“Λιλιπούπολη. Ταξίδι στη “λεκτική δροσιά” της…

…Και μουσική δροσιά της, όμως και μουσική…
Ενας παιδικός -και όχι μόνο- λόγος, φρέσκος, χιουμοριστικός, κατανοητός, απαλλαγμένος πλήρως από  “χλιαρούς γλυκασμούς”, να το πω έτσι, αναβιώνει ξανά!
Απόψε… Στο Ηρώδειο.
Οι γραμμές αυτές γράφονται Σάββατο πρωί – πρωί, άργησα τη στήλη μου αυτή την εβδομάδα, απόψε λοιπόν.
…Το τρίτο πρόγραμμα…
Αυτή η… “Ερτζιανή Αναφορά” η ταυτισμένη με τον Μάνο Χατζιδάκι, δεν έσβησε από τη μνήμη μας, ασφαλώς, ποτέ!
Η “Λιλιπούπολη” του Τρίτου, στην καθημερινή μας προτίμηση!
Τα παιδιά μας μωρά – μωρά, αλλά ο ήχος εισήρχετο στην “ψυχαρμονία” των έσω τους, να θρέψει το ασυνείδητο τοπίο τους…
Ετσι ώστε, κάποτε, οπωσδήποτε, να εξέλθει στο συνειδητό τους και, και αίσθηση γνώση και μνήμη, να μορφώσει άποψη και εκδοχή ανάπλασης, ενδεχομένως.
…Λιλιπούπολη… Πόσο την τραγουδήσαμε… Για τα παιδάκια μας, αλλά και για μας!
Η μελωδική φωνή της Σαββίνας! Η τρυφερή της Νένας…
Η πυκνή, στιβαρή του Σακκά και του Κοντογεωργίου πάντα στ’ αφτιά μας, με εξαιρετική ευχαρίστηση…
Η Μαριανίνα…
Η Μαριανίνα Κριεζή, έδωσε στίχους, αρθρώνοντας λόγο καινούργιο!
Προικισμένη, ευαίσθητη, μίλησε για το… χορευταρούδικο ζαρζαβατικό, αλλά και για το σκυλάκι, που,.. δείχνει με ακρίβεια που έχει το τσιμπούρι!
Η Μαριανίνα, που ευτύχησε να απολαύσει τους στίχους της, σε θαυμάσια μελοποίηση, από τους Νίκο Κυπουργό, Λένα Πλάτωνος και Νίκο Χριστοδούλου.
Η Μαριανίνα που αξιώθηκε να δώσει επανειλημμένα τα κείμενά της και στο θέατρο, αφού εμπιστεύονταν τη γραφή της στην ευτράπελη ιδέα της σκηνοθέτες εθνικής εμβέλειας…
Οι μουσικές, λοιπόν, πάνω στον λόγο της θα πλημμυρίσουν το Ηρώδειο και θα κατασυγκινήσουν μ’ αυτό το Πανελλήνιο ακρόαμα, όχι μόνο τη γενιά μας, που μεγάλωσε τα παιδάκια της, σ’ αυτή τη γλυκύτατη πανδαισία της αθωότητας, αλλά και τις άλλες γενιές που ακολούθησαν. Τις γενιές που δεν έζησαν τη δημιουργία αυτή εν τη γενέσει της.
Με τη φρεσκάδα μιας πρωτόλειας έκφρασης, που έφερε τα πάνω κάτω και χειροκροτήθηκε θερμά και παρατεταμένα, με μία πηγαία και αυθόρμητη αποδοχή!
Η… Ρόζα – Ροζαλιά, θ’ ανταποκριθεί πάλι στο κάλεσμα του αγαπημένου της για τη συναυλία ν’ ανθίσει μ’ όλα τα βιολιά, μια ροζ μεγάλη βυσσινιά στα πρώτα τους φιλιά…
Αλλά και, και ο χορός της… μπάμιας της μεγάλης, το πεντοζάλη δηλαδή, που θ’ αποδώσει στις πρασινάδες και το γκαζόν, είναι θέαμα ωραίο και το… χοντρό μπιζέλι, ευτυχισμένο ονειρεύεται το πρώτο του ταγκό, με το απαραίτητο για την περίσταση, πράσινο… παπιγιόν! Θ’ αγκαλιάσει την… αγκινάρα, πρέπει να είναι ωραίο!
…Λιλιπούπολη… Σαράντα παρά ένα, τα χρόνια που γεννήθηκε κι ήρθε στον μουσικό κόσμο για να ζήσει, να μεγαλώσει και να διαρκέσει…
Η Αλκηστη Πρωτοψάλτη, με σολίστες από το Ενόργανο σύνολο του τμήματος Μουσικών σπουδών του Ιόνιου Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και τον Ομιλο Αρσακείων Σχολείων Εκάλης και με (140!) παιδιά και νέους, θα βιώσει (η ίδια) και, θ’ ανα-βιώσει άξια και ευτυχής, το δημοφιλέστατο έργο, ένα σημαντικό μέρος της δισκογραφικής παραγωγής της πατρίδας.
Την εποχή του δίσκου, καταθέτει και αυτό, την άγια εγγραφή του μουσικού μύθου στη “βυνίλεια σάρκα” του καιρού!
Ο σκοπός της παράστασης, είναι ιερός! Τα έσοδά της θα διατεθούν για την ενίσχυση των σπουδών των παιδιών που αδυνατούν ν’ αντιμετωπίσουν τα έξοδά τους στα Αρσάκεια Σχολεία…
Αναμένουμε μια ονειρική βραδιά με… “του Ηχου τες γλυκάδες” που έλεγε και ο Καβάφης πάνω στου λόγου το ηδύ, προσθέτει και η γράφουσα.