Είναι ένα κοινωνικό «φαινόμενο», το οποίο λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, ενώ την ίδια ώρα, κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι είναι πιο φιλόζωος από κάποιον άλλο.
Εμπλεκόμενοι φορείς είναι ο Δήμος, τα Φιλοζωικά Σωματεία, ο Σύλλογος Κτηνιάτρων και οι Ιδιώτες, αλλά για την αντιμετώπιση του, χρειάζεται ευρεία συνεργασία απ’ όλους, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις – και πιο συγκεκριμένα στο παράδειγμα των Χανίων – είτε απουσιάζει, είτε ακολουθεί διαφορετικές «ταχύτητες».
Κατ’ αρχήν, οι θεσμικοί φορείς, πρέπει να δουλέψουμε με στοχοπροσήλωση για τη δημιουργία κατάλληλων δομών, αλλά και για την στελέχωση αυτών, με μόνιμο επαρκές και εξειδικευμένο προσωπικό. Δομές, χωρίς έμψυχο δυναμικό, είναι «κακές» δομές…
Προς αυτή την κατεύθυνση, η εθελοντική συμμετοχή – όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις της καθημερινότητας μας – είναι καθοριστικής σημασίας άρα, ο εθελοντισμός, εξακολουθεί να παραμένει «ακρογωνιαίος λίθος» της προσπάθειας, σε συνδυασμό με την σωστή ενημέρωση των πολιτών, πάνω στα ζητήματα ευζωίας των κατοικιδίων τους.
Όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο δήμαρχος Χανίων Παναγιώτης Σημανδηράκης, κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, η πόλης μας, είναι «πρωταθλήτρια» στα αδέσποτα ζώα. Το στοιχείο αυτό, όχι μόνο δεν περιποιεί τιμή για κανέναν μας, αλλά μας «δείχνει» και την αναγκαιότητα αντιμετώπισης του προβλήματος, με κάθε δυνατό τρόπο. Την ίδια ώρα που τα Χανιά, αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή, σε άλλες περιοχές, το «φαινόμενο» έχει αντιμετωπιστεί, αν όχι επαρκώς, τουλάχιστον αποτελεσματικά, άρα… δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την Αμερική.
Να συζητήσουμε χρειάζεται, να παραδειγματιστούμε από τις πιο επιτυχημένες πρακτικές που έχουν ακολουθηθεί και φυσικά, πάνω από όλα, να συνεργαστούμε.
Προς αυτή την κατεύθυνση άλλωστε, σε έναν γειτονικό δήμο των Χανίων, αυτόν του Αποκόρώνα, τα αποτελέσματα είναι μετρήσιμα, ως εκ τούτου, γιατί όχι, ίσως να μπορούμε να μιλήσουμε, ακόμη και για διαδημοτικές συμπράξεις, εκεί που φυσικά είναι εφικτές.
Σχεδόν όλες οι δημοτικές παρατάξεις προεκλογικά στο πρόγραμμα τους αφιέρωσαν μια ενότητα για τα αδέσποτα ζώα, αλλά και εντός της αίθουσας του Δ.Σ. πλέον, απέδειξαν πως επιθυμούν την αντιμετώπιση του «φαινομένου» ακόμη και με λύσεις, οι οποίες απέναντι στο αυστηρό μάτι του νόμου, ίσως να έχουν κενά, εκ του αποτελέσματος όμως, βελτιώνουν μια κατάσταση, η οποία είναι δύσκολη!
Ας βάλουμε λοιπόν το θέμα μπροστά μας για να το επιλύσουμε..
Ο δήμος Χανίων μπορεί και πρέπει να το αντιμετωπίσει, ήδη μάλιστα οι σχετικές πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί, όπως αυτές παρουσιάστηκαν από την δημοτική αρχή, δείχνουν να φέρνουν τα πρώτα δειλά αποτελέσματα, αν και ο δρόμος προφανώς, εξακολουθεί να παραμένει μακρύς μπροστά μας.
Το θέμα του νομικού πλαισίου και της νομιμότητας των ενεργειών ως προς τις στειρώσεις και της μετέπειτα φροντίδας των ζώων που υποβάλλονται σε αυτές τις επεμβάσεις – αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα «αγκάθια» , όμως από κάπου, πρέπει να ξεκινήσουμε.
Φαντάζομαι άλλοι δήμοι που το αντιμετώπισαν δεν παρανόμησαν ή εν πάση περιπτώσει δεν κατηγορήθηκαν για κάτι τέτοιο. Εν προκειμένω το θέμα των σαράντα στειρώσεων από την Γερμανίδα εθελόντρια κτηνίατρο – με την συμμετοχή των δύο κτηνιάτρων από τα Χανιά – τις οποίες ενέκρινε το Δ.Σ. Χανίων να διενεργηθούν τις επόμενες ημέρες, θα πρέπει όχι απλά να το δούμε θετικά, αλλά να έχει και συνέχεια, στην περίπτωση που υπάρξει αντίστοιχη «προσφορά».
Η νέα δημοτική αρχή στο σύντομο χρονικό διάστημα που διοικεί το δήμο καλείται να πάρει αποφάσεις και να ενεργήσει πάνω σε ζητήματα που θα μπορούσαν να έχουν δρομολογηθεί από τα προηγούμενα χρόνια.
Για παράδειγμα, θα έπρεπε σήμερα να λειτουργεί απρόσκοπτα το κτηνιατρείο του δήμου με κτηνίατρο, κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει..
Οι αστοχίες όμως έγιναν και πάνω σε αυτές, πρέπει να «χτιστεί» η νέα πολιτική που θα ακολουθήσουμε στα Χανιά, προκειμένου να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος.
Όλες οι δημοτικές παρατάξεις όπως φάνηκε, είναι σύμφωνες και βήμα-βήμα από εδώ και πέρα, πρέπει να οργανώσουμε τις επόμενες κινήσεις:
• Το δημοτικό κτηνιατρείο πρέπει να λειτουργήσει επί της ουσίας και για να συμβεί αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η στελέχωση του.
• Επιβάλλεται να υπάρξει ουσιαστικός έλεγχος στο εξωτερικό συνεργείο (εργολάβος) που περιθάλπει τα αδέσποτα.
Σίγουρα η… αλλαγή σελίδας, στον τρόπο διαχείρισης αυτού του προβλήματος για τα Χανιά, απαιτεί χρόνο και παράλληλα όμως, δεν έχει την πολυτέλεια αυτού. Στα πολύ θετικά που έχουμε καταγράψει μέχρι σήμερα, είναι ότι ο νόμος λειτουργεί και στην δική μας πόλη, υπάρχουν κυρώσεις για τους ασυνείδητους που κακοποιούν ,εγκαταλείπουν , ή ακόμα και σκοτώνουν ζώα συντροφιάς.
Ας συνεργαστούμε λοιπόν όλοι μαζί, μακριά από αγκυλώσεις, μικροπολιτικές και αυστηρές ερμηνείες και ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας…
Στα λεγόμενα του κ. Αποστολάκη με τα οποία θα συμφωνήσω απόλυτα, θα ήθελα να προσθέσω και την ανάγκη προσπάθειας ευαισθητοποίησης του κοινού.
Στη χώρα μας είναι δυστυχώς εξαπλωμένοι δύο απαράδεκτοι τρόποι κατοχής σκύλων:
1. Λυμένοι ελεύθεροι στο δρόμο, κάθονται συχνά έξω από το σπίτι που τα ταΐζει , ή περιπλανιόνται κοντά σε αυτά..
Αυτά είναι τα λεγόμενα «αμολυτά».
. Μερικοί παραδέχονται πως είναι τα ζώα δικά τους αλλά δήθεν τους αρέσει να είναι «ελεύθερα»,.
2. Ο δεύτερος διαδεδομένος τρόπος είναι να κρατάνε τους σκύλους τους εξω από σπίτι στον κήπο δεμένα, στα μπαλκόνια ή κλεισμένα σε μεγάλα κλουβιά…. τύπου ζωολογικού κήπου.
Και όλοι αυτοί οι τρόποι που είναι ενάντια σε κάθε αρχή κατοχής ζώων, συχνά ωραιοποιούνται από τους κατόχους αφού τα ζώα για αυτούς είναι ή δήθεν «ελεύθερα», ή έχουν μεγάλα κλουβιά αντί για βαρέλια. Είναι φανερό πως λείπει γνώση.
Για την ευαισθητοποίηση του κοινού χρειάζεται άλλου είδους προσπάθειας εκ μέρους του κράτους και από τους δήμους εί δυνατόν σε συνεργασία με ,ειδικούς όπως κοινωνιολόλοι ψυχολόγοι, παιδαγωγοί και άλλοι.
Χρειάζονται προγράμματα, ενημέρωσης για την κάλυψη κενών γνώσης περί κατοχής .
Και μείωση των τιμών για τσιπάκια που θα πρέπει να τοποθετούν οι κτηνίατροι υποχρεωτικά σε κάθε ζώο που περνάει από τα χέρια τους.
Τα αδεσποτα και τα ανάρμοστα κρατημένα ζώα είναι το σύμπτωμα ενός αρρώστου κοινού.
Και είναι γνωστό πως θεραπείες που βασίζονται μόνο στην ανακούφιση των συμπτωμάτων δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικές όσο η θεραπεία της αφορμής της ίδιας ασθένειας και ακόμα καλύτερα της πρόληψης αυτής.