Λιμνοδεξαμενή Ομαλού

Το ταλαίπωρο έργο της λιμνοδεξαμενής Ομαλού φαίνεται να προχωρά έστω και κουτσουρεμένο. Στα “Χ.Ν.” της 27ης Ιανουαρίου αναγνώστης αναφέρεται σε αυτό το έργο και με τα γραφόμενά του φαίνεται να αγαπά πραγματικά αυτόν τον όμορφο και ιστορικό τόπο.
Παραθέτοντας ιστορικά δρώμενα θεωρεί ότι με το έργο αυτό θίγεται η ιστορικότητα του τόπου κυρίως και δευτερεύοντος του τοπίου. Φθάνοντας στον Ομαλό από το έτος 1952, που δεν είχε ακόμη δρόμο και μέχρι σήμερα υπολογίζω να τον έχω απολαύσει περισσότερες από δύο χιλιάδες φορές. Γι’ αυτό δεν μπορώ να εννοήσω πώς θίγεται η ιστορικότητα ή το τοπίο με ένα έργο ζωής. Αν δηλαδή διψάνε οι καλλιέργειες, τα ζώα και οι άνθρωποι, θα είναι ανέπαφη η ιστορία του όσο για το τοπίο πώς θίγεται με το νερό και όχι με τους στύλους της ΔΕΗ, τα τουριστικά καταλύματα κ.λπ. που όμως είναι απαραίτητα για να επιβιώσουν οι άνθρωποι της περιοχής. Εξ άλλου αυτό που θίγει το τοπίο είναι τα σκουπίδια, οι εγκατεσπαρμένοι λευκοί σάκοι από ζωοτροφές και λιπάσματα, οι αντιαισθητικές κατασκευές και κυρίως, στον Σελινιώτικο Γύρο, το περισσότερα από 50 χρόνια ανατιναγμένο λόγω βεντέτας κτήριο. Δεν γνωρίζω ο αγαπητός επιστολογράφος από ποιο χωριό του Ανατ. Σελίνου είναι, αλλά εκεί, στην Αγία Ειρήνη, σχεδόν στην είσοδο του ομώνυμου φαραγγιού, έστεκε για επτακόσια χρόνια το βυζαντινό εκκλησάκι του Χριστού με θαυμαστές τοιχογραφίες. Δεν αποτελεί όνειδος για τον τόπο, που, παρά το γεγονός ότι δίπλα υπάρχει το τουρ. περίπτερο, λιόφυτα και χωράφια, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να αφαιρέσει εγκαίρως το δέντρο που είχε φυτρώσει στη σκεπή του με αποτέλεσμα οι ρίζες του να το κατεδαφίσουν;