Λίγες σκέψεις για το μιούζικαλ “Ο Ιωσήφ και ο πολύχρωμος χιτώνας του”

Στις 19 και 20 Απριλίου 2015 στο θέατρο του Βενιζελείου Ωδείου έγινε σε επανάληψη η παράσταση του θαυμάσιου αυτού μιούζικαλ με παιδιά από δέκα χρονών έως εφήβους! Ζητήθηκε από πολλούς που δεν το είχαν δει στις προηγούμενες εμφανίσεις του. Έγραψα τότε για την θαυμάσια αυτή δουλειά του Γιώργου Καλούτση με τους συνεργάτες του Νίκο Περάκη (εξαιρετική δουλειά στο πιάνο!) Λεωνίδα Μανωλικάκη στην σκηνοθεσία (ευρηματική για παιδιά!), τη Μούκη Τσουρουνάκη στα κοστούμια εποχής (Τί δουλειά και τι ψάξιμο για να τα βρεις και να τα συνδιάσεις!) και τον Γιάννη Μαρκαντωνάκη στα όμορφα σκηνικά. Τώρα θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις και συμπεράσματα που προέκυψαν από τις θαυμάσιες αυτές στιγμές της παράστασης! Τι απεκόμισαν τα παιδιά και τι όφελος είχαν παίρνοντας μέρος σαν ηθοποιοί και τραγουδιστές κάνοντας επί μήνες πρόβες; Ψάχνοντας και συζητώντας με γονείς και με τα ίδια τα παιδιά διαπιστώσαμε οτι εισέπραξαν θετικά και ενδιαφέροντα στοιχεία που θα τους χρειαστούν σε πολλές δραστηριότητες στη ζωή τους. Ποια είναι αυτά; Καλλιέργησαν την αυτοπεποίθησή τους ανεβάζοντας ψηλά την προσωπικότητά τους! Ανέταξαν πλήθος συναισθημάτων μπαίνοντας σε μυθικούς ρόλους! Δούλεψαν την πειθαρχία και τη συνεργασία για να αποδοθούν οι εικόνες και οι κινήσεις με ακρίβεια από όλο το σύνολο. Εξάσκησαν τη μνήμη τους για τη θεατρική και τη μουσική πλευρά του έργου, αποδίδοντας με φροντίδα τον έλεγχο του ήχου, την ευαισθησία, την καλαισθησία, την προσφορά με περιεχόμενο ώστε να υπάρχει άμεση επικοινωνία με τους θεατές-ακροατές.
Πώς λοιπόν να μην εκτιμήσει και να μην κατατάξει στις καλύτερες της χρονιάς μιά τέτοια παράσταση που δεν χωράει μόνο στον τόπο της, πρέπει να πάει και πιό μακριά! Γιατί εκτός από την καλλιτεχνική αποκαλύπτει και την εκπαιδευτική της χρησιμότητα!…
*μουσικός