» Ο Βέλγος ευρωβουλευτής των Πρασίνων Φιλίπ Λαμπέρτ μιλά για την ανάγκη ενεργειακού μετασχηματισμού της Ευρωπαϊκής Eνωσης
«Η Ελλάδα μπορεί να γίνει παραγωγός και εξαγωγέας ανανεώσιμης ενέργειας και αυτό μπορεί να γίνει γρήγορα. Μπορεί να πάρει 10 – 20 χρόνια, ούτε καν μία γενιά» τονίζει σε συνέντευξή του στη διαδικτυακή τηλεόραση του ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Βέλγος ευρωβουλευτής των Πρασίνων, Φιλίπ Λαμπέρτ.
«Ετσι θα αλλάξει η συζήτηση. Γιατί αν οι χώρες της περιφέρειας εξάγουν ενέργεια στην υπόλοιπη Ευρώπη θα είμαστε όλοι πιο ίσοι. Ολοι θα προσφέρουμε κάτι στο κοινό καλό. Αρα θα ήθελα η Γερμανία να αγοράζει ενέργεια από την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, το Βέλγιο. Αυτό θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, να συμβάλουμε όλοι στην κοινή οικονομία, στο κοινό καλό, στο κοινό μέλλον, στην ευημερία» σημειώνει ο Βέλγος ευρωβουλευτής.
«Το κλειδί είναι να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι δεν θα υπάρξει ευημερία για κανέναν, αν η Ευρώπη μεταβληθεί σε μία οικονομική, κοινωνική ή περιβαλλοντική έρημο, σπρώχνοντας την Ελλάδα σε μια κατάσταση τριτοκοσμικής χώρας. Και όλα αυτά στην Ευρώπη, την πλουσιότερη ήπειρο του πλανήτη. Αγανακτώ όταν ακούω ότι πολλοί Ελληνες δεν έχουν πρόσβαση στη περίθαλψη. Το βρίσκω σκανδαλώδες να συμβαίνει στην Ευρώπη. Και αυτό πρέπει να το αλλάξουμε. Πρέπει να γίνει σαφές ότι η λιτότητα δεν είναι πολιτική, δεν ενισχύει την ευημερία και για αυτό πρέπει να κοιτάξουμε για εναλλακτικές λύσεις», προσθέτει ο Φιλίπ Λαμπέρτ.
Ο Βέλγος ευρωβουλευτής εκφράζει την πεποίθηση ότι «η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει, υπάρχει η βούληση γι’ αυτό στην Ελλάδα, αλλά χρειάζεται χρόνος. Δεν μπορείς να αλλάξεις τη χώρα σε τρία ή πέντε χρόνια. Θα χρειαστεί περίοδος μιας ή και δύο γενεών και αυτό πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί. Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών – μελών και αυτή η αλληλεγγύη είναι το όργανο για την αλλαγή. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος, το αντίθετο μάλιστα, ότι η πολιτική της λιτότητας που επιβλήθηκε από το Βερολίνο στην υπόλοιπη Ευρώπη βοηθάει σε αυτή την κατεύθυνση».
Ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων σημειώνει με έμφαση ότι «η αληθινή ευκαιρία για την Ευρώπη είναι να κινηθεί στην κατεύθυνση μιας πιο “πράσινης οικονομίας” στον τομέα της ενέργειας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Αν δείτε την Ευρώπη συνολικά θα δείτε ότι μπορεί να στηριχθεί 100% στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Μπορούν οι μεσογειακές χώρες να παράγουν μαζικά ηλιακή και αιολική ενέργεια. Ετσι η περιφέρεια της Ευρώπης μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά σε μια κοινή ενεργειακή πολιτική στην Ευρώπη. Είναι τρελό να υπάρχουν 28 διαφορετικές ενεργειακές πολιτικές στην Ευρώπη. Αν έχουμε μια κοινή ενεργειακή πολιτική, καθορίζουμε τους στόχους και μπορεί να επιτευχθεί κατά 100% ο ενεργειακός μετασχηματισμός. Αρα οι περιφερειακές ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν καθαρό όφελος από τις εξαγωγές…
Ερωτηθείς, τέλος, για τον ρόλο της Γερμανίας στην Ευρώπη, ο Φιλίπ Λαμπέρτ εκτιμά ότι «η επιρροή του Βερολίνου, της κας Μέρκελ στην Ευρώπη είναι ηγεμονική σήμερα. Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός μόνο ότι η Γερμανία διεκδικεί σήμερα περισσότερα από όσα συνήθιζε, αλλά υπάρχει και η ευθύνη των επικεφαλής των υπολοίπων 27 κυβερνήσεων που δεν αντιστέκονται στην κ. Μέρκελ. Η Γερμανία δεν έχει την πλειοψηφία στην Ευρώπη. Εχει μόνο 80 εκατομμύρια κατοίκους. Μέχρι στιγμής ουδείς αντιστέκεται στην κα Μέρκελ. Ουδείς υπερασπίζεται μία εναλλακτική πολιτική. Ουδείς αντιστέκεται στη Γερμανία. Και ξέρετε, σέβομαι ιδιαίτερα τη Γερμανία, είναι μια χώρα που έχει πολλά καλά στοιχεία, ενισχύει την αλλαγή στην ενεργειακή πολιτική. Αλλά κάθε χώρα, κάθε κοινωνία, έχει τα ιστορικά της τραύματα. Η Γερμανία αντιμετώπισε έναν μεγάλο πληθωρισμό στη δεκαετία του ’20,μεγάλη ανεργία το ’30 και αυτό οδήγησε στον Ναζισμό και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και φυσικά δεν θέλουν να επιστρέψουν εκεί. Ο τρόπος που κοιτάζει σήμερα τα πράγματα καθορίζεται και από την ιστορία. Ετσι πιστεύουν αν περιοριστούν οι δαπάνες, αν μειωθούν οι μισθοί και αυξηθεί το εμπόριο θα αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα. Αυτό είναι για μένα πολύ στενόμυαλο από οικονομικής απόψεως και δεν λειτουργεί».
Η συνέντευξη του βέλγου ευρωβουλευτή Φιλίπ Λαμπέρτ στη διαδικτυακή τηλεόραση του ΑΠΕ – ΜΠΕ έχει ως εξής:
• Κύριε Λαμπέρτ, ευχαριστούμε για τη συνέντευξη που δεχθήκατε να παραχωρήσετε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ. Η ερώτησή μου σχετίζεται με την υπάρχουσα κρίση στην Ε.Ε. Θα ήθελα να σας ρωτήσω ποιός ευθύνεται γι’ αυτήν την κρίση.
Λοιπόν, υπάρχει μία πλειάδα από λόγους, και πολλοί από αυτούς προέρχονται από τα κράτη μέλη. Αλλά ένας από τους βασικούς λόγους είναι ότι δεν μπορείς να έχεις μία νομισματική ένωση χωρίς να διαθέτεις μόνιμες χρηματοοικονομικές μεταφορές (κεφαλαίων). Κοιτάξτε τι έγινε στη Γερμανία, που είναι ένα Ομοσπονδιακό κράτος. Εντάχθηκε από την αρχή στη νομισματική ένωση και τρία από τα 16 ομόσπονδα κρατίδια και στις μόνιμες μεταφορές αυτά τα τρία είναι οι καθαροί συνεισφέροντες και άλλα 13 είναι καθαροί λήπτες κονδυλίων. Και η εξελικτική πορεία από το να γίνεις από καθαρός λήπτης σε καθαρό συνεισφορέα μπορεί να πάρει πολλά χρόνια. Κοιτάξτε την ενσωμάτωση των περιοχών της Ανατολικής Γερμανίας, στην υπόλοιπη Γερμανίας δεν έχει επιτευχθεί ακόμη, ακόμη υπάρχουν πολλά να γίνουν 20 χρόνια μετά την επανένωση. Κι αυτό πρέπει να το παραδεχθούμε. Ωστόσο, εντός της Ε.Ε. είπαμε, ωραία, έχουμε μία νομισματική ένωση, αλλά δεν θα υπάρξουν μεταφορές κεφαλαίων. Ε, λοιπόν, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα αυτό το σύστημα επέπρωτο να καταρρεύσει και πράγματι κατέρρευσε. Χωρίς να θέλουμε στην περίπτωση της Ελλάδας να απαλλάξουμε από τις ευθύνες της την κυβέρνηση, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ, καθώς και τα δύο κόμματα δαπανούσαν ασυγκράτητα, και προφανώς είχαμε να αντιμετωπίσουμε τη δικομματική κυριαρχία δύο πελατειακού τύπου κομμάτων, που ξόδευαν χωρίς να συλλέγουν φόρους, κάτι που δεν είναι βιώσιμο. Δεν αρνούμαι λοιπόν ότι υπάρχει ευθύνη και στην Ελλάδα και αν κοιτάξεις και στις υπόλοιπες χώρες μέλη ίσως να μην υπάρχουν συγκρίσιμες περιπτώσεις. Ναι, είναι φανερό ότι χρειάζεται αλλαγή στην Ελλάδα, αλλά το μήνυμά μου προς κάθε πλευρά είναι το εξής: Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει, υπάρχει η βούληση για αυτό στην Ελλάδα, αλλά χρειάζεται χρόνος. Δεν μπορείς να αλλάξεις τη χώρα σε τρία ή πέντε χρόνια. Θα χρειαστεί περίοδος μιας ή και δύο γενεών και αυτό πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί. Πιστεύουμε λοιπόν ότι ουδείς μπορεί μακροπρόθεσμα να ευημερεί μακροπρόθεσμα στην Ευρώπη με τις δικές του μόνο δυνάμεις. Ακόμη και η Γερμανία διοχετεύει στην Ευρώπη τα δύο τρίτα των εξαγωγών της. Αν στηριχτεί μόνο στους εσωτερικούς πελάτες δεν θα ευημερήσει. Πρέπει να υπάρχει ευημερία για όλους. Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών – μελών και αυτή η αλληλεγγύη είναι το όργανο για την αλλαγή. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος, το αντίθετο μάλιστα, ότι η πολιτική της λιτότητας που επιβλήθηκε από το Βερολίνο στην υπόλοιπη Ευρώπη βοηθάει σε αυτή την κατεύθυνση. Μας λένε ότι η Ιρλανδία πηγαίνει σήμερα καλύτερα. Ποιός πηγαίνει καλύτερα; Η Ιρλανδία; Οχι, δεν πηγαίνει καλύτερα. Μας λένε ότι πάει καλά γιατί έχει πρόσβαση και πάλι στις αγορές και η πρόσβαση στις αγορές είναι ορισμός της ευημερίας. Δεκάδες χιλιάδες Ιρλανδοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και αυτός είναι ο λόγος που η ανεργία μειώθηκε. Το χρέος αυξάνεται…
• Η οικονομία δεν είναι άλλωστε μόνο αριθμοί, είναι και οι άνθρωποι…
Ακριβώς. Μπορείς να διατείνεσαι ότι πας καλά όταν ότι ο ιδιωτικός δανεισμός αυξάνεται, το δημόσιο χρέος επίσης, όπως και η ανεργία και η φτώχεια. Η υγεία υποβαθμίζεται. Είναι αυτή ευημερία; Στις αγορές θα αρέσει αυτό, αλλά δεν μπορώ να το θεωρήσω αυτό οικονομική ευημερία.
• Θα ήθελα να σας ρωτήσω για τον ρόλο της Γερμανίας στην Ευρώπη καθώς βλέπουμε να ενισχύονται τα αντιγερμανικά συναισθήματα στην Ευρώπη. Θα ήθελα τη γνώμη σας γι αυτό το φαινόμενο;
Και εγώ αισθάνομαι το ίδιο. Ας το δούμε. Η επιρροή του Βερολίνου, της κας Μέρκελ στην Ευρώπη είναι ηγεμονική σήμερα. Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός μόνο ότι η Γερμανία διεκδικεί σήμερα περισσότερα από όσα συνήθιζε, αλλά υπάρχει και η ευθύνη των επικεφαλής των υπολοίπων 27 κυβερνήσεων που δεν αντιστέκονται στην κα Μέρκελ. Η Γερμανία δεν έχει την πλειοψηφία στην Ευρώπη. Εχει μόνο 80 εκατομμύρια κατοίκους. Μέχρι στιγμής ουδείς αντιστέκεται στην κ. Μέρκελ. Ουδείς υπερασπίζεται μια εναλλακτική πολιτική. Ουδείς αντιστέκεται στη Γερμανία. Και ξέρετε, σέβομαι ιδιαίτερα τη Γερμανία, είναι μια χώρα που έχει πολλά καλά στοιχεία, ενισχύει την αλλαγή στην ενεργειακή πολιτική. Αλλά κάθε χώρα, κάθε κοινωνία, έχει τα ιστορικά της τραύματα. Η Γερμανία αντιμετώπισε έναν μεγάλο πληθωρισμό στη δεκαετία του ’20, μεγάλη ανεργία το ’30 και αυτό οδήγησε στον Ναζισμό και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και φυσικά δεν θέλουν να επιστρέψουν εκεί. Ο τρόπος που κοιτάζει σήμερα τα πράγματα καθορίζεται και από την ιστορία. Ετσι πιστεύουν αν περιοριστούν οι δαπάνες, αν μειωθούν οι μισθοί και αυξηθεί το εμπόριο θα αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα. Αυτό είναι για μένα πολύ στενόμυαλο από οικονομικής απόψεως και δεν λειτουργεί.
• Υπάρχει κατά τη γνώμη σας ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα; Να διαμορφωθεί ένα κοινό μέτωπο, όχι ενάντια στη Γερμανία, αλλά για να πειστεί η Γερμανία να αλλάξει στάση;
Είχα μεγάλες ελπίδες όταν εξελέγη πρόεδρος της Γαλλίας ο Φρανσουά Ολάντ, στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, αλλά ας το πούμε καθαρά: Ο Ολάντ δεν έχει συνεργάτες, δεν καταλαβαίνει την οικονομία, δεν έχει δικό του δόγμα και απλώς επιπλέει στις καταστάσεις προσπαθώντας να κρατήσει το κεφάλι του έξω από το νερό. Δεν ορθώνει το ανάστημά του στη Γερμανία. Ενας άλλος που το έκανε ήταν ο Μάριο Μόντι όταν ήταν πρωθυπουργός της Ιταλίας. Ηταν ο μόνος που είχε το κουράγιο να ορθώσει το ανάστημά του στη Μέρκελ αλλά έχασε στις εκλογές. Συνεπώς δεν πιστεύω ότι σήμερα μπορεί να σχηματιστεί ένα μέτωπο απέναντι στη Γερμανία για την προώθηση μιας εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής. Γιατί αυτό θα σήμαινε και προσπάθειες για τον μετασχηματισμό και των κρατών-μελών. Αλλά πρέπει να γίνει σαφές ότι η λιτότητα δεν είναι πολιτική, δεν ενισχύει την ευημερία και για αυτό πρέπει να κοιτάξουμε για εναλλακτικές λύσεις. Αυτό σημαίνει ότι η αληθινή ευκαιρία για την Ευρώπη είναι να κινηθεί στην κατεύθυνση μιας πιο «πράσινης οικονομίας» στον τομέα της ενέργειας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Αν δείτε την Ευρώπη συνολικά θα δείτε ότι μπορεί να στηριχθεί 100% στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
• Η νότια Ευρώπη για παράδειγμα έχει τον ήλιο…
Ακριβώς. Και μπορούν οι μεσογειακές χώρες να παράγουν μαζικά ηλιακή και αιολική ενέργεια. Ετσι η περιφέρεια της Ευρώπης μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά σε μια κοινή ενεργειακή πολιτική στην Ευρώπη. Είναι τρελό να υπάρχουν 28 διαφορετικές ενεργειακές πολιτικές στην Ευρώπη. Αν έχουμε μια κοινή ενεργειακή πολιτική, καθορίζουμε τους στόχους και μπορεί να επιτευχθεί κατά 100% ο ενεργειακός μετασχηματισμός. Αρα οι περιφερειακές ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν καθαρό όφελος από τις εξαγωγές…
• …στη Γερμανία και τις άλλες βόρειες χώρες..
Ακριβώς. Και έτσι θα αλλάξει η συζήτηση. Η Ελλάδα θα γίνει καθαρός εξαγωγέας ενέργειας, τη στιγμή που σήμερα εισάγει ενέργεια. Μπορείτε να το φανταστείτε αυτό; Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει βιομηχανική χώρα σαν τη Γερμανία. Εχει άλλη γεωγραφική θέση, άλλον πολιτισμό, δεν μπορεί να γίνει σαν τη Γερμανία. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει παραγωγός ενέργειας ενώ η Γερμανία δεν μπορεί να το κάνει αυτό ποτέ. Και αυτό μπορεί να γίνει γρήγορα. Μπορεί να πάρει 10 – 20 χρόνια, ούτε καν μια γενιά. Μπορούμε λοιπόν να χρηματοδοτήσουμε επενδύσεις που να κάνουν αυτό το όραμα πραγματικότητα για τις μεσογειακές χώρες. Να γίνουν χώρες παραγωγοί ανανεώσιμης ενέργειας. Αυτό πιστεύω ότι είναι ύψιστη προτεραιότητα για την Ευρώπη. Και αυτό θα δημιουργήσει θέσεις απασχόλησης.
• Ακριβώς. Και αυτό είναι το ζητούμενο…
Ετσι θα αλλάξει η συζήτηση. Γιατί αν οι χώρες της περιφέρειας εξάγουν ενέργεια στην υπόλοιπη Ευρώπη θα είμαστε όλοι πιο ίσοι. Όλοι θα προσφέρουμε κάτι στο κοινό καλό.
Με την ευκαιρία να πω ότι η Γερμανία δεν δίνει χρήματα σε κανέναν. Ούτε σεντ. Εμείς δανείζουμε τη Γερμανία, μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό. Αρα θα ήθελα η Γερμανία να αγοράζει ενέργεια από την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, το Βέλγιο. Αυτό θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, να συμβάλουμε όλοι στην κοινή οικονομία, στο κοινό καλό, στο κοινό μέλλον, στην ευημερία. Το κλειδί είναι να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι δεν θα υπάρξει ευημερία για κανέναν, αν η Ευρώπη μεταβληθεί σε μια οικονομική, κοινωνική ή περιβαλλοντική έρημο, σπρώχνοντας την Ελλάδα σε μια κατάσταση τριτοκοσμικής χώρας. Στην Ευρώπη, την πλουσιότερη ήπειρο του πλανήτη. Αγανακτώ όταν ακούω ότι πολλοί Ελληνες δεν έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη. Το βρίσκω σκανδαλώδες να συμβαίνει στην Ευρώπη. Και αυτό πρέπει να το αλλάξουμε…
