Λυτρωτικά βαδίσματα

Πόσοι άραγε είναι οι δρόμοι της Σωτηρίας, οι δρόμοι της Λύτρωσης; Είναι  δύσκολο να τους ανακαλύψει κανείς και κυρίως να τους ακολουθήσει;
Χίλια χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού ο προφητάναξ Δαυίδ παρακάλεσε το Θεό: «Γνώρισον μοι Κύριε οδόν εν η πορεύσομαι…». Και δεν είναι ο μόνος. Πολλοί αναζήτησαν δρόμους και μονοπάτια είτε για τον εαυτό τους είτε για τους άλλους.
Όμως δεν ξεχνούμε ότι ο Χριστός είπε «Εγώ ειμί η Οδός…». Αυτήν την Οδό αγωνίζεται να μας γνωρίσει  και ο πολυτάλαντος θεολόγος Αρχιμ. Ιγνάτιος Χατζηνικολάου.
Όσοι ζούμε σ΄αυτήν την πόλη αλλά και πολλοί άλλοι έξω απ’ αυτήν γνωρίζομε ότι ο σεβαστός πατέρας αφού για πολλά χρόνια μιλούσε  στους μαθητές του γι’αυτό το λυτρωτικό  δρόμο που είναι ο Χριστός, δεν αναπαύτηκε αλλά συνεχίζει το ίδιο έργο και για μάς με λογής λογής δημοσιεύματα. Κι έχει καταξιωθεί ως ένας βαθύς μελετητής της χριστιανικής διδασκαλίας, ένας σοφός κήρυκας του Ευαγγελίου.
Οι τρόποι που μας προτείνει είναι τα  λυτρωτικά μονοπάτια,η αλλιώς τα «Λυτρωτικά Βαδίσματα» που πρέπει να ακολουθήσομε για να βρούμε τον αληθινό δρόμο,δηλ.το Χριστό.
Μ’ αυτό τον τίτλο έδωσε τελευταία στη δημοσιότητα ένα πολύτιμο βιβλίο 176 σελίδων, το οποίο καταλήγει:« Ευχή μας τα γραπτά μας να βοηθήσουν τον συγγραφέα και κάθε αναγνώστη να βαδίσει τα λυτρωτικά μονοπάτια της εν Χριστώ ζωής ίνα τύχωμε «σωτηρίας της εν Χριστώ Ιησού μετά δόξης αιωνίου».
Ο Άγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς γράφει στο βιβλίο του «Αργά βαδίζει ο Χριστός»: «Η ιστορία του κόσμου είναι ένα οικοδόμημα, του οποίου εμείς είμαστε πέτρες. Εάν κάθε άνθρωπος κατάφερνε να δημιουργήσει από τον εαυτό του μία λαξευμένη και λεία πέτρα, θα ήταν αρκετό απ’ αυτόν. Εάν κατάφερνε ακόμα να βοηθήσει και τους άλλους να λαξευτούν και να λειανθούν θα έπραττε  περισσότερα…».
Και σε άλλο σημείο του ίδιου βιβλίου σημειώνει: «Ποιός από μας θα τολμούσε να προτείνει στο Χριστό: « Πήγαινε, Υιέ του Θεού, με τα βήματα που πηγαίνουμε εμείς; Κανείς. Μόνο ένα θα μπορούσαμε να του πούμε όλοι εμείς: « Μήν έρχεσαι, Κύριε, μέχρι να κτίσουμε δρόμο για Σένα»!
Ο π. Ιγνάτιος Χατζηνικολάου, κρατεί στα χέρια του δεκάδες χρόνια ένα καλέμι (μια πένα) και με αυτό μοχθεί να λειάνει τις σκληρές πέτρες, τις καρδιές μας δηλαδή και ταυτόχρονα αγωνίζεται να ανοίξει δρόμο που θα μας φέρει στον Χριστό.
Οι πολύχρο-νες προσπάθειές του έχουν αποπτυπωθεί σε πολύτιμα βιβλία,όπως είπαμε με τα οποία φωτίζει γνωστές και άγνωστες πλευρές των δρόμων του Θεού.
Κάθε βιβλίο κρύβει μέσα του την αγωνία,τη λαχτάρα, την προσδοκία του συγγραφέα του. Στα«Λυτρωτικά Βαδίσματα» το πιο πρόσφατο, αλλά όχι και το τελευταίο βιβλίο του εξαιρετικού πνευματικού εργάτη παρουσιάζεται εκτός των άλλων η χριστιανική πίστις ως πηγή δυνάμεως και ελπίδας, η σχέση που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος με τη θεία λατρεία, η αγωνία της εποχής μας και η χριστιανική αγωνία, η ορθόδοξη πίστη και ζωή και αποκαλύπτονται τα λυτρωτικά μονοπάτια της Μ. Τεσσαρακοστής. Αλλα κεφάλαια του βιβλίου είναι το κεφάλαιο αγάπης και ευθύνης, από την ταπείνωση στην ανύψωση και το μυστήριον της φάτνης σήμερα.
Είμαι ευτυχής που ο άξιος συγγραφέας μ’ έχει τιμήσει με όλα τα ψυχωφελή βιβλία του. Κι όσες φορές έχω γράψει δυο λόγια γι’ αυτά είναι μια προσπάθεια απλά να τα γνωστοποιήσω στους αναγνώστες της καλής εφημερίδας που φιλοξενεί τα κείμενά μου και να του πω μ’ αυτό τον τρόπο κι ένα ευχαριστώ, ευχόμενος ο Θεός να τον έχει καλά να μας στηρίζει με τα δημοσιεύματά του…