεται για τα υψηλά και καταθέτει τα όπλα, τότε η Ελευθερία πάλι τον εγκαταλείπει, και αυτή και μένει απ εξω, μιας και αυτός οδηγείται στην φυλακή της απραξίας του.
Η Ελευθερία είναι ύψιστο αγαθό. Μπορεί να μην είναι αρετή, αλλά η άσκησή της θέλει τον ίδιο αγώνα με την άσκηση της Αρετής.
Στο άκουσμα της Eλευθερίας μπορεί να ηχούν τύμπανα, ν’ ακούγεται αχός κι αλαλαγμοί πολέμου, κλαγγές σπαθιών και ουρλιαχτά. Μπορεί όμως στο ίδιο άκουσμα να ακούγεται ύμνος ειρήνης, ήχος αρετών, κάλεσμα ιδεών, πνοή ιδανικών και ένα θρόισμα από πέταγμα στα υψηλά.
Σήμερα δεν καταδιώκονται οι λεύτεροι και οι ενάρετοι. Αλώνονται σιγά – σιγά με την αλλοίωση σκεπασμένη με το πέπλο της εξέλιξης. Ζούν σε μια κοινωνία που την είπαν ψεύτικα λεύτερη, και την διαφεντεύουν νέοι κυβερνήτες από μακριά. Βάζουν άλλους να φαίνονται, γιατί τα πονηρά τους πρόσωπα, δεν πείθουν για καλοσύνη. Έτσι, χρόνο με τον χρόνο, πείθουν πως δεν χρειάζονται πια προσπάθειες. Κι’ έτσι όλοι λογαριάζονται λεύτεροι. Μένουν να σκουριάζουν χωρίς αγώνες πνευματικούς, χρόνο με τον χρόνο, νομίζοντας λεύτεροι επειδή δεν είδαν μπροστά τους κάγκελα.
Δεν τους έκοψαν τα κλαδιά και τα γεννήματα καρπών, τους μπόλιασαν τις ρίζες να ξεραθούν επιλεκτικά η γλώσσα και η σοφία της παράδοσης και ξέχασε ο λεύτερος να γεννάει Αρετές. Πληρώθηκαν τα μπόλια της σκλαβιάς, πήραν χρήματα και θέσεις τα κλαδιά, αλλά ξεράθηκαν σαν την ξηρανθείσα συκή του Ευαγγελίου που δεν έδινε καρπούς . Τα αργύρια άραγε τι να τα κάνουν; Και έτσι,εμειναν Ιούδες ξεραμένοι.
Ο λεύτερος φυλακή λοιπόν κι η λευτεριά απ’ έξω.
Η νίκη είναι του σκλαβωμένου, του τύραννου είναι εκπόρθηση. Της λευτεριάς είναι αγώνας του τύραννου επιδρομή. Όμως ο λεύτερος ζεί χωρίς τύραννο, ο τύραννος δεν ζεί χωρίς σκλάβους, και είναι ο ίδιος σκλαβωμένος στον σκλάβο που δημιούργησε. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτόν.
Μια φωνή ακούστηκε να λέει ξεκινώντας σιγά κι’ ύστερα να δυναμώνει. Αφήστε με να αγαπώ την Πατρίδα μου και μην με πείτε Εθνικιστή κι αν πρέπει να έχω όνομα πέστε με Φυλακισμένο. Αφήστε με να παραμείνω καλός μαθητής και μην με πείτε φυτό, γιατί πολλοί συμμαθητές στις ημέρες μου θεωρούν περιττά Θρησκευτικά, Ιστορία, Γεωγραφία και Αγωγή. Αφήστε με να αγαπώ αυτόν που μ’ έφτιαξε και τον λέν Χριστό και μη με πείτε γραφικό ξεπερασμένο. Αφήστε με να γιορτάζω τα Χριστούγεννα με φάτνη έξω και μέσα από το σπίτι μου και μην με πείτε μισαλλόδοξο. Αφήστε με να βλέπω το ίδιο περήφανα επάνω στην γαλανόλευκη τον σταυρό και μην με πείτε πεπερασμένο. Αφήστε την εικόνα του Χριστού να παραμείνει επάνω από τις έδρες των δικαστών, και στους θαλάμους των ασθενών, γιατί Αυτός είναι η Δικαιοσύνη η Αλήθεια και η Ζωή, χωρίς αυτόν τι;
Παλιά συγκινούσε η πίστη μεγάλων ηγετών του γένους μας και αυτή η δύναμη της πίστης των, συγκινούσε και οδηγούσε στρατούς ολάκερους σε νίκες της Ελευθερίας. Σήμερα που πιστεύουμε όταν οδηγούμε λαούς; Και ποιους ακολουθούμε χωρίς πιστεύω;
Δεν ξέρω πόσα μπορούν να διορθωθούν, αλλά η δυναμική του γνώθι, του αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει, δεν είναι απλά γνώση είναι Ελευθερία και μένει κοντά, να μας συντροφεύει όπου κι αν είμαστε και αυτό συνιστά τον Ελεύθερο Άνθρωπο.
Και όλα αυτά επειδή με είπατε, με κακολογήσατε, με διαφημίσατε, και με υποχρεώσατε να υπερηφανεύομαι για λεύτερος. Αλλά σαν βγώ από αυτή την φυλακή, η Λευτεριά που με συντρόφευε με περιμένει.
