Ο εχθρός αεροβατεί…
Με τα κούτσουρα κι ανθρώποι
ρίχνονται εις τη φωτιά.
Ω, πανάρχαιοι γης μας τόποι
της ψυχής αλαφρωσιά.
Είσαστε παγκόσμιος φάρος
πνεύμα, θαύμα, αληθινό.
Εις σας, στηρίζομε το θάρρος
δέος υπάρχει ειλικρινά.
Θέλει υπάρχει η ψυχή μας
αισθηματικά τραβεί.
Νους ευστερέαστος μαζί σας
προς στσ’ ωραίους σας σκοπούς.
Είστε για την ανθρωπότη
η γνησιότη, η δίψα, φως
η διέξοδος, η ποιότη, κάθα ένας αδελφός.
Ομοούσια πορεία
εξεκίνησε καιρό…
Να εκφράσει την πικρία
η δωρόγλωσσα κινείται, μ’ ήθος εις εκείνους κοφτερό.
Έχουσι αυτού εισβάλει, πόσοι αλλόθρησκοι θωρώ
ψύχος έρχεταί μου ζάλη· Δε φοβάμαι προχωρώ.
Λεύθερή ‘σαι εκκλησία; πόσα επάνω σου θεριά…
πολλαπλασίασαν φορτία, συ δε κάμπτεις, ευκαιράς.
Έχεις μέσα σου δυνάμεις, δε πτοείσαι, πεισματείς
θηρίο τούτοι σ’ έχουν κάνει, οχθρός αεροβατεί.
Πεντακάθαρα δεν είναι
τ’ άγια και τα σεμνά.
Η ιστορία ‘χθρή εγίνε
άδικη για πιστούς εμάς;
Διοικείται και η πέτρα
ακόμη κρυπτοθελικά.
Μα τα μάτια του κυρίου…
τρέχουν προς εμάς, γλυκά.
Τούτα επαναφέρουν την ειρήνη
τούτα φέρνουσι το φως.
Τούτα βρίσκουσι το δράμα
ηθοπιστεί κάθε αδελφός.
Δεν υπάρχει τ’ εναντίον…
τ’ ουσιώδες της ζωής.
Την ειρήνη, την αγάπη συνιστά
η μάζα κι εγκαλεί.
ΣΥΜΒΟΛΑ ΠΙΣΤΩΝ ΕΜΑΣ! ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΙ;
Προωθούν μας σε συνθήκες.
Χαμπαρίστικα είμαστε εν θυμώ
ήδη η ενόραση εκείνων…
τούτη έφερε σεισμό.
Προαθετηθήκαν τόσα
βλέπομέ τα, τούτα ωμά.
Δε ‘χει ο ΕΛΛΗΝ τι να κάνει;
ουδείς τ’ απίστου να μη χλωμιά…
Παρά να οικειοποιείται, να αρπάζει μόνο
σύμβολα πιστών εμάς!
