«Λογοπληξία»

Με τα περιοριστικά μέτρα των επιδημιολόγων εξασφαλίστηκε η ενημέρωση των πολιτών βοηθούσης και της σύγχρονης ιντερνετικής τεχνολογίας μέσω Skype. Και εκεί που πληροφορείσαι και κατατοπίζεσαι, νάσου και πετάγονται κάτι φιλμάκια με σποτ, το ένα λιγότερο καλό από τ’ άλλο, από επώνυμους ή νεόβγαλτους παρουσιαστές να διαφημίζουν πώς να φτιάχνετε πρόχειρες μάσκες, πώς ν’ αγοράζετε από καλλυντικά, ιματισμό, υπόδηση, οικιακά σκεύη, αναβολικά αύξησης του ανθρώπινου μυικού συστήματος μέχρι πώς να μαγειρεύετε και να πίνετε “Ολύμπιο θεϊκό νερό”!
Δεν ξέρουμε αυτά κατά πόσον συμβάλουν ή εξυπηρετούν την ποιοτική δημοσιογραφία.
Η τηλοψία είναι αναντίρρητα ελάχιστα δαπανηρή από τον καναπέ με τον “διαυλοεπιλογέα” κι ένα κινητό στο χέρι. Να πούμε ότι η βιομηχανία του Tύπου με τη μυρωδιά του μελανιού και το τσαλάκωμα του χαρτιού προσπαθεί ν’ αποδείξει ότι οι εφημερίδες αξίζουν πολύ περισσότερη και προσεκτικότερη μεταχείριση από τις ειδήσεις των διαφόρων τηλεπαραθύρων.
Σε πολλούς αρέσουν τα έντυπα. Σε μερικούς τα ρεπορτάζ και οι σχολιασμοί των αρθρογράφων σε άλλους τα έξυπνα ευρηματικά, χιουμοριστικά διφορούμενα και δυσεξήγητα σκίτσα που ερμηνεύουν και κρίνουν την επικαιρότητα. Αρκετοί προτιμούν τις φωτογραφίες τοπίων, μοντέλων και VIP που υπό το σημερινό πλέγμα των συνθηκών που επικρατούν, κοστίζουν πολύ περισσότερο από τα ιντερνετικά έξοδα των twitter, instagram και facebook.
Ο προφορικός λόγος διανθίζεται με τόσες εύκολες εκφράσεις που δύσκολα μ’ αυτές “μπολιάζεται” η γλώσσα. Η “λογοπληξία” ανθεί από μερικούς, οι οποίοι ενδεχομένως να το κάνουν για να δείξουν ότι προσπαθούν, να εντυπωσιάσουν. Oσοι έχουν λόγο στα μίντια, καλά θα κάνουν να ενημερώνουν τον κόσμο και να μην θολώνουν τα νερά ζαλίζοντάς τον με κοινοτοπίες, ειρωνείες και μεγαλοστομίες λόγω έπαρσης, διότι αντί για διαφώτιση προκαλούν συσκότιση.
Την αντικειμενικότητα, όταν την υπερασπίζεται κάποιος ανιδιοτελώς και δίχως φανατισμό την εξυπηρετεί με διακριτική κοσμικότητα θα μπορούσε δε αυτό ν’ απoτελεί παιδαγωγική προσφορά. Ένα γεγονός είναι κάτι που έχει συμβεί, δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθεί και άρα είναι αντικειμενικό. Η κριτική, όμως, των γεγονότων, όταν είναι υποκειμενική ανάλογα με τις πολιτικές προτιμήσεις των δημοσιογράφων, τα φθείρει, τα διαφοροποιεί κι ας επιμένουν, να υποστηρίζουν ότι είναι αμερόληπτοι και ανιδιοτελείς.
Εκείνος που κάθεται σπίτι του και δεν έχει άμεση σχέση με τα γεγονότα αισθάνεται ανίσχυρος να αναγνωρίσει αν μια είδηση βρίσκεται μεταξύ αλήθειας ή παραπληροφόρησης. Η διατύπωση των γεγονότων με αντικειμενικότητα από οποιεσδήποτε πηγές αν προέρχονται απαιτεί προσοχή απ’ τους παρουσιαστές ή τους γράφοντες να διατυπώνουν τη γνώμη τους και να μην παραμυθιάζουν.