Λιβύη στα πρόθυρα συριοποίησης

Δεν είναι λίγα οκτώ χρόνια εμφυλίου διαμάχης στην πολύπαθη Λιβύη μεταξύ της πολιτικοστρατιωτικής κυβέρνησης του Τουρκόφιλου Φαγέτ Αλ Σαραζί, που κατέχει μικρό τμήμα του Δυτικού τμήματος της χώρας στην Τρίπολη και της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας του Λιβυκού Στρατού (LNA) υπό τον πολέμαρχο Χαλίφα Χαφτάρ στη Βεγγάζη που ελέγχει το 82% περίπου της Λιβύης.
Η αναγνωρισμένη απ’ τον ΟΗΕ ως νόμιμη κυβέρνηση της Τρίπολης το 2015, μετά από διπλωματικές πιέσεις Αγγλίας, Ιταλίας, Τουρκίας, είναι ανίσχυρη και καθαρά ισλαμική, παρά δε του ότι έχει επιβληθεί ένα διάτρητο από κάθε πλευρά εμπάργκο όπλων, δέχεται στρατιωτική βοήθεια μέσω του Τουρκολιβυκού μνημονίου περί ασφαλείας και στρατιωτικής συνεργασίας, σε αντιστάθμισμα της άλλης συμφωνίας περί οριοθέτησης θαλασσίων δικαιοδοσιών (ΑΟΖ).
Ο Χαλίφα Χαφτάρ απόφοιτος της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων στην Ελλάδα, έζησε στις ΗΠΑ 20 χρόνια εξόριστος απ’ τον Καντάφι, όπου απέκτησε και την αμερικανική υπηκοότητα. Είναι αρχηγός του Λιβυκού Ναυτικού, ένθερμος των ελληνικών θέσεων για την ΑΟΖ και αναγνωρισμένος απ’ τον ΟΗΕ ως αρχηγός των Ε.Δ. της Λιβύης. Στηρίζει την άλλη κυβέρνηση της Ανατολικής χώρας με έδρα τη Βεγγάζη στον κόλπο της Σύρτης και κατηγορεί την Τουρκία, που εξοπλίζει την Τρίπολη με άρματα μάχης, φορητό οπλισμό, Τούρκους Συμβούλους και εκπαιδευτές του στρατού του Αλ Σαράζ. Ο ναύαρχος υποστηρίζεται ανοιχτά από την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), τη Σαουδική Αραβία και διακριτικά(!) από ΗΠΑ, Ρωσία και Γαλλία. Η τελευταία κατηγορείται απ’ τον Ερντογάν ότι εξοπλίζει τον Χαφτάρ με αμυντικό οπλισμό για επιχειρήσεις ανορθόδοξου πολέμου. Απ’ τον Απρίλιο, η κυβέρνηση της Βεγγάζης προσπάθησε αιφνιδιαστικά την κατάληψη της Τρίπολης και εκδίωξη του Αλ Σαράζ, αλλά δεν τα κατάφερε. Απ’ αυτόν τον πολιτικοστρατιωτικό “αχταρμά”, το ανακάτεμα διαφορετικών φυλών, γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, απουσιάζει η χώρα μας, η οποία έχει, το λιγότερο, κοινά θαλάσσια σύνορα και θα μπορούσε μ’ αυτήν να είχε εκδηλώσει τις προθέσεις της για τη μεταξύ τους οριοθέτηση της ΑΟΖ. Ο κ. Δένδιας επισκεύθηκε τη Λιβύη για συζητήσεις με τη Βεγγάζη κοινού ενδιαφέροντος θέματα, πράγμα που εκνεύρισε τον Ερντογάν, διερωτώμενος «τι δουλειά έχει η Ελλάδα με τη Λιβύη», ενώ εκείνος έχει συμφέροντα!!
Ανησυχεί ο Τούρκος πρόεδρος μήπως τα πράγματα εξελιχθούν όπως στη Συρία και όλες του οι ενέργειες δείχνουν προληπτική δράση, να μην απουσιάζει από την ευρύτερη περιοχή, σε περίπτωση ανατροπής του φίλου του Αλ Σαράζ. Το πώς θα απεμπλακεί απ’ την παρουσία του στην Τρίπολη με τις δυνάμεις του Χαφτάρ, αυτός το ξέρει!
Το Λιβυκό αναμένεται να συζητηθεί σε διεθνή διάσκεψη τον Ιανουάριο στο Βερολίνο υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και των ΗΠΑ, πριν την επαπειλούμενη εξωτερική στρατιωτική επέμβαση για την επίλυση της κρίσης. Προς τούτοις ο παμπόνηρος Ερντογάν επισπεύδει τη συνάντησή του με τον Πούτιν, ο οποίος υποστηρίζει τον Χαφτάρ, να θέσει το ζήτημα της Λιβύης μήπως καταφέρει και παγιώσει τετελεσμένα, κατά την άποψή του, ή ν’ αποφύγει δυσμενείς εξελίξεις εις βάρος του.