Θαρρείς πως απλά έχουν δρομολογήσει τις εξελίξεις και δεν ενδιαφέρονται για τις παρενέργειες στον κοινωνικό ιστό. Τείνει να συμπεράνει κανείς πως μάλλον είναι θεατές στην κρίση, αφού ούτε τις κατευθυντήριες οδούς δεν πρόκειται να υποδείξουν. Μιλώ για την τωρινή κυβέρνηση που σπεύδει κάθε τόσο να αποποιηθεί των ευθυνών της παρά το γεγονός ότι το προηγούμενο καλοκαίρι πρωτοστάτησε στον εφιάλτη των διαπραγματεύσεων περί εξόδου ή μη της χώρας από την ευρωζώνη. Θαρρείς πως όλα ήταν ένα κακό όνειρο και πως η κυβέρνηση φροντίζει για το καλό των πολιτών. Αποδεικνύεται λοιπόν πως ούτε μυαλό υπάρχει ούτε συμμόρφωση έχει επιτευχθεί.
Η εκμετάλλευση της ανοχής των πολιτών συνεχίζεται ακατάπαυστα, σε σημείο μάλιστα να αγγίζει την ευθεία πρόκληση και την αδιαφορία για τα βάσανα που υφίστανται οι πολίτες. Ο πρωθυπουργός αναλίσκεται σε γενικόλογες υποσχέσεις και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τάζει αναφανδόν. Σε καθεστώς ανύπαρκτης δημοκρατίας από τους χώρους δουλειάς μέχρι τις κοινωνικές σχέσεις και τις οικονομικές συναλλαγές, η μάχη γίνεται για να κρατηθεί στην εξουσία αυτός που δίνει τη μεγαλύτερη ανακούφιση στις αιτιάσεις των πολιτών για αδράνεια και κλειστές πόρτες, αυτός ή αυτοί που θα μπερδέψουν και πάλι με τις αστήριχτες επιχειρηματολογίες περί επενδύσεων στη χώρα και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Ισως είναι τα μόνα επιχειρήματα που αντέχουν την εποχή αυτή, αφού ο καθένας επιθυμεί να βολέψει τον εαυτό του με οποιοδήποτε τίμημα, ανεξαρτήτου απολαβών και αμοιβών.
