[ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ] Η 1η Σεπτεμβρίου φέρνει και τυπικά τον τερματισμό της θητείας δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων, με τους νεοεκλεγμένους αυτοδιοικητικούς να αναλαμβάνουν καθήκοντα. Για τα Χανιά πάντως, η 1η Σεπτεμβρίου σηματοδοτεί φέτος το τέλος μιας εποχής, σε πολλά επίπεδα.
Τα Χανιά αποχαιρετούν από τη θέση του τον αντιπεριφερειάρχη Απόστολο Βουλγαράκη, τον άνθρωπο που μέσα σε μια ξεκάθαρα ηρακλειοκεντρική Περιφέρεια, διεκδίκησε έργα, έκανε παρεμβάσεις αλλά κυρίως αντιμετώπισε με σεβασμό τη θέση του και συνάμα την ψήφο των Χανιωτών. Θυμηθείτε άλλωστε, ότι ο Βουλγαράκης ήταν η “φωνή” του νομού και η αντιπολίτευση που τόσο πολύ χρειαζόταν, τόσο ως προς την κεντρική εξουσία όσο και μέσα στην Περιφέρεια ακόμα, όταν η μείζονα αντιπολίτευση είχε… καταθέσει τα όπλα και κανείς άλλος δεν διεκδικούσε το παραμικρό για τα Χανιά. Οσο για το πολιτικό κόστος, γι’ αυτόν φάνηκε ότι ήταν αδιάφορο και το απέδειξε αυτό μέχρι το τέλος της θητείας του.
Με απλά λόγια, ο Βουλγαράκης πρέσβευε έναν πολιτικό πολιτισμό στον οποίο δεν ήταν σε προτεραιότητα η δημόσια εικόνα, οι δημόσιες σχέσεις, οι εργολαβίες αλλά και τα παρασκήνια. Με τα καλά και με τ’ ανάποδά του, η εικόνα του ήταν ξεκάθαρη και το μυαλό του αποκλειστικά στα Χανιά.
[ΑΠΟΜΑΓΕΥΣΗ] Η αλλαγή σελίδας στον Δήμο Χανίων δεν αφορά τόσο τα πρόσωπα. Ο απερχόμενος δήμαρχος Τάσος Βάμβουκας άλλωστε, εξασφαλίζει δυναμική παρουσία στην επόμενη μέρα. Δύσκολο να βρούμε στην υπόλοιπη χώρα συνδυασμό που να κατετάγη 5ος και να έχει εξασφαλίσει τόσες θέσεις ευθύνης στη νέα κατάσταση. Αυτό βέβαια φαντάζει… δίκαιο για τον κ. Βάμβουκα, δεδομένου ότι για τα επόμενα δύο χρόνια τουλάχιστον, όποιο έργο εμφανίζεται θα αφορά σε εξελίξεις δρομολογημένες από την πενταετία της διοίκησής του.
Αυτό που αλλάζει λοιπόν στον Δήμο Χανίων είναι το πολιτικό ήθος. Η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός και από αυτά που παρακολουθούμε τις μέρες τούτες προτεραιότητα δεν αποτελεί η συναπόφαση για το καλό της πόλης αλλά το φαίνεσθαι.
Πάντως, είτε σύμπραξη, είτε ανοχή, είτε συνεργασία, όπως και να την ονομάσει κανείς για να γαληνέψει τη συνείδησή του, η συνύπαρξη με τους πρωταγωνιστές στην απομάγευση της πολιτικής ορθότητας, σημαίνει και ταύτιση, ιδεών – λόγων. Συνείδηση εν υπνώσει, νανουριζόμενη από το κουδουνάκι που ηχεί ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου.
Η διαδικασία αυτή δείχνει -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- να μην αφορά τον Αρη Παπαδογιάννη και τον Γρηγόρη Αρχοντάκη, οι οποίοι ούτε αλτσχάιμερ έπαθαν, ούτε αποφάσισαν να συμμετέχουν στο παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες που στήθηκε πέριξ του δημαρχείου Χανίων.
Ετσι όπως δρομολογούνται οι εξελίξεις άλλωστε, ο ελεγκτικός τους ρόλος στο Δημοτικό Συμβούλιο θα είναι πολύτιμος για την υπεράσπιση των συμφερόντων της τοπικής κοινωνίας.
Τον δικό του ρόλο μένει να ξεκαθαρίσει ο Ευτύχης Δαμιανάκης, ο οποίος βρίσκεται μπροστά σε μια γέφυρα την οποία προβληματίζεται αν πρέπει να τη διαβεί ή να τη γκρεμίσει. Πρωταρχικό γι’ αυτόν -όπως αναφέρει σε συνεργάτες του- το συμφέρον της πόλης. Εμπειρος πολιτικός, σίγουρα θα ξέρει τον τρόπο να εμφανίσει μια ήττα ως νίκη, όποια απόφαση κι αν πάρει.
[ΚΑΜΠΗ] Μια νέα τετραετία λοιπόν για την πόλη και όλο το νομό, μια θρυλούμενη νέα εποχή. Νέες προκλήσεις – παλιά γραμμάτια. Τα Χανιά στην πιο κρίσιμη καμπή.
Τέσσερα χρόνια, θα δούμε, θ’ ακούσουμε και θα γράψουμε πολλά. Λυκαυγές ή λυκόφως; Σε τέσσερα χρόνια θα γνωρίζουμε.
