Μέσα στο… χαρτιά μου “ανακάλυψα” έναν τόμο σε εκτύπωση μεγάλου μεγέθους και 180 σελίδων με τίτλο “Ηρώον Χωροφυλακής”, έκδοση έτους 1927 με εκτύπωση από το τυπογραφείο Χανίων Νικ. Π. Περάκη.
Συμπεριλαμβάνει αμέτρητες ιστορίες ηρωισμών από άνδρες της τότε χωροφυλακής, κυρίως στη Μικρά Ασία αλλά και στην αντιμετώπιση ληστοσυμμοριών στην ηπειρωτική Ελλάδα, καθώς και 300 φωτογραφίες πεσόντων ανδρών. Αντιγράφω μια από τις ιστορίες που αφορά την Κίσσαμο με τίτλο «Ο θάνατος ενός Χωροφύλακος».
Τὰς σκέψεις αὐτὰς μοὶ ἐγέννησεν ἡ τυχαῖα ἀνεύρεσις ἐκ τοῦ ὄγκου τῶν ὑπηρεσιακῶν ἀρχείων, τῆς ὑποθέσεως τοῦ φόνου τοῦ Χωροφύλακος Ανεζάκη Θρασυβούλου καὶ τῆς ἐξοντώσεως μιᾶς τριμελούς ληστοσυμμορίας ἣν χάριν τῆς Ἱστορίας καὶ ἐκ σεβασμοῦ πρός τὴν μνήμην τοῦ ἐν τῇ ἐκτελέσει τοῦ καθήκοντος πεσόντος ὁπλίτου, παραθέτω ἐν συντομία.
Τριμελής ληστοσυμμορία ἐλυμαίνετο ἀπό τὰς ἀρχὰς τοῦ 1922 τὰς Ἐπαρχίας Κισσάμου καὶ Σελίνου, διαπράττουσα φόνους, ληστείας, ζωοκλοπάς καὶ πλείστας ἄλλας ἐγκληματικὰς πράξεις, τρομοκρατοῦσα δὲ κυριολεκτικῶς τοῦς φιλησύχους κατοίκους τῶν ἀνωτέρω περιφερειῶν.
Ἡ Χωροφυλακή εὐθύς ἐξ ἀρχῆς προέβη εἰς τὴν λῆψιν ὅλων τῶν ἐνδεικνυομένων μέτρων διὰτῆς ἐνισχύσεως τῶν σταθμῶν καὶ τῆς συγκροτήσεως εἶδικῶν μεταβατικῶν ἀποσπασμάτων πρὸς καταδίωξιν τῆς ἐπικινδύνου αὐτὴς ληστοσυμμορίας, ὅτε κατόπιν δραστηρίων ἐνεργειῶν τὸ μεταβατικὸν ἀπόσπασμα τῆς περιφερίας τεθὲν ἐπὶ τὰ ἴχνη τῶν λῃστῶν κατώρθωσε νὰ τοὺς περικυκλώσῃ ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ἐξ αὐτῶν Πατεράκη Στυλιανοῦ εἰς τινα συνοικισμὸν τῆς Ἐπαρχίας Κισσάμου την 30 Δ/βρίου τοῦ 1922.
Οἱ λησταὶ ἀντιληφθέντες ἐγκαίρως ὅτι περιεκυκλοῦντο ἀπεπειράθησαν νὰ σωθῶσι διὰ τῆς φυγῆς· μόλις ὅμως ἐπροχώρησαν περὶ τὰ 300 μέτρα ἐνέπεσαν εἰς ἐνέδραν τοῦ ἀποσπάσματος, ἀποτελουμένην ἐξ ἑνὸς ὑπενωμοτάρχου, τοῦ περὶ οὗ πρόκειται χωροφύλακος ‘Ανεζάκη Θρασυβούλου καὶ δύο ἔτι χωροφυλάκων, λόγῳ δὲ τοῦ δασώδοις τοῦ ἐδάφους καὶ τοῦ θορύβου τοῦ πλησίον δέοντος χειμάρου, τόσον οἱ λησταὶ ὅσον καὶ οἱ χωροφύλακες δὲν ἀντελήφθησαν ἀλλήλους εἰμὴ μόνον ὅταν εὑρίσκοντο εἷς ἀπόστασιν 25-30 βημάτων. Οἱ ἀποτελοῦντες τὴν ἐνέδραν Χωροφύλακες μόλις ἀντελήφθησαν τοὺς ληστὰς διέταξαν αὐτοὺς νὰ παραδωθῶσιν· οἱ λησταὶ ὅμως ἀντὶ ἀπαντήσεως ὀχυρωθέντες εἰς παρακειμένους βράχους ἤνοιξαν πυρ ἐναντίον τῶν ἀδρῶν τῆς Χωρ/κής, οίνινες ἀντεπυροβόλησαν καὶ οὕτω ἔλαβε χώραν συμπλοκή διαρκέσασα ἐφ’ ἱκανὸν χρονικὸν διάστημα.
Μὲ τοὺς πρώτους πυροβολισμούς τραυματίζεται ὁ χωρ/λαξ Ανεζάκης Θρασύβουλος εἰς τὸν δάκτυλον τῆς ἀριστερᾶς χειρὸς πλὴν ἐξακολουθεί μαχόμενος μετὰ μείζονος πείσματος μέχρις ὅτου βληθείς καιρίως διὰ δευτέρας σφαίρας πίπτει νεκρός.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ αἴσθημα τοῦ καθήκοντος χάριν τοῦ ὁποίου οἱ τέσσαρες αὐτοὶ ἄνδρες, προεκινδύνευον προφανῶς τὴν ζωὴν αὐτῶν, γεννᾶται ἤδη εἰς τὰς ψυχὰς τῶν λοιπῶν συναδέλφων τοῦ φονευθέντος καὶ τὸ αἴσθημα τῆς ἐκδικήσεως. Τὰ πυρὰ αὐτῶν γίνονται σφοδρώτερα καὶ εὐστοχώτερα καὶ μετ’ ὀλίγον οἱ δύο τῶν ληστῶν φονεύονται διὰ νὰ πέσῃ νεκρὸς μετ᾿ οὗ πολὺ καὶ ὁ τελευταῖος ἐξ αὐτῶν. Οὕτω ληστοσυμμορία αὕτη ἡ ἀληθὴ μάστιγα τῶν δύο δυτικωτέρων Ἐπαρχιῶν τῆς Κρήτης ἀποτελοῦσα, ἐτερμάτισεν τὴν κακούργον αὐτῆς δρᾶσιν, ἡ Κοινωνία ἀπηλλάγη διὰ παντὸς ἑνὸς διαρκοῦς φοβεροῦ ἐφιάλτου ἐν ᾧ ἡ Χωροφυλακὴ ἀνέγραψεν εἰς τὸ Πλούσιον Πάνθεον τῶν Ἡρῴων της, ἕνα ἀκόμη όνομα, τοῦ Χωρ/κος Ανεζάκη Θρασυβούλου.
