Λυτρωτικά βαδίσματα­

Σαν την χιλιόχρονη ελιά που τη χτύπησαν στο πολύχρονο διάβα της ζωής της όλα τ’ άγρια στοιχεία της φύσεως και που τα κλωνάρια της όμως εξακολουθούν να μας δίνουν τον ευλογημένο καρπό, μοιάζει και ο πατέρας Ιγνάτιος.
Ο ακούραστος συγγραφέας που κι αν στο διάβα της ζωής του θέλησαν και προσπάθησαν επίμονα να του σκιάσουν τον φωτεινό ήλιο της ψυχής του πολλές άγριες καταιγίδες και μουντά σύννεφα, αυτός άντεξε στα επίμονα χτυπήματα τους και δεν λύγισε. Κι όχι μόνο άντεξε αλλά ακούραστος και ως συγγραφέας και ως άνθρωπος και ως κληρικός πάνω απ’ όλα, μας χαρίζει και τώρα στα βαθιά γηρατειά του, τους χυμούς της σοφής σκέψης του που σαν βάλσαμο σταλάζουν στις ψυχές των ανθρώπων. Τα λόγια του δε, βγαλμένα μέσα από τα τρίσβαθα της ψυχής του γλυκά και παρήγορα απλώνονται πάνω στις όποιες πληγές κι απαγαδιάζουν τον πόνο τους, δίνοντας τους συγχρόνως θάρρος, πίστη και παρηγοριά. Έτσι και αυτή τη φορά ο πολυγραφότατος συγγραφέας πατέρας Ιγνάτιος βουτώντας και πάλι τη πολυκέλαδη γραφίδα του στο καλαμάρι της καρδιάς του, έφερε στο φως της δημοσιότητας το 28ο βιβλίο του.
Ένα βιβλίο 176 σελίδων γιομάτες με σοφά λόγια και του ίδιου του συγγραφέα αλλά και πολλών άλλων αγίων της εκκλησίας μας που σκορπάνε φως από το λυχνάρι της καρδιάς του φωτίζοντας τα σκοτεινά μονοπάτια που βαδίζει σήμερα ο άνθρωπος. Σε κάποια από τις σελίδες του βιβλίου του, ο πατέρας Ιγνάτιος με πόνο ψυχής μας λέει: «Κανένας πια δεν σέβεται τίποτα. Τώρα που χάθηκε η πίστη στον θεό ο κόσμος ξεθεμελιώνεται και οι συνειδήσεις περνούν οδυνηρή περιπέτεια. Μας κατατυραννεί η μοναξιά, το αδιέξοδο και η ερήμωσης». Τέτοια κι άλλα σοφά λόγια μας γράφει ο συγγραφέας και θλίβεται για την απομάκρυνση του ανθρώπου από το θεό.
Το βιβλίο του πατέρα Ιγνάτιου είχα τη χαρά και την τιμή να το προμηθευτώ από τον ίδιο και για μια ακόμα φορά αισθάνομαι την ανάγκη να πω, που πολλές φορές και κατά το παρελθόν έχω αναφέρει, ότι ο πατέρας Ιγνάτιος υπήρξε ο πρώτος μου δάσκαλος μαζί με τον αείμνηστο ποιητή – συγγραφέα Νίκο Μαραγκουδάκη στην αρχή της λογοτεχνικής μου διαδρομής. Δάσκαλε από καρδιάς σ’ ευχαριστώ για το δώρο που μου χάρισες και τούτη τη φορά.
Παροτρύνω δε όλους τους αναγνώστες μου να προμηθευτούν το βιβλίο του πατέρα Ιγνάτιου γιατί πολλά έχουν να αποκομίσουν και να διδαχτούν απ’ αυτό. Ειδικότερα σήμερα που η πίστη προς τον πλαστουργό μας, από τους άθεους και τους μη πιστεύοντες, πολεμιέται βάναυσα, δίχως έλεος, η ανάγνωση του βιβλίου «Λυτρωτικά βαδίσματα» του πατέρα Ιγνάτιου θ’ αποτελέσει πιστεύω στήριγμα στους τριγμούς που ίσως έρχονται όσον αφορά την πίστη τους.
Ένα βιβλίο που πρέπει ν’ αποτελέσει στολίδι στην όποια μικρή και μεγάλη βιβλιοθήκη. Τελειώνοντας θέλω και από τούτη τη μεριά να ευχαριστήσω το πατέρα Ιγνάτιο, παρακαλώ δε το θεό να του δίνει δύναμη ώστε να συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμα το θεάρεστο έργο του.